Fleva Story

Deel 2 'Onvruchtbaar'

"Lieve, lieve Eva, kom terug, alsjeblieft!" zei Wolfs terwijl hij zachtjes over haar hoofd aaide. Eva was al twee weken buiten bewustzijn en ze had nu al lang wakker moeten zijn. Op dat moment gingen haar ogen open en antwoordde ze zachtjes; "Hee Flo, ik ben er weer. Wees niet ongerust, ik voel me alweer een stuk beter!". Wolfs was zo ontzettend blij dat ze wakker was geworden dat hij haar een kus op haar voorhoofd gaf en toen gelijk de verpleegster ging waarschuwen. "Hoe voelt u zich mevrouw van Dongen?" vroeg de verpleegster. "Prima, ik heb nog wel een beetje steken in mijn zij, maar al een heel stuk minder! Volgens mij ben ik genezen!" zei Eva. "Dat klopt mevrouw van Dongen, had de verpleegster gezegd, maar ik heb vervelend nieuws." had de verpleegster geantwoord, Eva keek ongerust, "U zult nooit kinderen kunnen krijgen, het mes heeft dieper in uw buik gesneden dan we dachten, dat kunt u ook zien, want u hebt er een behoorlijk litteken aan overgehouden!". Gelijk verdween de glimlach van Eva's gezicht en trok ze haar t-shirt omhoog, daar zat inderdaad een lang en dik litteken. Eva barstte in tranen uit. Haar grootste wens was altijd geweest een kind te krijgen, er was er al eens eerder een van haar afgenomen, maar nu... Wolfs sloeg zijn armen om haar heen en gaf haar kusjes op haar haren, daarbij zei hij sussend "Rustig maar, rustig maar liefje, het komt goed!". De tranen bleven maar over haar wangen stromen, maar er was niks meer aan te doen, het was voorbij!