6:15 am pa lamang pero ang gwapo kong mukha — hinahabol ng mga babae at kinaiinggitan ng mga lalaki — ay nakabusangot na. Sad but true.
Hindi pa kasi sumisikat ang araw ay tumawag na si mommy. Ewan ko ba kung nagtatrabaho nga sya doon. Maya’t maya na lamang kasi kung tumawag sya.
Wala rin syang oras na pinipili kapag nagsa-Skype. Minsan nagpupuyat ako para hintayin ang tawag nya na nauuwi lamang sa “bukas na lang”.
Magtake ka ng NCLEX at IELTS after graduation, blah blah blah… hindi pa nga ako nakakasurvive ng 1st year ay post-graduation plans na agad ang pinag-uusapan namin.
Para kasi kay mommy, the earlier you plan, the better. Kasi kung nag set ka daw ng goals mo eh you’ll take the right steps towards attaining that goal.
For me naman, “what makes you thinks you can do it tomorrow if you cannot do it today” ang prinsipyo ko. Kung ano man ang ginagawa ko ngayon ay tiyak na makakaapekto sa future ko.
Isa pa, paano ako matututong magdesisyon kung hindi nya ako hinahayaang magkamali? Alam naman nating walang perpekto sa mundo, pero ang mommy ko still strives towards that perfection.
Dahil matagal-tagal pa naman ang first period (7:30 am) ay nagpasya kong maglibot-libot muna sa campus. Tumambay ako sa may main courtyard.
Namamasa pa ang mga damo with the morning dew. They looked like diamonds glittering under the rays of the rising run.
Malamig din ang panahon; umulan kasi kagabi. Siguro ay umpisa na ng rainy season. Which means, simula na naman ng pagbaha.
For sure ay marami pang natutulog nang ganitong oras. Kung ako man din ay mas pipiliin kong matulog nang sa gayon ay mahaba-haba ang beauty rest ko.
Malamang ay nakausli pa ang pwet ko sa kama at naghihilik — not that I snore, puh-lease, but you know what I mean. Padapa kasi ako matulog.
Pero nang dahil nga sa early morning call ni mommy… hay naku! Wag na nating pag-usapan. Umiinit lalo ang ulo ko.
Nang malapit nang mag quarter to 7 ay nagpunta na ako sa main building. Marami ang nakapila sa elevators, at dahil sa takot na pagkaguluhan ako ng mga fans ko, pinili ko na lamang na mag stairs.
Pagkarating sa 4th floor kung nasaan ang room namin ay agad akong sumalampak ng upo sa seat ko at chineck ang cellphone. 0 messages.
Fuck! Kelan ba ako iko-contact ni Charm? Gusto ko ang ugali nyang palaban pero parang nasobrahan din ang pride nya. Di marunong umamin ng mali.
Pinili ko na lamang na maidlip dahil kokonti pa lamang ang mga tao. Konting push na lang sana ay nasa dreamland na ako nang bigla kong maramdaman ang pagtapik sa balikat ko.
Inis kong iniangat ang ulo. Tumambad sa harapan ko ang pinakapangit na mukha sa balat ng lupa. Si Jalandoni.
Bakit? Bakit ang isang gwapong kagaya ko ay napunta sa mundong puno ng kapangitan? Why was I destined to be surrounded with filth?
“Ah, boss. Eto na pala yung pinagawa nyo.”
Inilapag nya ang clear folder na may lamang assignments: essay sa Philosophy, assignment sa Fundamentals of Nsg, at guide questions sa Gen. Chem.
“Baka naman bobo ang content nito? Naku malilintikan ka talaga sakin.”
“H-hindi b-boss ah. Pinagpuyatan ko po ‘yan saka iniba ko ang content para hindi katulad ng akin.” pagtanggi nya.
Umangat ang kaliwang kilay ko. Jusko, sa grammar nya palang na mali-mali tuwing nagsasalita ay isang karumal-dumal na krimen na ang pagkatiwalaan sya.
