GECE

Vampir

Geniş bir odada uyandım, hava aydınlıktı. Zaman kavramımı kaybetmiş gibiydim. Kaç gündür uyuyordum? En son hatırladığım şey acıdan kıvrandığımdı ama şimdi kendimi mükemmel hissediyordum. Tamamlanmış gibi. Bıçaklandığım geceyi nasıl sağ atlattım? Bunları düşünürken aşağıdaki konuşmaları duydum. Sanki yanımda konuşuluyormuş gibi netti. Aşağı inmek için merdivene doğru yöneldim ama merdiveni kullanmadan aşağıda buldum kendimi. İnerken duvara sert çarpmıştım, hiç bir acı vermemişti, aksine duvar içe göçmüştü. Çok hızlı hareket etmiştim. Bu imkansızdı. Süper kahraman falan mı oldum şimdi? Gülmeye başladılar, sanki çok komik bir halim varmış gibi. Sinirli bir şekilde:
"Bana ne yaptınız?" dedim. Uzun boylu sarı saçlı bir adam konuşmaya başladı:
"Ben Carlisle." dedi ve odadaki kişileri tanıtarak konuşmasına devam etti:
"Jasper, Alice, Emmett, Rosalie ve karım Esme." İstediğim cevabı alamamıştım. Ciddi bir şekilde:
"Sadece bana ne yaptığınızı söyle!" dedim.
"Sen bir vampirsin, ölümsüzsün ve hep aynı yaşta kalacaksın." Sesin geldiği yöne baktım. Uzun boylu, koyu renk saçlı biriydi konuşan. Çok isteksiz konuşuyordu, yaşam enerjisi bitmiş gibi.
"Vampir? Ha ha. Dracula gibi mi?" dedim. Dalga geçmeme sinirlenmiş gibilerdi. Jasper beni sağa doğru çevirdi ve beni çevirmesiyle karşımda duran aynadan yüzümü gördüm. Gözlerim kırmızıydı. Tenim öncesinden daha açık bir renkti. Kusursuz bir canavar gibiydim. Demek bir vampirdim. Vampirler gerçek miymiş? Carlisle eliyle gösterek sonradan gelenin adının Edward olduğunu söyledi. Edward bana baktı ve Carlisle'a dönerek:
"Adı Tyler Hartpool." Lafını Emmett kesti:
"Tyler Hartpool'du ama artık bir Cullen'sın. Yani Tyler Cullen." dedi gülerek. Edward adımı nereden biliyordu?
"Adımı nasıl öğrendin?" diye sordum. Bu sefer Alice cevap verdi:
"Edward insanların zihnini okuyabilir, Jasper bir insanı istediğini yapması için ikna eder ve ben de geleceği görürüm." dedi ve gülümsedi. Ortam gerçekten saçmalaşmaya başladı. Buradan ve geleceği gören, akıl okuyan tiplerden uzaklaşmalıydım. Kapıya doğru yöneldim bu sefer hareketlerimi kontrol edebiliyordum. Kapıyla arama Jasper girdi:
"Nereye gittiğini sanıyorsun?" dedi. Bu insanlar çok değişikti.
"Eve." dedim umursamaz bir ses ile. Edward bana doğru yaklaştı ve:
"Gidemezsin. Sen bir vampirsin. Beslenmek için kana ihtiyaç duyarız. İlk aylarda kendimizi kontrol edemeyiz. Eve gitmen amcan için çok kötü sonuçlar doğurabilir." Tam bir saçmalık. Asla amcama zarar vermezdim.
"Birkaç ay burada mı kalmam lazım yani?" dedim. Carlisle cevap verdi:
"Daha önce tanıdığın kimseyi göremezsin. Onlarla olan ilişkin dün gece sonlandı." Bu ne demek oluyordu? Vampir oldum diye asosyal mi olmam gerekiyor? Vampir.. Sanırım gerekiyor.
"En azından son kez görüşseydim. 12 yıldır bana bakıyor." dedim. Jasper sırıtarak:
"Sen bu kasaba için bir ölüsün artık. Seni en son denize girerken görmüş olacak birkaç kişiyi etkiledim. Bedenini bulamadılar. Yarın 15.00'da cenaze törenin var." Dediklerini kavramak için birkaç saniye bekledim ve Jasper'a saldırdım. İçgüdüsel hareketlerle davranıyordum. Emmett ve Edward beni kollarımdan tutup, Jasper'dan uzaklaştırdılar. Jasper sinirli bir şekilde üstünü düzeltti:
"Bu yeni doğanlar gerçekten çok güçlü oluyor." Carlisle, beni yukarı çıkarmalarını söyledi. Bu sırada Rosalie'ye baktım:
"Ölmeme izin vermeliydin!" diye kükredim. Sesim hırıltılarla çıkmıştı. Beni uyandığım odaya geri götürdüler. Daha sonra yanıma Carlisle geldi.
"Başka bir şansın yoktu, ya vampir olacaktın ya da ölecektin." Başımı onu anladığımı belirtmek için aşağı yukarı salladım. Ya vampir olacaktım ya ölecektim. Boğazımın kuruduğunu hissederek, elimi boğazıma götürdüm. Bunun üzerine Carlisle:
"İnsanların su içmesi gibi bizim içinde kan içmek bir ihtiyaçtır. Biz insanları asla incitmeyiz. Hayvanlardan besleniriz. Kendimizi vejeteryan olarak tanımlıyoruz. Senin avlanman lazım, birazdan Emmett'la gidersiniz." Avlanmak mı? Artık bir avcıydım demek ki.
"Sonsuza kadar evde mi kalacağım?" dedim.
"Hayır tabiki. Başka bir yere taşınacağız. Forks'a. Yarın sabah buradan gitmiş olacağız. Senin görülmeni riske atamayız." Benim için düzenlerini değiştirip taşınıyorlar mıydı? Eski hayatımı daha doğrusu insan hayatımı bırakmak çok kötü bir düşünceydi ama Cullen'lar iyi birilerini benziyorlar. Vampir olsalar bile.. Sonuçta insanlara zarar vermiyorlardı. Aileye ilk başta önyargılıydım, ama şimdi benim için fedakarlık yapıyorlardı. Hatta benim ölmemi engellediler. Ölmeyi istemezdim, ölümsüz olmak çok da fena değildir umarım.