Hayatımın Yazı

Bölüm 3

"Jessie, az önce Orkun aradı."

"Ne dedi? Evine mi çağırdıı?!"

"Hayııır! Parka çağırdı. Üzgün ve endişeli bi sesi vardı. Ondan çok sıkıldım ayrılmak istiyorum artık ne yapıcağımı bilmiyorum yardım et lütfenn."

"Tamam sakin ol. Bak Mert'e anlatıcaz o bu tip sorunları çözmekte çok iyidir."

"Mert'in benim bi sevgilim olduğunu öğrenmesini istemiyorum."

"Tatlı çocuk diye mi? Aslında seni Mert'le mi yollasak parka? Güzel olur."

Eğer öyle bi şey yaparsam elim ayağıma dolanır ve ayrıca Orkun Mert'i öldürür resmen.

"Tatlı çocuk evet. Ama bunu yapamam. Orkun'u tanıyorum, kıskanıp hemen döver Mert'i."

"Haklısın. O zaman iki dakika iste Orkun'dan. Mert'e de anlatalım olayı sorun yoksa."

"Peki"

Mert gitarıyla oturuyo. Bıraktığımız gibi. Biz içeri girince hemen ayaklarını topladı. Bi sorun olup olmadığını sordu. Bizde anlatmaya başladık. 10 dakka sonra Orkun aradı. Mert bana ne söylemem gerektiği hakkında bi şey söyledi. Aynılarını söyledim. Hala parkta bekliyomuş bu yüzden bende gitmeye karar verdim

Jessie'den beni parka bırakmasını istedim.

-----------

Geldik. Orkun'u aradım. Sonunda buluştuk.

"Merhaba canım."

"Merhaba Orkun. Niye çağırdın beni buraya?"

"Neden bu kadar soğuk davranıyosun canım? Bir şey mi oldu?"

"Yok bi şey Orkun ne oldu anlat hemen gitmem gerekiyo saat 12'de evde olmalıyım."

Saat 11.00 di. Bir saatim vardı. Hadi Merve hadi. Yapabilirsin. Ayrılmanız gerektiğini söyle. Hadi...

"Iıım Orkun aslında benim sana söylemem gereken bi şey var."

"Tahmin etmiştim. Ne var?"

"Ben--"

"Ben de seni seviyorum Merve" sarıldı. Çok içten bi sesle söyledi. Ama hayır yapamam. Kendimi bu pisliğin içine atamam. Ayrılmam lazım. Mert ile alakası yok. Her gün ayrı kızla dolaşıyo ve tam bi pislik. Okullardaki havalı popüler çocukları bilirsiniz. Bu da aynen öyle.

Beni öpmeye çalıştı ama ben izin vermedim. Geri çekildim. "Yapamam Orkun. Ben..." derin nefes aldım "..b-b-ben ayrılmak istiyorum."

"Ne? A-a-ayrılmak.. ne... hayır Merve olmaz beni yalnız bırakma!"

"Orkun üzgünüm.."

"Lütfen Merve yapma bunu bize lütfen"

"Üzgünüm Orkun. BİTTİ..."

Gözyaşlarımı tutamadım. Ağladım. Orkun'un da gözleri kızarmıştı. Gerçekten yapmam gerekeni yapmıştım ama hala üzgündüm. Daha fazla ağlayıp kendimi güçsüz göstermemek için elimden geleni yaptım ama olmadı.

"Merve.."

"Lütfen.. bitti dedim"

-------------------

Jessie'den beni alması için onu aradım ama açmadı. Mert'i aradım.

"Alo Merve? Bi şey mi oldu?"

"Hayır. İyiyim anlatırım yolda. Beni alabilir misin. Ama arabadan çıkma Orkun buralarda dolanıyo."

"Tamam canım."

Canım mı dedi o?

"Yani canım derken-- ağzımdan çıktı işte bilerek olmadı yani sen benim arkadaşım-"

"Tamam tamam anladım görüşürüz.."

Canım. Vay be :D

-------------

Mert:

Merve'yi almaya gidiyorum. Jessie ile birlikte arabadayız. ve Merve'ye Canım dedim. "Canım". Süper ya.

"Mert? Canım mı dedin sen Merve'ye? Ayy çok tatlısınız yaa.."

"Off sorma ya beni daha tanımayan bi kıza canım dedim.. Yanlış anlamamıştır di mi?"

"Yok canım merak etme."

Merve çok güzel kız ya. Neyse geldik. Merve orada öylece duruyo.

"Mert, Merve ağlıyo. Bence gidip ona sarıl, ya da teselli etmeye çalış. Benim burda olduğumu bilmiyo."

Ah evet bi de o var di mi! Jessie'yi bagaja sakladım. Jessie'nin fikriydi.. En iyisi arabdan iniyim.

"Merve? İyi misin? Gel buraya."

"Ya çok üzüldü ayrılmak istediğimi söyleyince." bana sarıldı. SARILDII!!!

"Normaldir ama üzülme. En doğrusunu yaptın. Sen üzülme yeter. Yoksa biz de üzülürüz. Tamam mı?"

"Tamam. Mert arabaya binsek iyi olur. Yoksa o salak döver bizi. Hadi."

"Tamam canım."

Aaa yine canım dedim yaa!!!

Arabaya bindik. Göz göze geldik ama onun da benimle aynı şeyi düşünüp düşünmediğini bilmiyodum bu yüzden öylece gözlerinin içine bakıp gülümsedim.

"Mert! Orkun geliyo! Çok sinirli gözüküyo!"

"Orkun mu? Bekle geliyorum!"

"Mert hayır! Sakın!"

"Sen kimsin??!!" bağırdı Orkun.

"Ben mi?" Merve'ye baktım. "Ben Merve'nin sevgilisiyim!"

-----------

Merve:

Sevgili mi? Olamaz bu yüzden ayrıldım sanıcak! Mert hayır yapma lütfen!

"Mert! Orkun! Yeter!!"

"Noluyo yaa?!" Jessie bağırdı.

"Jessie?" Napıyosun burdaa!!"

"Mert? Orkun? Noluyo orda?!" Jessie bağırdı.

Mert Orkun'u yere itti. Orkun bi süre kalkmadı. Ağlıyodum. Mert gelip sarıldı. Orkun sizden nefret ediyorum salaklar diye bağırdı ve gitti.

Hayatımın en kötü günlerinden biri.

Mert ağladığımı görünce göz yaşlarımı sildi.

"Merve her şey yoluna giricek. Merak etme."

Gerçekten çok ağlıyodum. Mert yanağımı öptü. Jessie de kıkırdadı:

"Ooo gençler.. Noluyo orda?"

"Jessie kes!" diye bağırdı Mert.

"Sakin ol Mert lütfen. Eve gidince yaralarını temizlicem." dedim.

"Bende geliyim mi eve?"

"Jessie kes dedim!!" yine bağırdı.

"Tamam be bi espri de yapılmıyo ha! Hadi arabaya!"

Yarim saatim kalmıştı. Annemi arayıp gecikeceğimi söyledim. Tamam deyip kapattı.

Arabaya binip Jessie'nin evine doğru yol aldık...

------------

Umarım beğenmişsinizdir. Yorumlarınızı bekliyorum :)