I LIKE YOU, SIR!

Chapter 05

Chapter 05

"Goodbye, Nia. Mag-iingat ka!" I giggled softly. Inangat ko ang kamay ko para magwave sa kanya bilang paalam rin. 

From her garden kung nasaan siya ngayon ay malaya kong natatanaw kung gaano kaganda ang mood niya para sa araw na ito. May hawak pa nga siyang pandilig sa kanyang mga halaman. Mukhang magsisimula na agad magdilig pagkaalis ko.

"Yes, grandma! Take care too. 'Wag kang gumalaw nang gumalaw okay? Baka atakihin ka nanaman ng rayuma mo." I flew a kiss to her, and she nodded. Nagreklamo kase siya sa akin nung isang araw na bumabalik nanaman ang rayuma niya.

Binuksan ko ang gate namin, at sumampa kaagad sa bisikleta ko para makaalis na. Sinasadya ko na talagang mas maging maaga para hindi na ako malate.

Sumalubong sa akin ang malamig na simoy ng hangin sa umaga habang pinapaandar ko ang sasakyan ko. Mabuti nalamang at nakahoodie ako ngayon kaya hindi ako giniginaw.

I smile, and instantly sucked the lollipop that was in my mouth. Sakto naman ang tamis at ang asim nung candy 'bagay na nagpatingin sa akin sa flavor nito. Kaya naman pala, mango ang flavor nung nadukot kong lollipop sa bulsa ko kanina.

Enjoying my lift right now, I was about to turn in the side to find my way. But then, I kind of saw a black car; which is too familiar.

Ferrari..? I can't go wrong. Inihinto ko ng bahagya ang bike ko sa daan at pinakatitignan ang plate number nito and I was right! As always.

"What a good morning, indeed." I grinned with an idea forming in my head.

Almost immediately, I faced my bike in front of his car and blocked it. I, then quickly peeled off the handle of my bicycle; which got knock down slightly. The bike crashed with me, just like I expected. And the act begun.

"Oh, my.." I complained in over reacting way. Mabuti nalang at wala pang gaanong mga sasakyan sa kalsada kaya walang nakakapansin sa pinaggagawa ko.

A seconds turn a minute, and I just keep my act. But it was worth it, because Sir Duke got out of his car.

Heto na siya, my knight in shining armor!

"Miss Morgan?" aniya nang makilala ako. "What are you doing..?!"

I act hurt. "I-I think my bike isn't working well, sir."

Mariin niya akong tinignan. Magkasalubong na ang magkabilang kilay niya habang pinagmamasdan ang kalagayan ko. Sa asta niya ay tila tinatansya niya pa kung nagsasabi ba ako ng totoo.

Hindi na ako nakatiis, bahagya kong ginalaw ang bisekleta para makita niyan tanggal na ang bakal na nagpapatakbo non. Malakas naman siyang napabuntong hininga bago may kadaliang itinayo at iginilid bike ko.

I secretly smiled. 

Mukha napaniwala ko siy..

"Stand up with your own." he ordered in serious voice. Nawala ang ngiti ko.

W-what..? Kunot ang noong nag-angat ako ng tingin sa kanya—just to find out that, he's staring at me. But this time, nawala na ang kaguluhan roon. Ang mga mata niya ngayon ay puno nanaman ng kalamigan, gaya ng lagi niyang ekspresyon sa akin sa school.

I gulped, and acted groaning. Hindi pwedeng 'di ako magsuccess this time!

"I-I need a help sir, I think I can't stand up pa.." nagpaawa ako at inangat ang kamay para abutin niya.

"Miss Morgan.. How many times do I have to tell you that this ridiculous move won't work on me?!" he snarled in harsh way, and I can't help but bounce my head in defeated.