Chapter 52

3.1K 76 3
                                    

Chapter 52

"Good Afternoon, Mr. Sudalga." bati ng mga kasabayan ko nang makita siya.

Nahinto ako sa paglalakad at napipilitang mag-bow as a respect din sa kanya. Tinignan niya kami, at tumango lamang. Pero bago siya magpatuloy sa dadaanan niya ay sinulyapan niya ako ng tingin.

Gumalaw ang makakapal na kilay niya at hindi ko alam ang dapat na maging reaksyon ko roon. I know that he only wants to get a reaction on me, and he succeeds.

I can't freaking help it..

I eyed him sharply, and he bit his lower lip; already surpassing his damn smirk.

"Fuck off.." I let out, and everyone looked at me.

"You are saying something, Miss Morgan?" kunot ang noo kunwareng tanong niya.

Nanlaki ang mga mata ng mga kasamahan ko rito at iyong si Nicole na naka-interact ko kanina ay bahagya akong siniko. Nag-aalala niya akong tinignan. Sinasabi ng mga mata niya na 'wag kong kalabanin ang boss namin.

"Nothing, Mister Sudalga." I forced a smile at him, and he move a bit closer to me. "Really?"

"Really." ani ko naman.

Nagkatitigan kami.

Gusto ko sanang makipaglabanan pa ng tingin sa kanya pero baka mapansin na ng mga kasamahan ko rito kaya tumikhim ako.

"If you don't mind, I'll go now, Mister Sudalga." He only hums, and I take it as a response so I glanced to Nicole's way and we both start walking again.

Sumunod naman iyong iba pang kasamahan ni Nicole. Hindi ko sila masyadong kinakausap, pero kaylangan ko kaseng makisama para sa team work na dapat mangyare sa amin so I need some adjustment. I somehow should stick to them.

"So..Nanggaling ka pa sa Korea?" Nicole suddenly raised a question, and I breath a sigh of relief because she didn't gossip about what happened earlier, with that man.

I nodded silently at her.

"Nanirahan ka doon?"

"Yes." Nilingon ko siya. "Although I was born here in the Philippines, I've lived there since I'm 5 years old. Doon ako pinalaki ng grandma ko."

Pagkapunta namin sa cafeteria ay dumeretso kami sa counter para bumili ng food.

"Wow, that's why your accent is so weird." aniya nang makaupo na kami.

"What do you mean.. weird?" tanong ko. Napatali naman siya ng buhok.

"Not exactly weird, sorry.." she sheepishly murmurs.

I smiled a little at her.

"It's okay. It's just my first time to hear someone comment on my accent. I don't talk that much, but you observed well, Nicole."

"Since you came in the conference room then. You actually caught all the attention, so even me..I kinda stalk you for a while." pag-amin niya bigla. Hindi ko pinansin iyon. "But I find your accent cute though." pagpapatuloy niya.

"That's nice then. Siguro napaghahalo ko lang talaga minsan 'yung Korean accent ko sa ibang Filipino words."

"Mukha nga.." We both looked to Engineer Arenas when he cleared his throat and stood up.

"Ganda, napansin kong wala kang drinks. Do you want me to buy it for you? Hindi rin kase masyadong malamig 'yung nabili ko." he spoke out. Napababa tuloy ang tingin ko sa table ko at tama siya. Nakalimutan ko nga.

"Can you really?"

"Oo naman ganda, ikaw pa. Malakas ka sa'kin." he wink at me, and I only thanked him.

I LIKE YOU, SIR!Where stories live. Discover now