Αλήτισσα ψυχή

58

Είπαμε τα κουτσομπολιά μας και μετά κλείσαμε. Είχε νυχτώσει και καθόμουν ακόμα έξω.

Αλλατίνη ο James ε? Ναι... Λοιπόν?Μωρέ λες? Αν λέω, λέει? Γαμάτη ιδέα.

Μπαίνω μέσα και ψάχνω τον Gang.

Κ. Gang. Φωνάζω για να με ακούσει.
Μ. Στο γυμναστήριο είναι τι τον θέλεις?
Κ. Θα πάω να τρέξω.
V. Και δεν το λες τόση ώρα? Φύγαμε.
Ν. Γιατί δεν πήγες νωρίτερα?
V. Δεν ήθελα να πάω μόνος.
Κ. Θα έρθει κανένας άλλος?
G. Kay όχι! Πετάγεται ο Gang από τον πάνω όροφο.
Δ. Δεν θα σου συνιστούσα να της απαγορεύσεις κάτι.
Κ. Έλα ρε Gang, γιατί?
G. Δεν θα πας.
Κ. Και ποίος με σταματάει?
G. Kay, κάτι είπα.
Κ. Κι εγώ κάνω.

Τραβάω τον Vince από το χέρι και τρέχουμε κάτω στο γκαράζ, ανεβαίνουμε γρήγορα στα r8 και φύγαμε. Απομακρυνθήκαμε από το σπίτι και σταμάτησε, σταμάτησα πίσω του και γελούσα.

V. Έμπλεξες άσχημα, θα τα ακούσεις όταν γυρίσουμε.
Κ. Δεν πειράζει. Το έχω ξανά κάνει.
V. Ξέρεις ότι σε κυνηγάνε.
Κ. Αν με θέλουν τόσο ας προσπαθήσουν με πιάσουν.
V. Δεν τον ξέρεις τον Άρη.
Κ. Ούτε αυτός εμένα. Με έχει στριμώξει πολλές φορές και ξέφυγα.
V. Όχι όμως την τελευταία φορά.
Κ. Μην ανησυχείς και γι αυτήν έχω γλυτώσει. Έχω πολύ πιο βρόμικη καρδιά από όλους τους αναρχικούς της Αθήνας.
V. Μυαλό λένε συνήθως.
Κ. Ακριβώς. Το να ηγησε με το μυαλό σου είναι απόφαση της στιγμής και συχνά κάνεις λάθη, όμως το ηγησε με την καρδιά σου δεν θα βγει ποτέ σε λάθος. Και σε μαλάκια να καταλήξει σκέψου ότι το ήθελε η καρδιά σου.
V. Μάλιστα.
Κ. Πάμε γιατί θα χάσουμε όλη την πλάκα?
V. Ναι.

Βάλαμε μπρος και ξεκινήσαμε. Φτάσαμε στο Σανατοριο. Τα παιδιά είχαν ήδη ετοιμάσει πάγκο με ποτά, τα ηχεία, κάμερες και τα σχετικά. Άφησα την μηχανή και μπήκα μέσα, ανέβηκα από τα γκρέμισμα σκαλιά στην ταράτσα και είδα τον Fred με τον Adrian να κοιτάνε τις κάμερες και να ετοιμάζουν τα ματσαρισματα.

V. Γειά.
Α. Hey.
F. Πως πάει?
Κ. Καλά, ήρθαμε να τρέξουμε.
F. Γαμησε. Σου έχω πολλούς. Περιμένε να βρω ποίος θα τρέξει πρώτος.
Κ. Οκ.

Πλησιάζω την άκρη της ταράτσας και κοιτάω κάτω.

Ουωου. Καλέ θα πέσεις! Θα ήταν το καλύτερο πράγμα στην ζωη μου. Πας καλά αυτοκτονία είναι! Λες να μην το ξέρω? Ξέρεις ότι μ αρέσει η αίσθηση του να πέφτεις στο κενό. Αν υπήρχε τρόπος να πέσω από εδώ χωρίς να σκοτωθώ θα το είχα κάνει ήδη. Ουφ επανήλθε.