Kaagad kong binuksan ang pintuan ng condo ko. Tumakbo ako para hanapin siya hindi ko na naisip ko anong iisipin ng iba. Kailangan ko siya mahanap. Baka pagtripan siya ng mga tao. Sa sobrang focus ko na makita at mahanap siya hindi ko na naisip na sumakay ng jeep or taxi.
Ilang oras na rin ako tumatakbo nang walang tigil. Hanggang sa napahinto ako sa pagod. "Kahir!" May naaninag akong kulay drake brown ang buhok at kakaiba ang suot. Kaagad akong tumakbo papalapit doon. Nang kalabitin ko ibang tao pala ito.
"Sorry po," sabi ko.
Napalingon ako sa kapaligiran ko. Ang daming tao ang nagdadaan habang nakatingin sa akin. Sa sobrang pagkahiya kaagad akong tumakbo sa malapit na parke. Doon... Doon ko na halos maramdaman na naglalambot na ako.
Sa totoo lang hindi ko alam kung bakit hinahanap ko pa siya. Kung bakit concern ako sa kaniya. Bakit nga ba? Bakit nga ba?
"Kahir? Kahir! Kahir! Nasaan ka na ba?!" Pagtawag ko.
Pakiramdam ko parang akong nasa K-Drama kung saan hinahanap ni Choi Woo-Seung si Yoo Hyun-Jae pero hindi ito ang time para mag-ala wonder ako na nasa K-Drama ako dahil kailangan kong mahanap si Kahir.
I was good for you
You were bad for me
I was solid ground
You were broken wings
"Kahir?"
Kahit sinong mahahabang buhok na tuloy ang napagkakamalan kong si Kahir.
I gave you love, you gave me pain
You gave me hell, I gave you grace
I was good for you
You were bad for me
Halos na wawalan na ako nang hope. Parang tanga nalang ako rito na naghahanap kung nasaan na siya.
So why do I still wish you'd call me, call me?
And why do I still pray you care?
I was blind to what I didn't want to see
And I knew all along that you were gonna leave
So why do I still wish you'd miss me?
(Still wish you'd miss me)
(Still wish you'd miss me)
Nais ko nang maiyak. Napansin ko rin na wala akong suot na tsinelas. Daig ko pa ngayon ang nababaliw. Iniisip ko tuloy kung imagination ko lang ang lahat.
Iniisip ko kung may nag-e-exist ba talagang taong nangangalang Kahir o wala. Matutumba na sana ako sa lambot nang may biglang may humila sa akin para hindi matumba.
I wish I could hate you
It'd sure make things easier
But that ain't changing
What we're not and what we were, no...
I gave you love, you gave me pain
You gave me hell, I gave you grace
So why do I still wish you'd call me, call me?
And why do I still pray you care?
I was blind to what I didn't want to see
And I knew all along that you were gonna leave
So why do I still wish you'd miss me?
Hindi ko napagilan ang aking sarili at niyakap siya habang umiiyak. Hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko simula nung makita ko siya. Hindi ko alam pero parang matagal ko na siyang kilala.
Bakit? Bakit? Bakit?! Bakit ganito?! Bakit kailangan makilala ko pa siya.
"Bakit umalis ka nang biglaan?! Bakit?" Tanong ko sa kaniya. Alam ko naman na hindi niya ako maiintindihan.
That you were still with me
With my hand on your leg on that bench seat
That you would still kiss me
And it would still hit me
Like that late night parked on a side street
YOU ARE READING
How to say Goodbye
Historical FictionKung kinakailangan ng pangbuhay na paghihintay bago tayo muli magkita, handa akong haharap sa pagsubok ng ating mga tadhana. Si Kahir ay isang lalaking matatag na nakikipagsapalaran sa buhay na mula pa sa sinaunang panahon na malayo sa Bayang Sinila...
Chapter 3
Start from the beginning
