ROSALIA'S DAUGHTER (COMPLETED)

Chapter 24

Chapter 24

I woke up because of the sunlight, tapos na ang bagyo. Kagabi ko lang nalaman na may bagyo pala. Kung alam lang sana namin hindi na kami nag punta sa farm.

Hayy. Tumayo ako at pumunta sa bathroom. I did my daily routine and then went out to see if Dia was still here.

Pagkalabas ko sa living room wala akong ingay na marinig, tumingin din ako sa orasan, 8:41 na ng umaga, at subrang late na ako.. 

Pumasok ako sa room ni Hunt.. Wala din siya, nasaan kaya ang batang yun.

Pumunta ako sa kitchen, sa bathroom, sa balcony, lahat pinuntahan ko na at sa sofa ko lang siya nakita..

She sleeps soundly.. Ang cute niyang matulog. I want to pinch her nose pero baka magising ko siya. Kaya lumapit nalang ako at tinitigan ang tulog na tulog kong baby. 

She is only seventeen years old but she looks matured and sexy.. she has cute sides that I like best of all. She is also honest and beautiful..

Another thing I noticed about her,  she was smart and she knew a lot, I kept wondering where this girl came from..

Gusto kong alamin ang tungkol sa kaniya, pero pinipigilan ako ng utak ko.. Sinasabi lang ng isip ko na kapag ginawa ko ang bagay na yun, masasaktan ako.

Hindi ko alam kung saan galing ang kutob na yun, but I am sure of what my heart and mind are saying. I don't want to lose her..

Hunt is now my vitamin. Without her, my life will return to normal. There is no hunt to be seen and no hunt to make my day happy. when I think about it, I feel sad.

I slowly touch her face with my right hand, but I was surprised at how my hand felt.

She had a high fever.

Damn.. Aligaga akong tumayo at kinuha ang phone ko..

"Hunt?". Dahan dahan kong tinapik ang mukha niya, pero walang sagot. Damn! This is bad.

"Hunt?!"..

Tumingin ako sa phone at sinagot na ni Ban ang phone.

"Hell-"..

"Ban!! Emergency! hunt's fever was high and she was shivering. We need to take her to the hospital!" pasigaw ko nang sabi, ano ba to! Parang kanina lang enjoy na enjoy akong titigan siya, but now..

Damn... 

Isang minuto lang yata ang nag daan nandito na si Ban at agad niyang tinignan ang kalagayan ni Hunt.

"Sinabi ko sa kaniya na huwag na siyang mag papaulan kahapon pero pinilit parin niya..". Bulong ni Ban. Binuhat niya si Hunt at tinignan ako.. 

"May clinic dito sa building, doon nalang natin siya dalhin Miss.". He said, tumango lang ako. Hindi ko na pinansin ang suot ko at sumunod kay Ban.

Nakabalot parin si Hunt sa kumot at nakapikit parin ang mga mata niya. Nanginginig parin ang labi. Damn anong nangyayare sa anak ko!.

Narating na namin ang Clinic at naiwanan kami ni Ban sa labas..

"Magiging okay siya diba?".. Kinakabahang tanong ko.

"Its just a fever miss.". Sabi ni Ban. Sana lang..

Mahigit trenta minutos kami nakaupo nag hihintay kung ano ba ang nangyayare sa loob. Gusto ko nang makita si Hunt, sana naman okay na siya. O kaya naman nabawasan na ang temperature niya.