MAFYA AŞIK OLURSA | BİTTİ

27.BÖLÜM

Herkese merhaba arkadaşlar;
Bildiğiniz üzere uzun bir süre önce kitabıma ara vermiştim. Şimdi yeni bölümler atmaya devam edeceğim. Fakat bu sefer bölümleri daha uzun yapacağım.

Oylamalar iyi olursa kitabı uzatacağım.

Ayrıca bundan sonra ki bölümlerde -Kerem'in mafya işleri ile sık sık karşılaşmaya başlayacağız.

-Eda'nın ilk başta Kerem ile olmak istememesinin asıl nedenlerini öğreneceğiz.

İyi okumalar

**********
17 Mart Çarşamba

Alarmımın çalması ile uyanmıştım.
Gözlerimi zar zor açıp alırmı kapattım. Saat 08:30 idi. Banyoya gidip yüzümü yıkadıktan sonra odamın havalanması için camımı açtım. İçerisi biraz havalanana kadar dolabın kapağını açıp ne giyeceğimi düşünmeye başladım.

**********

Üzerimi giyindim ve odamı toparladım. Siyah çantamı gerekli eşyalar ile doldurup koluma taktım.

Ayakkabılarımı giyinip kapıyı kapattım. Merdivenlerden inerken saati kontrol ettim. Saat 08:59 idi. Gerçekten dakik bir gündeydim.

Apartman kapısından çıktığımda Kerem karşımda duruyordu. Siyah range roverına yaslanmış bana bakıyodu.

Gözlerinin içine baktığımda kendimi çok tuhaf hissetmiştim. Resmen gözlerimde huzur vardı. Kendimi güvende hissediyordum.

Endişeli bir şekilde bana seslendiğinde dalıp gittiğimi yeni fark ettim.

"H-he bu-burdayım. Öyle dalmışım"

Minik bir kahkaha attıkta sonra konuşmaya başladı.

"Günaydın"

Gülümseyip hemen boynuna sarıldım. Kısık bir sesle konuştum.

"Günaydın"

Geri çekildiğim sırada kapımı açmak için ilerledi.

"Hadi bin bakalım"

Arabaya bindikten sonra kapımı kapatıp o da kendi koltuğuna oturmuştu. Arabayı çalıştırmaya başladığında emniyet kemerimi bağlıyordum.

**********

"Ee söyle bakalım. Seni kahvaltıya nereye götürmemi istersin?"

"Bilmem. Öyle bir yere gitmemize gerek yok aslında şirkette tost falan da-"

"Bak bu restaurant güzel bir yer"

Hemen arabayı park ettiği yerin restaurantına baktım. Lüks bir restauranta benziyordu. Arabadan indiğimde Kerem'de yanıma gelmişti. Elimi tutup bana yön vermeye başladığın da ben de onu takip etmeye başladım.

İçeriye girdiğimizde bizi hoşgörü ile karşıladılar. İçeriye bakılırsa sakin bir mekan olmalı diye düşündüm. Bahçeye doğru açılan kapıdan çıktığımız da karşılaştığım şeye inanamamıştım.

Burası içerinin aksine çok daha doğal bir yerdi. Her yer yemyeşildi. 2 kişilik olan bir masaya geçip oturduk, ardından önümüze gelen menüyü incelemeye başladık.

"İstersen serpme kahvaltı söyleyelim"

"Olur fark etmez"

Kerem en yakın garsona çağırıp siparişi verdi. Garson gittiğinde ise sandalyesine iyice yerleşip gözlerini benimle buluşturdu.

"Ee heyecanlı mısın?"

"Ne için"

Küçük bir kahkaha sonrasında konuşmak için dudaklarını araladı.