Telefon şakası Shigaraki Tomura (TEXTİNG)

♣45♣

🌸⋇⋆✦⋆⋇✧  ༺♥༻  ✧⋇⋆✦⋆⋇🌸

Ne yapmalıyım? Ne yapmalıyım? Ne yapmalıyım?! Kaira hiç bir yerde yok, Shigaraki ile aram bozuk ve ben burada oturmuş içiyorum... Bu kadar kısa sürede nereye gitmiş olabilir? Kaira'yı nasıl bulacağıma dair en ufak bir fikrim dahi yok. Shigaraki'nin bana tüm üyelerin içinde söylediği şeyden sonra yaşama isteğimi tamamıyla kaybetmiş gibi hissediyorum....

~Flashback~

Umutsuzca barın kapısını açtım yağmurdan dolayı fazlasıyla ıslanmıştık ama içimde olan duygular o kadar karışık ve fazlaydı ki bunu hissetmemi dahi engelliyordu. Shigaraki göz ucuyla bana baktı, yanımızda Kaira'yı göremeyince iç çekti. Ve bana döndü tüm ciddiyetiyle yanıma yaklaşıp elimi tuttu ve kulağıma eğildi.

"Benim için bir iyilik yap ve benimle yeni bir çocuk yaptıkdan sonra lig'den ayrıl! Seni görmek yeterince sinirlerimi bozuyor."

Bunu fısıldayarak söylesede herkes her şeyi net bir şekilde duymuştu. Shigaraki'ye bir tokat attım ilk başta bir şey yapmadı sadece yüzünü tuttu ardından elindeki eldiveni çıkarıp yüzüme doğru hızla bir hamle yaptı. Gözlerimi sıkıca kapatıp yüzümün toza dönüşmesini beklerken hiç bir şey olmadığını fark edip gözlerimi açtım. Dabi arkamdan Shigaraki'nin kolunu tutmuştu ve ifadesizce Shigaraki'ye bakıyordu.

"Sencede fazla aptalca davranmıyor musun?"

"Ne zamandan beri benim yaptıklarıma karışır oldun Dabi?"

"Aramızdan birini öldürecek olursan zarara uğrayan sen olacaksın, kıymetli üyelerinden biri eksilecek."

"İşimize yaramayan üyeleri atmakta sakınca yok."

"Bunu bize UA'den öğrenci kaçırıp bizden tarafa çeken bir üye için mi söylüyorsun? Gerçekten bir aptal olduğunu düşünmeye başladım."

"Daha fazla bakıcılık görevi göremem burada, yapmam gereken daha önemli işlerim var."

"Yashiro sen olmadan da iyi hareket edecektir, hem onu ilk buraya getiren sendin yakın zamanda ligden atacağın birisini neye dayanarak getirdin?"

"Seninle aptalca bir tartışmaya girmeyeceğim Dabi."

Shigaraki arkasını dönüp bardan çıktı yüzüme dahi bakmadan. Shigaraki ayrıldıktan sonra kimse tek bir kelime bile etmemişti sadece oturup sessizce bir şeylerle uğraşmaya başladılar.

~~

Şimdi burada anlamsızca oturmuş içkimi yudumluyorum, açık olan pencereye baktım burası ölmek için yeterince yüksek miydi? Oturduğum yerden kalktım ve boydan pencereyi ardına kadar açtım. Alt taraf tamamiyle bir harebeydi kırık içki şişeleri ve bir çok tenekeyle doluydu. atlasam bir yerlerimin kırılacağı kesindi ama ben ölmek istiyordum. Son zamanlarda dış görünüşümden de fazlasıyla nefret etmeye başlamıştım sebepsizce bir kaç kilo almış, Yüzüm ölüden farksız ve gözlerim ağlamaktan şişmişti. Boşluğa bir adım attım ve kendimi boşluğa bıraktım ama beklediğim şey sert zemine çarpmaktan çok birisinin üzerine düşmek olmuştu, ayağımı sert zemine çapmıştım ve acıdan hareket ettiremiyordum bir kaç cam parçasıda elime batmıştı, bunu hissedebiliyordum ama henüz sıkıca yumduğum gözlerimi açmamıştım.

"Gerçekten intihar etmek için benim üzerime atlamayı mı seçtin?"

"Dabi?! Senin burada ne işin var?"

"Asıl soru şuan senin benim üstümde ne işin var?"

"Ş-şey.. Ben ayağımı hareket ettiremiyorum şuan."