√61+2x≠-4y [MAZRUB]

6. Bölüm: Kronik

Yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen, çünkü bir kitabı sizin yorumlarınız ayakta tutar^^

Bölüm 6: Kronik

Kardelen'den:

Hani şu grafikler vardır ya eğrilerin bir artıp bir azaldığı... İşte hayatım o düzende tastamam ilerliyor. Hayatımın çöküş döneminden nasıl yükselişe geçtiğini bana iyi anlatıyor aklımdaki grafikler.

Yayınevinin sahibi Ekrem bey Yaşar hocamın isteği üzerine bana bir şans vermişti. Üstelik iyi bir grup ile yazma imkanına da kavuşturmuştu.

√61 dergisi günlük dergi çıkarırdı. Bunun için bu dergi de çalışanların hafta da en az iki yazısını yayınevine teslim etmesi gerekirdi.

Yaşar hoca ile yayınevinden ayrıldıktan sonra yol boyu ona teşekkür etmiş eve gittiğim gibi bu güzel haberi kızlarla paylaşmıştım.

Tabi ki onlarda bunu benim gibi büyük bir sevinçle harmanlanmış şaşkınlıkla karşılamışlardı.

Beni daha çok motive edip -özellikle hatta sadece Handan- "Turnayı gözünden vurdun" diye hem utandırıyor hem daha da mutlu ediyordu.

İlk işim geçmişte yazdığım onlarca metni defalarca okumak oldu. İçlerinden en beğendiklerimi seçtim ve üzerinde tekrar çalışmaya başladım.

Dilimin acemiliği kağıda kötü bir tat bırakıyordu, yersiz tasvirlerimin öz bir şekilde düzenlenmesine de ihtiyacı vardı.

Bir kaç saat boyunca tüm metinlerimi teker teker inceledim ve uzun zamandır fark etmediğim bir şey gözüme ilişti.

Yazılarımda hep şikayet ediyordum ben.

Görülmemek ve sevilmemek...

Bunun da tek bir sorumlusu vardı.

"O" benim tüm eserlerimin ilham kaynağıydı. Yazı yazmaya başladığımdan beri farkında bile olmadan hitap ettiğim, sesimi duymasını istediğim tek kişiydi o. Şikayetimin sebebiydi.

O beni bilmiyordu ve ben bütün hüznümü, hırsımı kağıda döküyordum.

Keşke şimdi yazdıklarımla duyurabilsem diye düşündüm bir an. İmkansız. O sevmez herhalde böyle dergileri? Ya severse?

İşte o bana kendisiyle ilgili olmayacak hayalleri kurdurtan bir adamdı.

O bana kağıdı aşkla tanıştırmama izin veren adamdı.

Her mürekkep damlasının kendisi için döküldüğünü bilmeyen bir adamdı.

Sevdiğim adamdı...

Uzun süre yazdıklarımı inceledikten sonra büyük bir hata yaptığımı fark ettim. Eskiden yazdığım metinleri basit bir şekilde değiştirip yayınevine teslim etmeyi planlıyor gibiydim.

Elbette geçmişte yazdıklarımdan baz alıp yeni şeyler yazabilirdim ama bu sadece kendimden kopya çekmek olurdu, eğer bu işi paradan çok normalde olduğu gibi saf bir şekilde yaparsam yazdığım şey gerçekten güzel olurdu.

Ama bunun için ilham lazımdı.

Saate baktım.

Salona geçip ilham kaynağımı bulmaya gittim.