Na 2 KM rennen was Wolfs al kapot. Maar Eva ging rustig verder. "Wacht.... Even...." hijgde Wolfs. Eva stopte, keek om en rende terug. "Tja, ik kan wel zien dat jij lang niet gelopen hebt Wolfs! Jemig, wat heb jij en slechte conditie!" plaagde ze. "Nou technisch gezien heb ik nog nooit hard gelopen, dit is de eerste keer! Tenzij je de lopende band in de sportschool meetelt die verplicht is bij je opleiding...." hij lachte. "Wolfs, Wolfs, jij bent me er eentje hoor!" lachte Eva, "Jij bent echt een kei in jokkebrokken!" ze moest nog harder lachen. "Ja, nou, dat moet jij nodig zeggen met je 'bellen op trainingskamp'!" riep hij terug. Maar dat vond Eva niet grappig, ze wierp hem een boze blik toe en rende hard weg. "Eva, wacht! Zo bedoelde ik het niet!" riep Wolfs haar na. Maar Eva hoorde hem niet en rende verder. Allerlei gedachten maalden door haar hoofd. Toen ze thuis aan kwam zat Wolfs op de stoep. "Sorry Eva, ik bedoelde het niet zo, ik wilde je alleen zien lachen en ik dacht er niet bij na! Alsjeblieft! Vergeef me! Noem me een stomme, domme, kloterige rotzak, maar vergeef me!". Eva glimlachte. "Oké, stomme, domme, kloterige rotzak! Ik vergeef het je!" zei ze en ze gaf hem een knuffel, "Maar als je nog een keer zoiets zegt is het over en uit!".
JE LEEST
Fleva Story
FanfictionAls Eva na een ongeluk hoort dat ze onvruchtbaar is wordt ze zwaar depressief. Wolfs probeert haar steeds weer op te vrolijken en daardoor worden ze verliefd. Eva denkt dat, wat alle doktoren ook beweren, ze alsnog een kindje kunnen krijgen. Als dit...
