Vakit dar, şafak erkendi.
Bir iblis doğdu yeryüzüne, alev aldı gökyüzü, lanet etti insanlar.
Bir melek doğdu yeryüzüne, çiçek açtı gökyüzü, duacı oldu insanlar.
İblis büyüdü, melek büyüdü.
Lanetleri birbirini vurdu ve kazandıkları şey zaferden ç...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gecenin bir yarısı bölüm atıyorum ama lütfen kusura bakmayın. Önemli işlerim vardı, umarım beğendiğiniz ve keyifle okuduğunuz bir bölüm olur. Görüşlerinizi bildirmeyi unutmayın. Bölümler bir hafta arayla gelecektir.
Medya'da bölümde bahsedilen Mekan bulunmakta. Tabiri Caizse 'Son Cadde.'
🏚️⚖️⚰️
Küçük yaralar büyük izler bırakırdı hayatta. Bazen dizini kanatan taş, yarın yaşamını elinden alabilirdi. İnsanlar çoğu zaman hayatını bağışlayıp dizini kanatmakla yetinen taşa duacı olurlarken, ben dizimi kanatıp yaşamamı almayan taşa beddualar ediyordum.
Daha çok ben çok küçükken başlamıştı dertlerim, önce babam kaydır gitti ellerimden sonra da sahip çıkamadığım hayatım. Annem zaten hiçbir zaman benimle olmadı, o hep kendi dünyasında yaşayan yalnız bir kadındı. Kayıp giden hayatıma sahip çıkamadığım gibi anneme de bakamamış ve henüz otuz dört yaşındayken kaybetmiştim annemi.
Sonrası ise çok malum şeylerdi; ilk başta param bitti, sonra geleceğe olan umutlarım. Okulumu bıraktım ve daha on yedi yaşımdayken Vecih'e taşınıp bulduğum küçük bir barda çalışmaya başladım. Sokaklarda kaldım ilk aylarda, sonrasında ilk maaşımla bir gecekonduya yerleşip birkaç ay idare ettim kendimi. On sekiz yaşıma basmama yakın tanıştım Oflaz ile, Vecih'teki sahilde karşılaşmış dertleşmiştik biraz. Kendi yanına aldı beni, kendi arkadaş grubunu kurdu sonrasında. Aramıza ilk gelen Faris oldu. Çıkmaz sokağın birinde ağzı yüzü kırılmış halde bulmuştuk onu, parası çalınmıştı.
Sonra Alaz çıktı geldi günün birinde. Yıllarca aramış beni, sonunda bulmuş ve beni bırakmak istememişti. Bir süre sonra Oflaz'ın küçük evine sığmamaya başladık ve kendi gelirlerimize göre Vecih'in üst tarafından bahçeli bir ev tuttuk kendimize. İşlerimiz düzeldi, yaralarımız kapandı, dertlerimiz unutuldu ve hayat başladı.
Arben ve Safir'i tesadüfen tanımış sonrasında onları katmıştık kendi içimize. Önce onlara iş bulmuş, evimizi açmıştık. Zamanla düzeldi durumları, birkaç hafta sonra onlarda kiraya ortak olmuş ev masraflarını görmeye başlamışlardı. Efsan ise Faris'in çalıştığı dükkanın sahibinin kızı olduğundan kendini zorla almıştı aramıza. Pek bir konuştuğu yoktu gerçi, kendi halinde takılıyor ortada çıkan kargaşayı zevkle izliyordu.
Şimdi yirmi üç yaşındaydım ben, Alaz benden bir yaş küçük kardeşimdi. Birkaç yıl önce tanışmıştı Alaz; Leyan ile. İlk başlarda başına aldığı belanın farkında değildi, onu her ne kadar uyarsam da. Ben Leyan'ı tanıdım tanıyalı uyuşturucu kullanıyordu, onun çektiği meretin parası da bizden çıkıyordu tabii. Alaz çok uğraşıyordu sevgilisinin bu beladan kurtulası için, ama Leyan ne zaman kriz geçirse eline şekerleri sayan da ilk kendisi oluyordu.
