A UNIQUECORN LOVE STORY [BoyxBoy]

Chapter 15 : Penpendesarapen

For someone like me who was oriented wrong

Wrong? Why? This is where I belong

I may be odd, I'm not like you

But mark my words I'll be loved too

Loved in the right place, right time, right one.

Oh how dreamy am I to be loved in the sun

To be loved by someone whom I loved the most

Someone who opened my heart which was closed

Someone who needs no explanation

Someone who loves without hesitation

Someone who'll say, "Let me tie your shoe."

Someone who'll shout, "I'm proud of you!"

Proud in the sense that accepts who I am

No matter what life, what gender, what glam

For love is something that knows free spirit

No money, no status, no sex, no limit

And as for me if I'll love? It's okay

I'll be true to my feelings, no matter what they say

For love is something that you give away

To a girl, to a man, to a boy, to a .. gay.

***

Kaya ayun dahil ready for publishing na yung poem ko at nagustuhan ni Kuya Derek, nag-celebrate kami ni Ysabelle. Sa isang maliit na kainan kami napadpad.

Syempre kasama si Brent. Hindi mo kaya mapaghihiwalay tong dalawang to.

Pero hindi naman sila nakakailang kasi tanggap ko naman na mahal nila ang isa't-isa, isa pa mabait sila sakin.

Pagtapos naming kumain nagpahatid na ko sa bahay. So namumuro na kong magpahatid gamit ang mga kotse ng mga kaibigan ko. Hayaan mo sila mayayaman naman e.

Paghatid nila sakin syempre umalis na sila. Ano pa ba? Hahaha.

Pero habanag naglalakad ako papasok sa bahay naming kay ganda, naririni kong may kausap ang mga magulang ko.

Sinech itey?..

"Lagi nga po akong inaaway ni Paul e, kahit mabait naman ako sa kanya."

Narinig ko na lang na nagsasalita ang bisita ng mga magulang ko.

"IKAW!!!!!!!!!" Bwisita pala!!!

Si Vince. Sya lang naman. Anong ginagawa nya dito sa bahay ko?

"Oh, Paul nanjan ka na pala, anak. Hindi mo man lang sinabi na may kaklase ka pa lang bibisita."

"Hindi ko rin siguro nasabi sa sarili ko kaya hindi ako nainform."

"At hindi mo sinabi na may sobrang gwapo ka pa lang classmate."

"Oo na lang, Ma."

In shock pa rin ako kasi naupo ba naman silang tatlo sa gitna ng salas tapos parang mga judge sila ng American Idol na kung anu-ano pang tinatanong sakin. Nakatayo lang kaya ako sa pintuan. Kakapasok ko lang kaya. Paupuin nyo kaya ako!

"Sige, nak, maiwan muna namin kayo nitong kaibigan mo."

"Sige po, Tito, ako na po bahala sa anak nyo." At kailan pa sya naging pamangkin ng tatay ko?