Rasputin 7inch. hyunsung

Sakın bana söyleme.

"Uyan artık."

"Amca?"

"Aynen benim."

"Uyan artık."

Yerimden zar zor doğrulurken amcam yere saçılmış kitaplarıma dev ayaklarıyla basmamak için mücadele veriyordu.

"Geliyorum." dedim ona yüzümü ovup.

Başını sallayıp çıkarken Hyunjin'den gelen mesajlara bakmaya başladım.

Bugün buluşup buluşamayacağımızı soruyordu.

Akşama kadar yapmam gerekenler vardı ama akşam buluşabilirdik.

Uygun saati mesaj atıp yatağımdan doğruldum sonunda.

Eski ahşap evin merdivenlerinden inerken ellerimi korkuluklara sürtüp birkaç kez kıymık kazandım şatomuzdan.

Amcam mutfakta yarı yanık bir şeyler yaparken sürekli oturduğum sandalyeyi çekip yayıldım.

Amcam rutinleşmiş halde önüme bir fincan acı kahve koydu. Sevdiği eski bir Amerikan filminden kalma batılı bir alışkanlıktı sabah kahvesi onun için.

"Bugün işler yoğun." dedi amcam sonunda yağlı tavayı masanın çoktan yanmış olan orta yerine koyarken.

"Yine kim ölmüş?" dedim kahveden bir yudum alıp.

"Onu mu diyorum?" dedi amcam dolu ağzından yemek parçaları saçılırken.

"Bugün postaneye gideceğim."

"Senin boku halletmek için."

Sonra hırıltılı şen bir gülüş.

Ben de istemeden güldüm onunla.

"Doğru." dedim elimi masada tıkırdatıp.

"Yalnız belgeleri yırtıp attım ben, sen cidden de alabilir misin Hyunjin'in babasından?"

"Ya sen beni ne sanıyorsun?" dedi amcam sinirle.

"Ergen yeğenimin eşek şakası içerikli mektuplarını olay çıkmasın diye ondan gizli alacağım."

"O da inanacak?"

"Şimdi bunu dediğim için kızarsın ama-" dedi amcam bir yandan da pis pis gülerken.

"O herif sanki saf be Jisung!"

"Amca." dedim uyarır tonda.

"Yalan mı?" dedi bilmişlikle.

"Biraz doğru gibi." dedim birden kahkaha atıp.

Amcam da bana katılıp bağırarak gülerken belki de yıllar sonra bir sabah sofrasında iki kişi karşılıklı gülüyordu bu evde.

"Seninki annesine benziyordur umarım." dedi gülmesi bittiğinde.

"Benimki tam ikisinin karışımı!" dedim, birden heyecana gelip masadan kalkarken.