How Can I Move On [COMPLETE]

Chapter 34

Andito ako ngayon sa bahay dahil pinapunta ako ni mommy dito. Hindi ko alam kung bakit pero ang sabi niya surprise daw.

"Ate.. Congrats po" Nicolai said. Ngumiti naman ako sa kanya at tinap ang ulo niya. Nakayakap siya sa akin ngayon. Hinihintay kasi namin sila mom and dad.

"Let's go!!  We're getting to late" Dad said.

"Dad!! Saan po ba tayo pupunta?"

"Basta.. Matutuwa ka ngayong araw" tumango lang ako at sumakay na ng kotse. Sa likod kaming dalawa ni nicolai dahil nasa shot gun seat si mommy. Si dad naman ang driver.

Tahimik lang ako habang nasa daan ang tingin ko. Lahat ng madadaanan namin ay puro building na malalaki. Hindi ko alam kung saan ba kami pupunta ngayon pero alam ko naman na sasaya ako tulad ng sabi ni daddy.

Nang makarating kami sa isang mataas na building. Pinark na muna ni daddy ang kotse at bumaba na kami. Hindi ko alam kung anong meron pero i think may dadaluhan kaming opening. Kasi merong bulaklak sa harapan at may nakasulat na opening party. Meron ding mga employees na galing sa kumpanya ni mom.

"Mom!! Kanino tong building? Ang laki ah"

Ngumiti si mommy sa akin at may ibinigay na gunting "Mom!! ano pong gagawin ko dito sa gunting"

"Sweety!! This building is yours. Ito ang graduation gift namin sayo ng daddy mo" Nakangiting sabi ni mommy.

"I-It's that true mom!!"

"Yes!! That's true! So sige na" Daddy said. Lumapit ako dun sa building at ginupit na ang mga ribbon.

Nang magupit ko na iyon ay agad silang nag palak-pakan kasabay ng pag bigay ng bulaklak sa akin. Pumasok na kami sa loob ng building at bumungad sa akin ang pangalan ng building.

'Stanley Architecture Company'

Nilibot ko ang buong paningin ko sa kumpanya. Napangiti nalang ako bigla. Sa apat na taon na stress sa college year ko. Nakatapos naman ako at ngayon natupad ko ang pangarap kong maging isang tunay na architecture.

"Babe!" Rinig kong tawag mula sa kilalang tao kaya napatingin ako sa likod ko at bumungad sa akin si Ismael na nakangiti habang nag lalakad papunta sa akin.

"You're late"

Napakamot siya sa ulo niya at ngumiwi "I'm sorry! Ngayon din kasi namin inasikaso yung hospital namin" he said.

"It's a prank! Hahaha"

"Babe naman eh.. Akala ko galit ka na" he said.

"No, I'm not.. By the way kumain ka na ba?"

"Nope.. After namin sa hospital. Dumeretso agad kami dito" he said.

"Kami? You mean, kasama mo ang parents mo?"

"Yeah, Andun na nga sila kasama ng parents mo eh" he said.

"Okay.. Tara?"

"Saan?" he asked.

"Sa office ko"

Nakita ko ang pag ngisi niya sakin at pag taas baba ng kilay sabay hila sa akin.

*****