Not :Bölüm sonundaki soruları yanıtlamadığınız müddetçe yb gelmeyecek ...iyi okumalar 🕊
"Vahşi'nin Nefreti "
Berzanın sert sesini işittiğimde gelenin kim olduğuna bakmak için yanına gittim,gördüğüm kişi hasretini çektiğim Afran abimdi.Bir adım atıp tam konuşacakken Berzan bileğimi sertçe kavrayıp beni arkasına aldı.Elini çekmeye çalışıyordum ama nafile ,o kadar sert tutuyordu ki sanki bileğim kopacakmış gibi hissetmiştim.Canım yanıyordu ama bunu görmüyordu,Berzan nefret dolu bir sesle
-Belanı siktirtmeden defol
Dediğinde bileğimde ki elini tırnağımı sertçe batırdım ama zerre etkilenmemişti.Onu böyle durduramayacağımı bildiğimden ayak parmaklarımın üstünden yükselip berzanın omzundan abime bakıp
-Abi bir şey mi oldu ?neden geldin ?
Demiştim.Abimle konuşmam Berzanın hoşuna gitmemiş olacak ki bileğimdeki eli sanki mümkünmüş gibi daha çok sıktı.Abim Berzana aldırış etmeden bana bakıp
-Asmin hasta,havinin yanında olmasını istiyor.Müsaitseniz bu gün bize misafir olun demek için geldim
Dediğinde Berzan bir şey dememe müsaade etmeden abimi tek eliyle kapının dışına itip
-Onu kaçmadan önce düşünecekti !onun bir ailesi yok artık.Ezraya da sakın bir daha yaklaşayım deme ,o senin kardeşin değil artık benim Karım!
Diyip kapıyı üstüne örtmüştü.Abim kapıyı yumruklayıp benimle konuşmaya çalışsada Berzan beni zorla uzaklaştırıp odaya çıkarttı.Yaptığı bu muamele onur kırıcıydı,göz yaşım benden izinsiz aktığında Berzan bileğimde ki elini çekip öfkeyle bana baktı.Eliyle göz yaşımı sertçe silip
-onlar için tek bir göz yaşı bile dökersen göz yaşını kuruturum Karadağlı gelini !
Demişti.Bu kadar nefret fazla değilmiydi ?Dün o güzel sözleri söyleyen adam gitmiş yerine gözü kan bürümüş vahşi gelmişti.Vahşiden korkup dediği şeyleri doğru kabul edmicektim çünkü sevsemde yanlışa karşı sessiz kalamazdım
- O benim abim !bu gerçeği değiştiremezsin.Hem asmin hastaymış ,hiç mi merak edmiyorsun?
Dediğimde üstüme yürüyüp beni duvara itti.Bileğimin acısı tazeyken sırtımda çarpmanın etkisiyle sızlamıştı.Gözlerine baktığımda beni öldürebilecekmiş gibi bakıyordu,kaşlarını çatıp duvara odada yankılanabilecek gürültüde bir yumruk attı.Elini vuran oyken neden benim canım yanmıştı ?sinirini boşaltmaya çalışıyordu, bunu da kendine zarar vererek yapmıştı.Yüzüme baktığında elalıklarında hissettiğim hissizlik içimi buz etmişti.Bana yaklaştığında dik durmaya çalışıp gözlerine aynı hissizlikle bakmaya çalıştım
-İstediğin kadar bağır çağır asla abimle arama girmene izin vermem
Dediğimde gözlerime öyle bir nefretle baktı ki sanki bana bakınca gözlerinin içi gülen adam o değilmiş gibiydi.
-O serefsiz abinin sırf asminle evlenebilmek için benimle evlendirilmene sesini bile çıkartamayışını ne çabuk unuttun lan !
-Evlenmeyi ben kabul ettim ,gözün dönmüştü ikisini de öldürecektin!hem sen bana yaşattıklarını ne çabuk unuttun berzan ağa ?
Dediğimde gözlerindeki hayal kırıklığını hissetmiştim.Ellerini iki yanımıda kapatacak şekilde duvara yaslayıp gözlerime baktı
-senin zarar görmene asla izin vermezdim ben !o şerefsiz abinle mi kıyaslıyorsun beni ?
YOU ARE READING
VAHŞİNİN GÜLÜ(Final Oldu)
General FictionParmak uçlarına değen sıcaklık,incinen bir hayatın yarasıdır. AHMET KAYA Hayata bakışları birbirinden zıt iki insan,bir gün kaderleri onları hiç ummadıkları bir zamanda karşı karşıya getirirse ne olur ?Birbirlerine aykırı...
