Αλήτισσα ψυχή

37

Πήγαμε στο Mikel που ήταν τα κορίτσια και ο Στέργιος. Τους πλησιασαμε τα κορίτσια με αγκάλιασαν και καθίσαμε. Βλέπω να βγαίνουν από το μαγαζί ο Ανάστασης με τον Μαρίνο. Ήρθαν και έκατσαν μαζί μας.

Κ. Παιδιά. Από εδώ ο Νίκος. Είπα ψεύτικο όνομα για λόγους ασφάλειας.
Κ. Αυτοί είναι η Στεφ, η Σία, ο Ανάστασης, ο Στέργιος και ο Μαρίνος.
Σία. Χάρηκα.
Μ. Κι εγώ.
Μαρ. Από εδώ είσαι κάπου σε έχω ξανά δει.
Μ. Εδώ μένω τα τελευταία χρόνια.
Α. Πόσα χρόνια είσαι εδώ?
Μ. 3 χρόνια. Από τα 19 μου.
Στεφ. 22 είσαι? Ρωτάει σε φάση "πως?!"
Μ. Ναι.
Σία. Για 19 το πολύ φαίνεσαι.
Μ. Όλοι μου το λένε.
Α. Εσείς από που γνωρίζεστε? Εννοεί εμένα με τον Μολόχα - Νίκο.
Μ. Σε ένα μπαρ στην Θεσσαλονίκη.
Α. Αχ για πες μ αρέσει να μαθαίνω τέτοια. Ε?! Τι φάση? Τι λέμε τώρα?
Μ. Δούλευα εγώ στο μπαρ και είχε έρθει. Με ποιόν είχες έρθει? Ρωτάει σε εμένα και καλά ότι δεν θυμάται.
Κ. Με τον κολλητό μου τον Δημήτρη. Αυτόν που είχε τα νεύρα του εκείνη την μέρα.
Μ. Α ναι, που ήμουν μέσα στην μπάρα και καθόσασταν από ξέρω. Έβλεπα τον Ανάσταση να σκαναρει τον Μολόχα από πάνω μέχρι κάτω.

Καθίσαμε για αρκετή ώρα εκεί. Αφού πληρώσαμε, πήγαμε να περπατήσουμε τα παιδιά ήθελαν να πάμε στα νότια προάστια αλλά εγώ και ο Μολόχα δεν μπορούμε θα είναι σαν να τους παραδοθω. Επίσης είναι εκτός ορίων.

Σία. Ελάτε ρε παιδιά.
Μ. Δεν θέλουμε. Λέει ο Μολόχα.
Στεφ. Για περπάτημα. Μην το χαλάτε τώρα. Ακούγεται το κινητό του Μολόχα και πηγαίνει λίγο πιο δίπλα να μιλήσει. Εγώ συνέχισα να λέω ότι δεν θέλω.

Σ. Γιατί δεν θες?
Κ. Έχω πάει και δεν μου άρεσαν πολύ, είναι και μακριά. Μετά που να περπατάω τόσο δρόμο. Έρχεται ο Μολόχα ανήσυχος και λέει.
Μ. Συγγνώμη παιδιά αλλά έτυχε κάτι και πρέπει να φύγουμε.
Α. Φύγε εσύ η Kay που κολλάει? Ρωτάει με νεύρο και ειρωνεία.
Μ. Εγώ την πήρα από το σπίτι της εγώ θα την γυρίσω. Λεει σαν μεγάλος αδερφός.
Κ. Νίκο δεν πειράζει θα πάω μόνη μου. Λέω για να μην καρφωθουμε.

Με κοιτάει πλάγια και κατεβάζω το κεφάλι σαν να στεναχωριέμαι. Χαιρεταω τα παιδιά και τον ακολουθώ. Φεύγουμε από τα παιδιά και τον ρωτάω.

Κ. Ήταν όντως κλήση ή ήταν ψεύτικο?
Μ. Κλήση ήταν. Λέει στεναχωριμενος.
Κ. Από ποίον?
Μ. Από τον Gang. Λέει ακόμα πιο χάλια από πριν. Αρχίζω να αγχώνομαι.
Κ. Και?
Μ. Θέλω να μείνεις όσο πιο πολύ ψύχραιμη μπορείς γιατί ξέρω ότι δεν θα αντέξεις. Τι στο πουτσο γίνεται?
Κ. Θα προσπαθήσω.
Μ. Ήρθε σπίτι ο Άρης με τους δικούς του. Σφίγγει το σαγόνι του και τα μάτια του.
Κ. Ναι... Λέω φουλ στην απορία.
Μ. Και πηρ... πήραν... τον.. Weiler.
K. Τι?!
Μ. Σκέφτηκαν αφού δεν μπορούν εύκολα να σε βρουν θα σου πάρουν ότι αγαπάς. Δηλαδή τον Weiler.
Κ. Θα πάω να τον πάρω.
Μ. Όχι.
Κ. Ναι. Λέω και πάω να ανέβω την μηχανή αλλά με τραβάει από το μπράτσο.
Μ. Δεν μπορείς να μπεις εκεί μέσα όσο κι αν το θέλεις.
Κ. Και τι να κάνω δηλαδή? Νιώθω ένα δάκρυ στο μάγουλο μου και συνεχίζω.
Κ. Ξέρεις ότι είμαι καλά μόνο όταν είναι και αυτός.