Нууцлаг сургууль [Дууссан]

7

"Хар ба цагаан"

~Дөрөвдөх өдрийн өглөө~

-■- Хөөе, хөөе Хэжин бос. Босож цайгаа уу. Аав чинь ажилдаа явцан.
-Хэжин "Цаг хэд болж байна."
-■- "06:50 болж байна. Хурдан босоо" хэмээн хэлэхэд Хэжин босоод галт тогоонд орвол. Элдэв янзын амттан болон хоол бэлдээд тавьсан байв.

-Хэжин "Хөөх, эд нарыг аав бэлдсэн юм байх даа" гэж асуутал.
-■- "Тэнэг минь би бэлдсэн юм."
-Хэжин "Чи юу? Чи энэ бүгдийн хийж чаддаг юм уу, хөөх үнэхээр ач тустай сүнс юм гээч."
-■- "Би амьд байх даа үүнээс илүүг ч хийдэг байлаа" гэж инээмсэглэв.
-Хэжин "Мунлаг юм аа. Мундаг юм чамд хийж чадахгүй юм гэж алга" гээд Хэжин цайгаа уугаад Хэринтэй хамт хичээлдээ хамт явав.

~Сургууль дээр~

Ангид сүүлийн цаг орж байх үед өнөөх дуу авиа урдын хэвээр бүх хүмүүст сонсогдоно. Гэвч энэ удаад илүү чанга.
Энэхүү дуу авиа нь энгийн хүнд "Аа, ээ" гэх авиа сонсогдох боловч Хэринд бол өөрөөр сонсогддог юмсанж.
- "Миний юм хаана байна.
Хэн авчихсан юм? Хэжин тэр охин авчихсан уу, хэмээн уурлаж буй сонсогдов.

-Хэжин "Энэ дуу авиа их чанга байна" гэвэл Хэрин нууцаар түүнд.
-■- "Нөгөө сүнс охин нэг юм хайгаад байгаад байгаа бололтой."
-Хэжин "Юу, юу хайсан юм бол."
-■- "Харин би ч мэдэхгүй байна."

Төд удаагүй сургуульд доргилт мэдрэгдэв. Энэ үед багш сурагч нарт.
-Багш "Энгийн газар доргилт бололтой.
Битгий санаа зовоорой, бүгдээрээ тайван хичээлээ хийцгээе" гэв.

Харин Хэрин дотроо ийнхүү бодно.
-■- "Энэ яавч газар доргилт биш. Нөгөө сүнс охины хийж байгаа ажил бололтой" гэхэд нь гайхсан Хэжин.
-Хэжин "Тэр яах гэж..."

Гэхэд улам хүчтэй буюу минут, минутын давтамжтайгаар ойр, ойрхон доргилт үүсэж сургуульд мэдрэгдэх болов.
Үүнийг анзаарсан захирал.
-Захирал "Онцгой байдал зарлаж, бүх сурагчдыг сургуулиас нэн даруй гарга" хэмээн сургуульд, газар хөтлөлтийн онцгой түгшүүр зарлав.

-Багш"За бүгд яралтай гараарай.
Түгшүүр зарлаж байна" хэмээсэнд бүгд сандралдан ангиас гарч гүйцгээв.
-Хэжин "Энэ юу болоод байна...."
-■- "Ямартай ч эхлээд гарсан дээр байх" тэр хоёрч мөн сургуулиас гарахаар гүйв.

Хэрин бодно"
"Энэ сүнс яах гээд байгаа юм бол, арай хориог эвдэх гэж..."  гэсээр гарав.

Бүгд ангиас гарсан боловч, Жимин л ганцаараа огт хөдлөлгүй байрандаа сууна. Хүүхдүүд ч түүнийг анзаарах сөхөөгүй бүгд орхиод гарлаа.