Epilogue : Where the end starts

102 2 0
                                    

Drie

Me, Mama and Dad are now talking about my future because of course I am still their 'unica iha' they say. "Dad, I will stay here. Just do not worry all the time. Your calls always distract the meeting and I would apologize to the head of the company as always. And ma, uuwi rin naman ako sa summer. Gusto nyo sunod ako sa inyo after nyo umuwi sa pinas?" sabi ko na lang para di na nila ako bungangaan. Pero parang di gumana dada pa rin sila ng dada. Tango na lang din ako ng tango dahil may iba pa ba akong choice wala naman diba?

After a whole session of sermon ay natapos narin ito. Saktong pagkalabas naman nila ay may isang tao namang pumasok sa kusina ko. "Hey? Musta na buhay as a citizen of New Zealand?" pangangamusta ba ito o ano? "ito, medyo lonely pero hindi rin, Parang sira eh araw araw nyo akong tinatawagan sa hating gabi tapos tatanungin mo ako ng tanong na yan. Kayo ni Mara? Musta na. Good news naman dyan oh." I smirked and laughed. Dagdag pa nito ang paghampas ko sa kanya. "Baliw wala pang nangyari syempre, we're still not ready for that..

Well actually we've been planning on getting married and already got her ring pero syempre di nya alam. Kinakabahan pa ako kung sasagot ba siya ng oo or hindi. Ngayon lang ako na-torpe alam ko yon." sabay kaming natawa kasi napaka-straightforward nyang tao. Tapos matotorpe sya pagdating sa girlfriend nya. "Drie, can I do me a favor?" natigil ako kasi parang alam ko na kung anong pabor yun. "Hmm, sige ano ba yun?" nag maang maangan ako kasi ayaw kong ipahalata na nasasaktan pa rin ako. Masaya na sila ayaw ko ng makagulo pa.

"Can I practice proposing to you? Pretty please? Sige na" nagpupumilit sya dahil hindi na ako kumibo. "Hindi ba masyadong.. ano. Maaga, you know. We're all just 23 and you guys are getting married and all. Hindi ba dapat trabaho o career muna para sa inyo-" then I looked at him. His pleading eyes and pouting lips.. *Who else can say no to that?* pasalamat na lang sya mahal ko pa siya kung hindi na baka sinapak ko na sya kanina pa. "Kainis ka! Sige na nga, pero bilisan mo baka makita ka nyang nagpropropose sa akin!"

He jumps as I agree. "Ok, eto na ah. Ready?" I nod my head abruptly, I don't want this to be longer. "Mara, you're the person I always look for when I'm tired and you are the person who comes to me after all those ups and downs we both go through. All I wanted you to do is, grow old with me. Be with me, stay with me and hold me as tight as you can. I want to be with you even though we have gray hair and wrinkled skin. Mahal na mahal kita, at ikaw lang. Will you please marry me, My Love?" as he finished.

He gets on his one knee and slowly reaches his pocket for the box with the ring in it. "Yes or No baby, just yes or no '' I wanted to break down kasi alam kong hindi para sa akin yun, and it will never be for me. The way he is looking at me with those loving eyes, is giving me hope. A chance, na pwede pa, na kaya pa. Pero hindi naman talaga. "Drie?" he ask "Ay may dapat ba akong sabihin?" sabi ko na lang sa kanya, I don't want him to pity me, say that I still haven't moved on, that it's been a whole 10 months.

He chuckled, "Maybe a yes would be nice." he says as he calls Nico to grab food and help him with it. Nico and Brylle arrive.. Pause.. BRYLLE? "Hey bro, anong ginagawa mo dito?" Kayden says as he prepared all the food na dadalhin sa labas. "I came for Drie.." his voice, it's different from before. It was more mature, deep and raspy.

Nico and Kay already brought out the food and I think that they already started setting the table. "Hi" I awkwardly waved at him "I miss you" he hugged me. "UH Wow, uhm any-" "shushh let me just enjoyed this moment." we stayed like that for.. Hmm I don't know.. "Brylle.." "yes Drie?" hindi na Yumi ang tawag nya sa akin.

"Mahal mo pa ba ako?" tinignan ko sya, gusto ko malaman. Gusto ko pa rin marinig ang katagang 'Mahal Pa Rin Kita' kahit hindi na galing kay-. "Kung sinabi ko bang oo, may chance pa ba tayo?" yung ngiti nya nananakit. "Ouch ah ang sakit" "Oo mahal pa kita, kung yan yung gusto mong marinig ayan na. Totoo naman sya pero please wag mo na akong paasahin pa." he said hurtedly "hindi ko naman gagawin yun alam mo yun"

A sudden tear started streaming down my face. "Thank you" "for what?" "for still loving me, even though I hurted you enough para iwan ang isang tulad ko" he smiled. Finally, sa buong oras na nag usap kami ngayon lang sya ngumiti sa akin. Walang bahid na lungkot o kapekihan. Totoong ngiti ni Brylle. "I miss you too, so much!" I finally let the tears out and hugged him.

"Did you hug me para itago ang mukha mo or you just want to hug me kasi miss mo ako?" I laughed between the sobs I'm letting out. "Sira ka talaga, pero di nga. Miss na kita, I miss you." "paulit ulit ah" hinampas ko sya. "Apaka mo, bahala ka jan" bumitaw na ako sa paghawak ko sa kanya. Nang biglaan kaming marinig na hiyawan "YIEE KILIG TO THE BONES!!!" nakita ko sila sa gilid ng pinto, lahat sila nakasilip.

Tumingin ako ng gamit na pang-babato ko sa kanila. Tatakutin ko lang naman, tinignan ko ang pekeng vase na may pekeng cactus sa counter ng kitchen ko at ipinakita ang plano kong ibato ito sa kanila. "Biro lang Drie!" "joke nga lang eh!" "Nak' naman di mabiro" pagpigil nila sa akin. "Welp sorry not sorry!" Ibinato ko ito at nakita ko paano sila tumakbo sa takot. "Peke lang yan mga buang!" sabi ni Brylle.

Bumalik naman sila at tinignan ito para malamang tama nga si Brylle ay hinawakan ni Aaron yung cactus. "Trulala nga yung sinabi ni Brylle." "Tinakot mo kami dun Drie ah." lahat sila ay nag tawanan. Syempre natuwa na rin kami ni Brylle..





But It doesn't end here yet. The end just started.....











Ps; yes this is the Epilogue y'all. I did end it before May ended, right? Thank you guys for reading my book and keep on voting. Stay and follow me for my new book ;> Ilysm you guys!!!

Ang Bakla kong BoyfriendWhere stories live. Discover now