Wanting Her Back

Chapter 21

"Kailan mo balak ipakilala si Kenzo sa magulang mo? Baka matanggap na nila si Lia kapag nalaman nilang may ama na ito."

Napatigil at napaisip ako sa sinabi ni Nanay. Tatanggapin ba nila si Nathalia? Ito lang naman ang rason kung bakit hindi nila matanggap si Nathalia. Dahil wala siyang kinilalang ama.

"Pag-iisipan ko kung kailan ko ipapakilala si Kenzo, Nay."

Wala naman sigurong masama kung susubukan ko siyang ipakilala. Besides, may magandang trabaho na si Kenzo. Sana lang ay matanggap na nila si Lia.

"She fell asleep." Ika Kenzo habang karga si Lia.

Tinignan ko ang anak ko—anak namin at nakitang nakapikit na ang mga mata nito. Napagod siguro kakalaro.

"Ihahatid ko na siya sa silid niya." I answered to Kenzo.

His brows creased. "Ako na ang maghahatid sa kaniya. Just tell me where's her room."

Hindi nalang ako nakipagtalo pa at nagsimula nang maglakad papunta sa silid ni Lia at sumunod naman siya.

Nilapag niya ng maingat si Lia sa kama nito. Hinalikan niya ito sa noo at akmang aalis nang hinawakan ni Lia ang kamay niya.

"Daddy, stay here." Inaantok na ani Lia.

Hinawakan ni Kenzo ang kamay nito at hinalikan. "I will, princess. Good night."

"Good night, Dad." She paused then looked at me. "Good night, Mommy."

"Good night, Lia." I smiled.

Pinikit nito ang mga mata niya at wala pang ilang minuto ay malalim na ang paghinga nito. She's sleeping already.

Tumayo si Kenzo at tinignan ako nito. "Yna..."

"Yes?"

"Is it okay if I stay here for tonight?"

Tinaasan ko siya ng kilay.

"Ano kasi." Tumikhim siya. "Kung ayos lang naman sa'yo. Okay lang din naman sa'kin kung hindi ka pumayag pero mas okay kung papayag ka. Kaya sana pumayag ka para mas okay."

Mahina akong natawa sa sinabi niya saka tumango.

"Just use the guest room sa baba. Regular naman ang paglinis ni Nanay dun kaya hindi 'yun marumi."

Nangunot naman ang noo ko nang para siyang nadismaya sa naging sagot ko. "Bakit? May problema ba?" I asked.

"Bawal ba sa kwarto mo?" Mahinang tanong niya na ikinapula ng mukha ko.

"Kenzo. What are you thinking?"

"Matutulog lang naman tayo. Promise." Tinaas pa nito ang kamay niya.

"No," paghindi ko.

Narinig ko pa ang mahina nitong reklamo pero hindi ko nalang pinansin. Tinuon ko nalang ang tingin ko kay Lia na nakatulog ngayon sa kama.

"Thank you..."

Napatingin ako kay Kenzo. Bakit parang iba ang dahilan ng salamat niya?

"Thank you for letting me meet our daughter." Pagpapatuloy nito.

I tsked. Nakalimutan na ata nitong tinakot niya ako kaya wala akong choice kundi ipakilala siya kay Lia.

"You left me without a choice." I coldy replied.

"No, Yna. You're the one who left me without a choice. Alam kong hindi mo ako ipapakilala kapag hindi kita tinakot."

Natigilan ako. He has a point.

"You threatened me and that is wrong---"

"And do you think what you did is right? Ipinagkait mo siya sa'kin. You've become selfish, Yna. You really become one." He cut me off.

"You made me like this, Ken. You're the one who made me like this."

He sighed. "You have no idea how hurt I was 6 years ago, Yna. You really have no idea what I've done through. How I did my best to fight you against your parents."

Tsk. Here we go again...

"Stop bringing my parents in our conversation, Kenzo. I told you, they know nothing about us."

I'm trying my best not to shout. Nasa gilid lang namin si Lia at natutulog kaya baka magising ito kapag sumigaw ako.

"Iyan ang problema sayo, Yna. Akala mo lahat ng nalalaman mo tama. Akala mo alam mo lahat ng totoong nangyari." He almost whisper, enough for me to hear it. "Paano naman ako? Hindi mo ba naisip kung nagsasabi ako ng totoo? Sa tingin mo ba, magagawa kong magsinungaling sa'yo? Subokan mo namang makinig, Yna. Matuto ka naman sanang makinig sa sasabihin ng iba."

Lumunok siya at kinuyom ang kamao niya.

"I begged, Yna. I kneeled in front of your parents para lang matanggap nila ako para sa'yo. But do you know what's the painful part there?"

I shook my head. That's all I can do.

"The person that I've been fighting for, didn't even fight for me. She immediately believe what I told her 6 years ago, without even knowing that I did it for her. So that her parents will not get mad and push her away." Biglang may tumulong luha sa mga mata nito. Pilit itong tumawa at pinunasan ang luha niya. "Fuck! And after 6 years, she did nothing but to push me away without hearing my side."

"Kenzo..."

"Then tell me, Yna? Aren't you selfish?" Lumunok siya. "But my heart still beats crazy for you. It's funny. It's funny how I still love you despite of everything."