Benimle Yan (KarYar)

Yaren'in ilk operasyonu

Yaren bi elini Karlos'un beline dolamış, diğer eliyle de Karlos'un bileğine bağladığı mavi balonunu uçuruyordur. Karlos da kolunu Yaren'in beline dolamıştır. Şaraptan dolayı çakırkeyif olan ikili, sendeleyerek karanlık sokakta yürüyorlardır. Sonunda apartmana varır, kapıyı anahtarla açar sessizce eve girerler.

Yaren: Bu gece için teşekkür ederim.

Yaren balonuna bakar gülerek ''Bu gece balonumla uyuyacağım'' der.

Karlos: Benimle uyumak varken balonu napıcan kız?

Yaren: Ay avucunu yalarsın!

Karlos: Sevgili değil miyiz kızım biz kanepecilik yapamayacaksak nerde kaldı bizim sevgililiğimiz

der ve Yaren'i kucağına alır.

Yaren: Karlos bırak, biri görecek.

Karlos: Kandemir Abiler şehir dışında Yaren'im bak bir daha bu fırsat ayağımıza gelmez hem hala kelepçeli olsak zaten beraber uyuyacaktık farz et ki kelepçeli kalmışız

Karlos beyaz gömleği,siyah ceketi ve önlerini diktiği saçlarıyla öyle yakışıklı görünüyordur ki.

Yaren:''Hayır da diyemiyorum ki''

Karlos güler, Yaren'in odasının kapısını ayağıyla iterek açar.

Karlos: Yaren evlendiğimiz gece de aynen böyle gireceğiz evimize

Yaren gülümser. Çocukken babasından dayak yediği günlerde yakışıklı prensinin beyaz atına atlayıp, kötü kalpli babasının evinden kurtulacağı günün hayaliyle dalardı uykuya. Büyüdükçe özellikle de pavyondaki gerçeklerle karşılaştıkça bunun sadece masallarda kalan bir yalan olduğunu kabul edip, o defteri çoktan kapatmıştı. Bu ana kadar, Karlos'la tanışana kadar...

Karlos onu kucağında döndürmeye başlar, lunaparkta balerinin eteğinde kollarını açarak döndüğü çocukluğuna dair nadir mutlu anılarından biri canlandı gözünde. Mutluluktan mı Karlos'un döndürüşlerinden mi bilinmez, başı dönüyordu. Ufak bi kahkaha attı. Sonra yakışıklı prensinin dudaklarına küçük bi öpücük kondurdu. Karlos kocaman gülümsedi. Yaren'i yatağına yatırdı. Sonra da usulca yanına kıvrıldı. Arkasından sarılıp, elini tuttu. Yüzünü Yaren'in boynuna gömüp, Yaren'in kokusuyla uykuya daldı. Yaren'e huzurun tanımını sorsalar, o anı tarif ederdi. Aşkın da, mutluluğun da...

Ertesi sabah, Kandemir ve Doğan eve dönmüşlerdi. Yaren odadan çıkıp, salonda Kandemir ve Doğanla karşılaşınca şok oldu. Odasında uyuyan Karlos'u nasıl açıklayacaktı? Ya yanlış anlarlarsa? Büyük rezil olurum diye düşündü. Resmen evde olmayışlarını fırsat bilip de Karlos'u odasına atıp, kirletmiş gibi senaryolar geçiyordu kafasından.

Kandemir: Günaydın kızım.

Yaren: Günaydın Abi, h-hoşgeldiniz.

Kandemir:  Yaren iyi misin yüzün bembeyaz oldu?

Yaren: İyiyim iyiyim dün gece pek iyi uyuyamadım da ondandır.

''Söylenecek yalan mı  bu şimdi? Birazdan odadan Karlos çıkarsa, belli oldu nedeni diyecekler. Salak!'' diye söylendi. Daha fazla şüphelendirmemek için, ''Ben kahvaltıyı hazırlayayım'' diye mutfağa koştu.

O sırada Kandemir ve Doğan şehir dışındaki operasyondan söz etmeye başlarlar, Doğan eşyaları koymak için Karlos'ların odasına gidecekken. Kandemir ''Uyuyorlardır şimdi Yaren uyandı nasılsa onun odasına bırak'' der. Yaren'in başından aşağı kaynar sular dökülmüştür. Doğan eşyaları toparlamaya çalışırken, parmak uçlarında kimseye görünmeden odasına girer. Çekiştirerek Karlos'u uyandırır.