KİTAP OLDU
-Wattys 2021 Kazananı-
"Annarithel Orvira sebepsiz yere can alacak soğuk kanlı bir katil değildi ama aç bir yılanın ne kadar merhameti varsa onun da o kadar merhameti vardı."
*
Tanrıçasının nefesiyle topraktan doğan, geleceği için yalnızc...
I must've dreamed a thousand dreams Been haunted by a million screams
⚔️
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kızıl Topraklar'ın gecesinin dipsiz karanlığına karışan turuncu ışıklar, yıldızların ağıt yakıyormuşçasına bir bir gökyüzünden silinişi Annarithel'ın yüreğini saran tarifsiz korkuyu haklı çıkarıyor gibiydi.
Çayırları ve daha önce geçtikleri vadiyi etrafını silik görecek bir hızla aşmıştı. Onu hiçbir şey durduramazdı. Zaman, mesafe, ruhlar, vahşi doğa... Hiçbir şey. Kalp atışları ve dudaklarının amansız bir biçimde titreyişini bir kenara bırakmış gözünü yükseklerdeki Thallieos'a dikmişti. İkinci bir Rubueres dalgası bile vursa yıkılmayacak kadar sert basıyordu botları zemine. Rüzgâr, gözlerine dolan yaşları kurutuyor aklından ise yalnızca iki isim geçiyordu: Ellyro ve Callidus.
Amelia ruhların taşıdığı haberi açık seçik dile getirmese de yüreğinin derinliklerinde yaklaşan tehlikenin farkındaydı Annarithel. Uğruna canınızı verecek kadar sevdiğiniz kişilerin başlarının dertte olduğunu bilmeniz için bir kanıta gerek yoktu. Aranızda kurulmuş doğaüstü bağı çekiştiren bir his olurdu ve bu yeterliydi. Karanlık o bağın öbür ucuna takıldığında, bağ gergin bir ip gibi gerilir sizi sevdiklerinize ulaştırmak için midenize yerleşen yumruyla, kalbinizin sancısıyla uyarırdı.
Tanrıçam, bana güç ver.
"Annarithel!" diye seslendi Rhyvar. Normal şartlarda Kan Avcısı'na hiç yorulmadan yetişebilirdi ama şimdi kızın vücuduna doğaüstü bir kuvvet gelmişti.
Annarithel onu duymadı. Lütfen, diye yakarıyordu tanrıçasına içinden. Ne için yakardığını zihninden bile geçirmek istemiyordu, korku onu bulmasın çaresizlik onu yavaşlatmasın diye. Geç kalmaktan korkuyordu, ruhlar yaşanan bir hadisenin haberini mi taşımıştı yoksa daha saatler, günler mi vardı? Portal, Veraadenna sonra da Voddna... Annarithel boğazına dolan iğrenç hissi defetmek için yutkundu. Vaktinde varabilecek miydi? Yol çok uzundu. Koşarak aşılamayacak kadar uzun.
"Bekle!"
Annarithel fokurdayan duygularına yenik düşüp Rhyvar'a döndü ve akarsuyun usul usul akan kızıllığını titretecek kadar bağırdı. "Bekle mi! Lanet bacaklarını çalıştır ve bana yetiş."
Rhyvar, Annarithel'ın koluna yapıştı. Kız öfkeyle çırpınsa da yanaklarını avuçlarının içine alıp ona bakmaya zorladı.
"Saklanıyorlar ve güvendeler. Sakinleşmelisin."
Annarithel "Yoluma çıkma!" diye haykırarak, tüm gücüyle itti Rhyvar'ı.
Alev alev yanan ve dokunanı küle döndürecek öfke Rhyvar'ın tek kelime etmeden Annarithel'ın peşine takılmasına yetti.
