When Two Broken Souls Collide | Book 2 [COMPLETED]

WTBSC 57

"Don't cry Mama. You should take a rest because you are maybe tired. I'll be the one who will take care of Papa. Don't worry. A d Papa you should take a rest too because I prepare something for you tonight. And it'sso special because it's your birthday!" Sagot sa akin ni Calixta kaya narinig ko lang ang bahagyang pagtawa ni Cohen. Pag ganitong pagkakataon ay inaasar na nya ako dahil alam nyang mas malapit sa kanya si Calixta kesa sa akin.

"Really? That's so sweet baby." Sagot ni Cohen dito at hinaliman nya pa ito sa pisngi.

"And our daugther is right Bella. You should take a rest."

"No. I'm okay so I'll stay up here. And you little girl you should be the one to take some rest. Nanny Riza is coming for you."

"Awww that's sad Mama! I still want to stay here for Papa."

"Don't be stubborn anak. Listen to your Mama. Bawal ang bata dito. Gusto mo bang turukan ka ng mga nurse? Like this? And di ba may surprise ka pa kay Papa?" Sabi naman ni Cohen at ipinakita pa nya ang kamay nya na may dextrose. Mukha namang gumana ang pananakot nya kay Calixta. Napatingin lang na kami sa pinto nang biglang may kumatok doon at pumasok na nga ang Nanny ni Calixta para sunduin sya.

"Calixta let's go home."

"Papa are you sure you are fine?" Tanong ulit ni Calixta sa Papa nya.

"Yes baby I'm fine kaya sige na sumama ka na kay Nanny." Sabi lang ni Cohen kaya pumayag na si Calixta. Nag-kiss pa ito sa amin bago sya umalis.

"Our daughter really loves me. I'm sure this will going to be hard on her." Napatingin ako kay Cohen dahil sa sinabi nyang 'yon. Nawawalan na agad sya ng pag-asa. Huminga sya ng malalim dahil mukhang nahihirapan nanaman syang huminga. I hold his hand and it is shaking.

"I'll just call the doctor." Nag-aalala kong sabi sa kanya pero pinigilan nya lang ako.

"I'm fine. I'm already used to this so you don't have to worry." Nakangiting sabi pa nito sa akin kahit na kita sa kanya na nahihirapan sya.

"Bakit hindi mo ito sinabi sa akin?" I said with my teary eyes.

"Para saan? Para mag-alala ka lang sa akin? I don't want to be a burden for you anymore."

"You're not a burden for me Cohen."

"But I know that I am the reason why you are having a hard time." Napabuntong hininga na lang ako dahil sa sinabi nyang 'yon. Ito ba ang dahilan kaya nagiging emotional sya this passed few weeks?

"I already knew from the start that I will end up on this situation. And I can say that I am still lucky because I am still breathing and alive. This last 10 years of my life is the most meaningful for me Bella kaya ano pa bang hihilingin ko?"

"Why are you saying this things to me? Are you already giving up? Napagdaanan na natin so we can pass this again."

"Sayo na nanggaling. Napagdaanan na natin ito kaya dapat alam mo na ang sagot at ang susunod na mangyayari. Bago pa ako madala dito sa hospital I already found out that I am diagnosed by COPD. Nagpa-check up ako sa doctor and I even did a second opinion pero walang nagbago. Alam kong wala na akong magagawa." Sabi nito sa akin kaya tuluyan na akong naluha sa kanya. All these times ay may nararamdaman na sya.

"You are so selfish Cohen. You should've told me earlier para naipagamot ka agad namin."

"I told you. Pumunta ako sa ilang doctor at iisa ang sinabi nila sa akin. I tried to cure myself but there's no more any ways to heal myself."

"Pero dapat ay kasama mo ako. Dapat ay mas inalagaan kita. Hindi na dapat kita pinapahirapan at hindi ka na nagtatrabaho pa. Wala man lang akong nagawa para sayo."