လွမ်းရိပ်ငွေ့တို့ ကြွေလွင့်ချိန် ( လြမ္းရိပ္ေငြ႕တို႔ ေႂကြလြင့္ခ်ိန္ )

အပိုင်း ( ၄၀ ) ( Unicode )

ထို့အပြင် မေမြတ် ဝတ်စားထားသည်က တကယ့်ကို ရှိုးအပြည့် ... ။ မော်ဒယ်မမတွေတောင် ဆရာတင်ရလောက်မည့်ပုံစံမျိုးဖြစ်သည်။

လက်တစ်လုံးအကျီအမည်းကို အပေါ်က ဂျင်းကုတ်ခါးတိုတစ်ထည်ထပ်ဝတ်ထားသည်။ အောက်ပိုင်းတွင်လည်း ဂျင်းဘောင်းဘီချပ်ချပ်ကပ်ကပ်ကို ဝတ်ဆင်ထားကာ ဒေါက်အနည်းပါသည့် ဖိနပ်ဖြင့် အလှကြီး လှပနေသည်။

မေမြတ်တစ်ယောက် အခုလို အလှအပတွေပြင်ဆင်လာပြီး ရှိုးထုတ်နေရသည့်အကြောင်းအရင်းကို နားမလည်နိုင်ပေ။ ညမိုးချုပ် အိပ်လိုက်သွားရမည့် လမ်းခရီးကို မေမြတ်က ဘာကြောင့်များ အသည်းအသန် အလှတွေ ပြင်လာရတာပါလိမ့်။ အိတ်တွေကို ဖရိုဖရဲကိုင်ကာ ပဲများနေသည့် မေမြတ်ကို စနောက်ချင်လာသည်မို့

“ မေမြတ် နင် အိမ်ပြောင်းလာတာလား ”

“ အိမ်မပြောင်းပါဘူး ... ဘာဖြစ်လို့လဲ ”

“ မသိရင် နင့်ပုံစံက အိမ်ပြောင်းလာတာနဲ့ တူနေတယ် ... အခုက နှစ်ညအိပ် သုံးရက်ခရီးစဉ်နော် မေမြတ် ... အထုတ်အပိုး‌တွေက အများကြီးပဲ ... တော်ကြာ မသယ်နိုင်ဘဲ နေဦးမယ် ”

ထိုအခါ ဘယ်အချိန်ကတည်းက သူ့အစ်မကို စိတ်ပျက်နေမှန်း မသိသည့် မြတ်သူက

“ လေးဆက်ရာ မင်းပဲ ပြောလိုက်တော့ ... ငါလည်း ဒီကို မလာခင်ကတည်းက အိမ်မှာ တစ်ချိန်လုံးပြောလာတာပဲ ... ဒီဟာမလေးကိုက နားမထောင်တာ ... ဒီလောက် အိတ်တွေအများကြီးယူလာပြီး ဘာလုပ်မှန်းကို မသိဘူး ... ပြီးရင် သူကိုယ်တိုင် သယ်တာလည်း မဟုတ်ဘူး ... ငါပဲ သယ်ပေးနေရတာ ... သူကတော့ ရှေ့မှာ ကော့တော့ကော့တော့နဲ့ ပဲများနေတယ် ”

မြတ်သူရဲ့ရှုံ့မဲ့နေသည့် မျက်နှာကြီးကို ကြည့်ပြီး လေးဆက်လည်း မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ရယ်ချမိလိုက်သည်။ မြတ်သူနှင့် မေမြတ်က တကယ့်ကို ကြောင်နှင့်ကြွက်။ မွေးကတည်းက မတည့်အတူနေ ရန်ဘက်တွေ။

“ မြတ်သူရာ စိတ်လျော့ပါကွာ ”

မြတ်သူရဲ့ကျောပြင်ကို ခပ်ဖွဖွပုတ်ကာ နှစ်သိမ့်လိုက်တော့ မြတ်သူက သူ့ကို လက်ခါပြပြီး