√61+2x≠-4y [MAZRUB]

8. Bölüm: Sönmüş Kireç (ÇS)

Yorumlarınızı esirgemeyin çiçeklerim ❤️🥀

Bölüm 8: Sönmüş Kireç

Kardelen'den:

Hayatımın her anı tatlı sürprizler alarak geçmedi. İnsanların bana gülümsediği bile nadirken olumlu haberler almak... Ama şu bir hafta içerisinde yaşadıklarım gerçekten kuramayacağım hayallerin bile ötesindeydi.

Yaşar hoca ile beraber Ekrem beyin odasında burada çalışacağımı öğrendiğim ilk an tahmin etmiştim her şeyin değişeceğini. Yine de bu kadar hızlı ve bu denli olumlu yorumlar beklemiyordum.

Açıkçası insanların güzel yorumları bana hakikatten güzel bir hediyeydi. Aldığım iltifatlar ve sorular ise bu işin başka bir güzel tarafıydı.

Giriş katta büyük bir kutu vardı. İnsanlar ya da postacılar, yazarlara bu kutu arayıcılığı ile mektupları ulaştırırdı.

Sosyal medyadan da soru sorma imkanları vardı. Zaten bunu yapıyorlardı ama bu mektup işi yavaş yavaş gelenekselleşmeye yüz tutmuş bir olaydı.

Açıkçası çok da güzel bir uygulamaydı. Mektupları açıp teker teker hepsini okumak çok keyifliydi.

Sosyal medyada daha kalabalık olabilirdik ama şu mektup işi başka bir hava katıyordu.

Yeni olduğum ve hiçbir sosyal medya hesabımı kimseye söylemediğim için aldığım mektuplarda yazılan temel şeylerden bir tanesi bana ulaşabilecekleri bir hesap söylememi istiyorlardı.

Bunu yapmak istemiyordum çünkü kendimi daha videoya başlamadan 'kanalıma abone olup bildirimleri bilmem ne yapın' diyen bazı influencerlar gibi hissediyordum.

Yine de iyice fazlalaşan istekler doğrultusunda Instagram hesabımına hiç bir değişiklik yapmadan yeni bir Instagram hesabı açıp adını bir sonraki yayımda paylaşması için Görkem beye verdim. Ve tabiki de adı 'Alliumkızı' idi.

Doğrusu hala sorguluyorum yanlış bir şey yapıp yapmadığımı. Belki de fazla üstelemeye gerek yoktu?

Tüm bunlar olurken vize haftası gelmişti. Yoğun iki hafta yaşamıştım. Serüvenim hala ümitsiz olduğum hırsızlık olayı ile başlamış buralara kadar gelmişti. Tabi o sıra da vizelerin bana acıyıp bekleyecek hali yoktu.

Ertesi gün başlayacak vizelere deli dehşet çalışmadan önce her zamanki gibi odamın en loş köşesine yerleştim ve salı günü yayınevine teslim etmem gereken yazıyı yazmaya başlamıştım.

Her şey iyi hoştu ama vurucu noktam çok şeydi... Vurmuyordu.

Söylediğim şey aşırı saçmaydı, aslında cümlelerim her zamanki gibiydi sadece aklım başka yerde olduğu için duyguyu okuyucuya olduğu gibi geçiremiyordum ve ortaya resmi bir şey çıkıyordu.

Bu da en fazla okuyucunun beğenip altını çizmesine yol açardı ama benim istediğim bu değildi çünkü ben cümlelerimin insanların zihninde yankılanmasını istiyordum.

İşlerin verimsizleştiğini hissettiğim an kalemi bu sefer notlarımın altını çizmek için elime aldım.

Bir yandan kahvemi yudumlayıp notlarımın notlarını çıkarırken Handan'ın içeri girmesi ile mini notlarımı bir köşeye bıraktım.