Chapter 50

3.3K 70 0
                                    

Chapter 50

"W-what did you just call me?" I only looked at him. It was humorous to see an odd emotion in his blue eyes when I say the word ‘Mister Sudalga'.

"Mister Sudalga, CEO of the Golden Crown—"

"Why don't you.. call me sir?" he asked, his voice going strong as his eyes fixed on me.

"Why would I call you by that word? Mister Sudalga is a more formal way—"

"Miss Morgan!" He looks pissed.

I crack a sarcastic laugh.

"Mister Sudalga, what's your problem? It's not even big a deal—"

"It is!" He almost yelled out.

"It's not Mister Sudalga," I shook my head. "That word is plain, simple and nothing. Not even special, so no big deal."

Bumuka't sara ang bibig niya. Mukhang gusto niyang magsalita pero biglang natahimik.

"Oh, cut your tongue out? Remember anything about that words? Look like, karma strike."

"I can explain Sonia—"

"Shut up, I don't need it anymore. I'm here for my work, not for anything else."

Matinding katahimikan ang namayani sa aming dalawa. Naramdaman ko ang pagkapahiya niya. Pero nawalan na ako ng pakealam. Kase nung mga panahong nasa kanya pa ang lahat ng pakealam ko, binalewala niya lang.

Napatingin ako sa pintuan when it makes a sound. Mister Sudalga muttered 'Come in'. Pumasok naman ang kanyang sekretarya. She formally greeted her boss while she glanced at me and smiled.

"Mr. Sudalga, the architects and engineer is in the conference room right now. It's already time for the meeting. They are all complete if it includes Miss Morgan's presence." magalang at pormal na sabi nito. Napabuntong hininga naman si Mister Sudalga.

"Alright, you may now go. Tell them, I'll be there in a minute."

"Noted, Mr. Sudalga." Pagkaalis ng secretary niya ay tumayo na rin ako.

"I'll go too.." pagdedesisyon ko.

Hindi ko na siya tinignan pa at inayos na lamang ang suot ko saka inihakbang ang mga paa ko paalis sa opisina niya.

"Let's go together." Hindi ako huminto nang marinig ko siyang magsalita sa likod ko.

"I don't want to." malamig na sabi ko at pumunta sa kabilang elevator nang magpumilit siya sa pinupuntahan ko.

"I insist." aniya at ayaw talagang papigil.

Hindi ko na lang siya kinibo pa. Huminto ako at naghintay na bumukas ang elevator na nasa harapan ko. May tatlong empleyado ang nasa gilid ko. Nagbigay galang sila sa katabi ko. Pero hindi manlang sila nito pinansin. Bagkus ay tumabi lang si Mister Sudalga sa pwesto ko.

Bakit ba masyado siyang mapilit? Is he tripping me? Toying me again? Napakuyom ang kamao ko saka pumasok sa elevator. Naramdaman ko naman ang pagsunod niya.

“Mr. Sudalga, you have a private elevator—" Pareho kaming napalingon doon sa isang empleyado na biglang kumibo. Ito iyong nagtanong kung saang floor ako kanina.

"I know." Mister Sudalga snapped, and the employee averted his gaze.

Napailing naman ako. Mukhang hindi pa rin nagbabago ang behaviour niya. Gaya pa rin talaga ng dati. Mukhang lumalala lang talaga ngayon.

I took a deep breath. Balak kong hintayin na lamang ang pagtunog ng elevator.

Wala na akong balak bigyan siya ng atensyon gaya ng ginagawa niya sa akin. He didn't deserve it. Pero nang mapansin kong masyado siyang malapit sa akin kahit napakalawak naman nitong elevator ay nagsalubong ang kilay ko.

I LIKE YOU, SIR!Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon