𝐰𝐞𝐯𝐞𝐫𝐬𝐞 ↬ 𝐭𝐚𝐞𝐤𝐨𝐨𝐤 ✓

1.6

-flashback

"Günaydın çocuklar, ben Kim Yoon Ahn. Öğretmeniniz Min Hyu Jin yerine bir aylığına öğretmeniniz ben olacağım. Bu da oğlum Kim Taehyung. O da benimle birlikte burada olacak"

Ne olduğunu tam anlamayan öğrenciler önlerindeki yabancı kadını dinlerken öğretmenlerinin neden gelmediğini merak ediyorlardı ama bu yeni gelen öğretmene de alışmaları kısa sürmemişti. En az bayan Min kadar eğlenceli ve samimiydi, oğlu Taehyung ise daha içine kapanık ve utangaç kalıyordu annesi göre. Sınıfın oyun köşesinde oturup hiçbir şey söylemeden sadece oyunlar oynardı. Annesinin söylediğine göre sınıftakilerden büyüktü ama sağlık sorunları yüzünden okuluna devam edememişti.

"Öğretmenim, Taehyung ile oynayabilir miyim?"

"Elbette Jungkook, sormana bile gerek yok"

Kitap rafından aldığı birkaç kitapla oyun köşesine doğru ilerlemiş ve Taehyung'un önüne oturup kitaplarından birini ona uzatmıştı Jungkook.

"Sana bu kitabı verirsem bana iplik oyununu verir misin?"

Taehyung bir kitaba bir de Jungkook'a bakmış, arkasındaki iplik oyununu Jungkook'a uzatıp kitabı almıştı.

"Teşekkür ederim Taehyung"

Taehyung gülümsemiş, kitabı açıp ilk sayfayı sesli bir şekilde okumaya başlamıştı. Jungkook onun ne yaptığını anlamamış, kaşlarını çatıp bakışlarını hem kitapta hemde Taehyung'un konuşuyormuş gibi hareket eden dudaklarında gezdirmişti. Kitaplar fotoğraflara bakmak için değil miydi?

"Taehyung, neden kitapla konuşuyorsun?"

"Konuşmuyorum ki, okuyorum"

"Sen okumayı biliyor musun?"

"Evet, sen bilmiyor musun?"

"Hayır, ben sadece resimlere bakıyorum. Bak burada ördek yüzüyor, burada ağlıyor, burada ördek diğer ördeklere bakıyor"

"Bu çirkin ördek yavrusu. Ağlıyor çünkü diğerlerinden farklı. Sana okumamı ister misin?"

"Evet"

Jungkook yerini almış, elindeki oyunu yanına bırakıp pür dikkat Taehyung'u dinlemeye başlamıştı. Okuma saatlerinde öğretmeninde kitaplarla çoğu kez konuştuğunu görmüştü ama bu masal en sevdiği masal olmasına rağmen daha önce hiç okuma saatlerinde okunmamıştı.

"Anne ördek, güzel bir günün başlangıcında çok mutluydu. Çünkü o gün kuluçkada beklediği yumurtalardan yavruları çıkacaktı.

Biri dışında bütün yumurtalar çatlamış ve yavrular çıkmıştı. Anne ördek, çatlamayan yumurtanın başında uzun süre bekledi. Sonunda son yumurta da çatlamış ve içindeki yavru çıkmıştı..."

O günden sonra Taehyung kitaplarla konuşmaya ve Jungkook belki yüzlerce kez aynı masalı tekrar tekrar dinlemeye devam etmişti. 1 ay onların şansına 1 yıl gibi geçmiş Taehyung gittiği zaman Jungkook onu asla unutmayacağına söz vermiş, Taehyung sayesinde ezberlediği masalı arkadaşlarına okumaya başlamıştı ama hayat böyle değildi. Masal rafa kaldırılmış, Jungkook istemese bile Taehyung'u unutmuştu.

*

-present

"'Bugünlerde hangi şarkıları dinliyorsun?' Uzun zamandır şarkı dinlemiyorum genellikle kitap okuyorum. Namjoon Hyung sayesinde okumak için aldığım birçok kitap var. Millet sizinle kitap okuma saati yapmalıyız"

Yayının sesini açıp iç çekmiş, en son attığı mesajlara göz gezdirmişti Jungkook. 1 hafta olmuştu, mesajlarına bırakın bir yanıt almayı Taehyung görüldü bile atmamıştı.

"Jungkook, ben gidiyorum. İlaçlarını almayı unutma"

"Tamam anne"

Soru yerini açmış, parmaklarını klavyede gezdirip yazdığı cümleyi baştan okumuş, okuduğu anda silmişti.

"Ona bunu soramam. Taehyung, yoruyorsun"

"'Okumayı en sevdiğin kitap?' Şu an şeker portakalı sanırım. Konusu tuhaf ama okumak keyifli"

"Oku tabi oku. Ben burada suçluluk duygusundan öleyim sen kitap oku"

"'Söylemeyi en sevdiğin şarkı ne?' Sanırım Blue&Grey. Söylerken huzur buluyormuş gibi hissediyorum. Millet umarım Blue&Grey'i sevmişsinizdir. O şarkıyı yaparken aklımda çok soru işareti vardı ama sizin sayenizde bundan kurtuldum"

"Hayır, daha fazla izleyemeyeceğim. Kendimi çok kötü hissediyorum ve onunda moralinin bozuk olduğu çok belli. Nedeni ben olabilirim. Taehyung mesajlarıma baksaydın her şey daha kolay olabilirdi"

Yayını kapatmış, bilgisayarını masanın üstüne koyup yatağına uzanmış telefonundan tekrar mesajlara bakmıştı. Neyi yanlış yaptığını anlamaya çalışıyordu. Ne yazdıklarını, nasıl cevap aldığını, her şeyi ezberlemişti ama kaçırdığı bir şey varmış gibi hissediyordu. Ekranla bakışırken alta inmiş ve gördüğü şey ile hızlıca yatağında doğrulmuştu.

'Görüldü.

Yazıyor...'