"Gece geç saatler, ay tüm zehrini indirmiş, kalabalık şehirlerin ıssız sokaklarına. Tüm sokak bomboş, yolda yürüyen bir kadın var gecenin karanlığında. Haziran Ayı'nın ortasında şemsiyeyle dolaşan bir kadın. Kan kırmızısı rengindeki güzel elbisesiyl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7.Bölüm:
Hayat karışık bir halde miydi? Yoksa her şey çözülmüş müydü? Aklımdaki sorular biraz daha olsun azalmıştı ve en azından rahattım bir anda telefonum çalmaya başladı. Arayan kişi Candı, telefonu hemen açtım "efendim." "konuşmamız gerekiyor. Buraya gelebilir misin?" "geliyorum." Dedim ve telefonu kapattım, mahzene doğru yola çıktım, yol o kadar güzeldi ki, etrafında ağaçlar, araba trafiği az. Yolu ay ışığı aydınlatıyor daha ne isteyebilirdi ki insan.
Mahzene sonunda gelebilmişti, arabadan atladı ve kapıya doğru ilerledi, kapıyı tam açmıştı ki birisi çıktı ve çıkarken ona resmen omuz atmıştı. Yüzüne baktığı anda o kadar şaşırmıştı ki bu Asdeydi nasıl bu kadar çabuk büyüyebilmişti? Kocaman bir delikanlı olmuştu, yaşları yakın iki insan gibi duruyordular. İri vücudu soğuk ten rengi, siyah saçları aynı babasıydı. Bir an onun etkisine kapılmışçasına gözlerine daldı ne olduğunu anlayamadan hemen oradan çıkıp gitti. Bende içeriye girdim ama bir de ne göreyim. Suzan, Can ve mahzendekilerin hepsi bağlı bir şekilde duruyordu. Hemen Canın yanına koştum ve ağzını açtım, "beni bırak ve çabuk koş, İlyada'nın yanına gidiyor. Ondan intikamını alacak."
Mert olanları idrak etmeye çalışırken, hemen bıçağını çıkarıp Canın ipini kesip koşarak. Arabaya doğru yol adlı. İlyadaya ulaşmak istiyordu ama onun bir telefonu bile yoktu. Kimseyi arayamazdı ki orası herkese uzaktı, ne yapacaktı, ne yapacaktı? Direksiyona sert bir şekilde vurdu ve hızını arttırmaya devam etti. Telefonu çalıyordu, telefonu açtı arayan Candı. "Mert, bu gün yanlışlıkla Asdeyle, İlyada göz göze geldi ve Asde belli bir kısmını öğrendi annesi ve babası ile ilgili bilgilerin ama bundan hiç birimizin haberi yoktu. Seni aradığım anda bizi bağladı ve senden konumu öğrenmek için gözlerine baktı. Biz arkanızdayız yola çıktık fazla vaktimiz yok, gidebildiğince hızlanmaya çalış." Telefon kapandı ve ben daha fazla gaza bamaya başladım. Ne olursa olsun ona yetişmem lazımdı, sonuçta o benim sevdiğim kadındı. Evet, sevdiğim kadındı ne kadar duygularım araya giren zamanla körermiş olsada önemli olan yürekteki kaynağın sesini dinlemek. Ben onu sonsuza kadar seveceğim. Bitmiyordu lanet olası yol, bitmiyordu...
İlyadadan:
Mert gitmişti ve beni bütün duygularımla bir başıma bırakmıştı evet sevgisini kazanmam için zamana ihtiyacım vardı ama ya benim gururum. Güneşin doğuşunu beklemeye karar verdim, zaten onca uykulu geçen günden sonra uyku aklımdan bile geçmiyordu. Ayağa kalktım ve denizi daha yakından izleyebimek için yanına gitmeye karar verdim. Ay çok güzel yansıyordu denizin üstüne, kalbim sıkışmaya başladı bir an ne olduğunu anlamaya çalıştım, etrafıma baktım kimse yoktu acaba kötü bir şey mi olacak diye düşünürken, karşımda Asdeyi gördüm.
Birden ayağım yerden kesildi ve beni gözlerindeki zehirli öfkeyle havaya kaldırdı, çehresi o kadar sertti ki. Ne yaptığımı veya onun bana neden öfke duyabileceğini bile unuttum bir an.
