EP(13)

6.6K 730 21
                                    

Uni

“ဟိတ် ကားပေါ်တက် လိုက်ပို့မယ်”

ကျောင်းဆင်းပြီမို့ ဖေဖေ့ကားကိုစောင့်နေတုန်းရှိသေးသည်။ ဘေးကို ကားတစ်စီးထိုးရပ်လာကာ လိုက်ပို့မယ်အပြောခံလိုက်ရတာမို့ ငြိမ် ကြောင်သွားသည်။ ကြည့်လိုက်တော့ ခစားက ခပ်တည်တည်ပင် သူ့ကိုပြန်ကြည့်လာသည်။

“ဟို ကျွန်တော့်ကို ဖေဖေလာကြိုမှာဗျ”

“မင်းအဖေလာကြိုနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး ကားပျက်နေတယ်”

“ဟင်”

ငြိမ် ကြောင်တောင်တောင်တွေးမိသည်။ နေပါဦး သူ့အဖေကားပျက်တာကို ဒီလူက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိနေမှာလဲ။ မဖြစ်နိုင်တာကြီးကို။

“I need somebody to know… Somebody to heal…”

ဖုန်းလာနေတာမို့ ဇာတ်လိုက်ကို ဘာမှပြန်မဖြေသေးဘဲ ဖုန်းကိုထုတ်ပြီး နားဆီကပ်လိုက်သည်။

“ဟယ်လို ဖေဖေ”

(အေး သား ဖေဖေလမ်းမှာ ကားပျက်နေလို့။ သားအငှားကားနဲ့ပဲလာခဲ့လိုက်တော့နော်)

“ဪ ဟုတ်ဖေဖေ၊ သားကရပါတယ်၊ ဖေဖေရော အိုခေရဲ့လား”

(ဖေဖေရတယ်သား၊ သားသာပြန်လိုက်တော့နော်)

“ဟုတ်ကဲ့ ဟုတ်ကဲ့ ဖေဖေ”

ဖုန်းချအပြီး ဇာတ်လိုက်မျက်နှာကို ကြည့်မိတော့ ဇာတ်လိုက်က ‘တက်လေ’ ဆိုသော သဘောဖြင့် မေးငေါ့ပြသည်။ ဒီလူက သာမန်မဟုတ်ဘူးဆိုတာတော့ သူသိပေမဲ့ အကြားအမြင်ထိပါရထားမယ်လို့ မထင်မိလေဘူး။ ဒါကြီးက ဘယ်လိုတောင် စွမ်းအားရှိရတာလဲ။

“ဘာလဲ မတက်ချင်ဘူးလား။ ငါကိုယ်တိုင် ချီသယ်ပေးရမလား”

ဇာတ်လိုက်ဆီက ပထမဆုံးကြားလိုက်ရသည့် အမိန့်ဆန်ဆန်စကားကြောင့် ငြိမ့်တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ခနဲတုန်သွားကာ ကားပေါ်အမြန်တက်လိုက်ရသည်။ သူအတော်လေးစိတ်ညစ်မိပါသည်။ တကယ်ဆို သူ ဒီလူနဲ့အတူ မထိုင်ချင်ပါ။ ဘာလို့ဆို ဒီလူက လူတွေအများကြီးရှေ့မှာကျ မျက်နှာကတစ်မျိုး၊ သူ့ရှေ့မှာကျ မျက်နှာကတစ်ဖုံလေ။ တူမှမတူတာ၊ ဒါကြီးက အန္တရာယ်ရှိတယ်လို့ သူ့ကိုခံစားမိစေတယ်။ နောက်ပြီး ဒီစာအုပ်ရဲ့အဆုံးသတ်ကို သူ့ခေါင်းထဲမှာ သပ်ရိုက်ထားသလို စွဲနေပြီလေ။ ဇာတ်လိုက်က သူချစ်တဲ့ဇာတ်လိုက်မကိုတောင် သူကိုယ်တိုင်သတ်နိုင်တာ တစ်ခြားလူတွေကိုဆို ပုရွက်ဆိတ်သတ်သလောက်ပဲနေမှာပေါ့။ ဒီတော့ ဒီအန္တရာယ်များတဲ့လူနားမှာ အရူးကပဲ နီးနီးကပ် ကပ်နေချင်မှာ၊ ဘယ်သူမှ နေချင်မှာမဟုတ်ဘူး၊ သူအပါအဝင်ပေါ့။ ပြီးတော့ အခု ဒီလူက ဘာတွေကြံစည်နေသလဲမသိဘူး။ ကားနဲ့ ရေစပ်ကိုဖြစ်ဖြစ်သယ်သွားပြီး သူ့ကိုကန်ချရင်ရော? ဘယ်သူမှ ဘယ်လိုမှတောင် ကယ်လိုက်နိုင်မှာမဟုတ်တာသေချာတယ်။

Love Zone (Completed)जहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें