လွမ်းရိပ်ငွေ့တို့ ကြွေလွင့်ချိန် ( လြမ္းရိပ္ေငြ႕တို႔ ေႂကြလြင့္ခ်ိန္ )

အပိုင်း ( ၄၂ ) ( Unicode )

လျှပ်တပြက်ဆန်သော အနမ်းများကြောင့် သူ အရမ်းအံ့အားသင့်သွားကာ ကျောက်ရုပ်တစ်ရုပ်လို မလှုပ်မရှက်ရပ်နေမိသည်။

သူအပါအဝင် ကမ္ဘာပေါ်ရှိ အရာအားလုံး ခေတ္တခဏရပ်တန့်သွားသလိုမျိုး ... ။

သူ့နှုတ်ခမ်းလွှာထက်မှ အနမ်းများကတော့ မိုးသည်းထန်နေသကဲ့သို့ အဆက်မပြတ်ရွာသွန်းနေလျက်ရှိသည်။

“ ကိုကို ”

နမ်းရှိုက်နေသည်ကို ခဏရပ်ပေးလိုက်ကာ ကိုကို့ကို ခေါ်လိုက်တော့ ကိုကိုက သူ့ကို မော့ကြည့်လာသည်။ ခုနက သူ့အနမ်းများကြောင့် ကိုကို့နှုတ်ခမ်းလေးက ရဲသွေးစိုနေပြီး အနည်းငယ်တုန်ယင်နေလျက်ရှိသည်။

မျက်ဝန်းလေးတွေ ဝိုင်းစက်နေကာ ခုနက ဘာတွေဖြစ်သွားတာလဲဆိုတာကို တွေးတောမရနိုင်အောင်ဖြစ်နေရှာသည့် ကိုကို့မျက်နှာလေးကို ကြည့်နေရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သူ့နှုတ်ခမ်းအစုံက ကိုကို့ရဲ့နုအိနီ‌ထွေး‌နေသည့် နှုတ်ခမ်းလွှာများပေါ် နောက်တဖန်ကျရောက်သွားပြန်သည်။

ကိုကို့ရဲ့နှုတ်ခမ်းသားအိစက်စက်လေးကို ငုံယူကိုက်ခဲရင်း ကိုကို လုပ်ခဲ့သည့်အပြစ်တွေအတွက် ဒဏ်ပေးနေလိုက်သည်။

ခဏကြာတော့မှ ကိုကိုက အသိပြန်ဝင်လာဟန်ဖြင့်

“ ဈာန် ! မင်း ... မင်း ... ငါ့ကို လွှတ် ... ”

သူ့ရင်ဘတ်ကို အတင်းထုရိုက်တွန်းဖယ်‌နေသောကြောင့် သူလည်း စိတ်မရှည်တော့ဘဲ ကိုကို့ရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကို သူ့လက်တစ်ခုတည်းဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားကာ အပေါ်မြှောက်တင်လိုက်သည်။

“ ဈာန် ! မင်း ! ”

တားဆီးစရာလက်တွေကလည်း ထိန်းချုပ်ခံလိုက်ရသည့်အပြင် အနမ်းများနှင့်ပါ ထပ်မံနှောင့်ယှက်ခံနေရသောကြောင့် ပြောချင်နေသည့်စကားလုံးများက ရပ်တန့်သွားရသည်။

အခုထိ စိတ်တိုင်းကျနမ်းရှိုက်နေသော ဈာန့်ကြောင့် သူ ပိုထိတ်လန့်လာသည်။ တတ်နိုင်သမျှ ရုန်းကန်နေသော်လည်း သန်မာလှသော ဈာန့်အနမ်းများမှ ရုန်းထွက်နိုင်ကိန်းမမြင်။