Boss အဆိပ်မပြင်းလွန်းနဲ့...!

၁၈။ ရွှေပေါ်မြတင်​ (၁၈)

"ငါ့ကို ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး သွေးရိုးသားရိုးမဟုတ်ဖူးလို့ ဆုံးဖြတ်နေတာလား"

[အဲ့တာဆို ငါ့ကို ပေါက်ကွဲမှုမဖြစ်ခင်က အဖြစ်အပျက်ကို ရှင်းပြပေးနိုင်မလား]

"နင့်မေးခွန်းကို ဖြေဖို့ငြင်းတယ်"

ရှီရှန်း မကျေမနပ်အသံဖြင့်ပြောလိုက်သည်။ "စိတ်ကိုဖတ်နည်းမသိဘူးလား။ လုပ်လေ ငါ့စိတ်ကိုဖတ်လိုက်"

[....]'Hostက အရင်ကထက်ပိုပြီး အထိမခံရွှေပန်းကန်လေးဖြစ်လာတာဘဲ'

System ကို ပါးစပ်ပိတ်အောင်လုပ်သည့်ကိစ္စအား အောင်မြင်သွားပြီးနောက် ရှီရှန်းသည် သူမအဝတ်အစားများကို ဆွဲဆန့်လိုက်ပြီး ထိုအခန်းအပြင်သို့ထွက်လာသည်။ ဤနေရာမှာ ဟိုလူရွေးထားတာဖြစ်ပြီး ကြည့်ရသည်မှာ လုံခြုံရေးတွင် စိတ်ချရမည့်ပုံပင်။

ကော်ရစ်တာမှနေ၍ အထက်စီးမှ ကြည့်လျှင် စတုရန်းအကြီးထဲ၌ စတုရန်းအသေးလေးရှိနေသကဲ့သို့ဖြစ်နေသည်။ အခန်းဖွဲ့စည်းထားပုံမှာ ရှေးခေတ်အခါက အပျော်မယ်အိမ်[1]နှင့် တူသည်။ ထို့ကြောင့် အောက်ထပ်တွင်ဖြစ်ပျက်နေသမျှကို သူမအပေါ်ထပ်လျှောက်လမ်းမှ အခန့်သား မြင်နေရသည်။ လူကားသိပ်မများချေ။ လူများသည် အုပ်စုသေးသေးလေးများဖွဲ့၍ ထိုင်နေကြပြီး အသံကိုနိမ့်၍ ပြောနေကြသည်။

အလင်းမရောက်သည့် ထောင့်၌မူ မဖွယ်မရာ ဇာတ်လမ်းလေးတွေဖြစ်ပျက်နေကြသည်။

ရှီရှန်းတစ်ချက် ကြည့်ပြီး အကြည့်လွှဲလိုက်သည်။ နွေဦးနန်းတော်[2]၏ တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုအစီအစဉ်ကို သူမ စိတ်မဝင်စားချေ။

ရှီရှန်းသည် အောက်ထပ်သို့ ဆင်းသည့်လှေကားသို့ ရောက်သည်အထိ လျှောက်လမ်းတစ်လျှောက် လျှောက်လာသည်။ သူမတံခါးပေါက်တစ်ခုအရှေ့သို့ရောက်သောအခါ ထိုတံခါးသည် ရုတ်တရက်ပွင့်လာပြီး အရက်နံ့ ထောင်းထောင်းထနေသော အရပ်ရှည်ရှည် ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း သဏ္ဍာန်တစ်ခု အရှိန်ဖြင့်ထွက်လာသည်။ ရှီရှန်း၏မသိစိတ်က ဘေးသို့အလိုလိုရှောင်မိသားပင်ဖြစ်သည်။ ထိုလူသည် လက်ရန်းကို တိုက်မိပြီး လဲကျသွားသည်။ ထိုလူလဲကျနေပုံမှာကား ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် သနားကမားပုံစံ ဖြစ်နေလေသည်။