I Can See You

4 1 0
                                    

"How old are you?" Tanong ko sa lalaking naka-upo sa harap ko
"I'm 387 years old" namilog ang mga labi ko sa pagkamangha dahil sa edad na sinabi nya
"pero you look so young po" , magalang kong sabi sa kanya
"because---" hindi nya natapos ang sasabihin nya nang may tumawag sakin.

"Ming?" It's my Mommy
" yes ma?" Tanong ko sakanya
" sino yang kausap mo?" Tanong nya sakin at dahan-dahang naglalakad galing kusina.
" sya po." turo ko sa lalaking nasa harap ko
"w-who?" Seryosong tanong sakin ni mommy
" the 387 years old man po mommy" sabi ko at tumingin sakanya nang inosente
" anak , look wala kang kasama dito okay? Nasa kwarto ang ate at kuya mo so kanino ka nakikipag-usap?" Halata sa boses ni mommy ang takot dahil nanginginig ito
"mom! why can't you see him? he's just sitting in front of us oh! " pasigaw kong sabi kay mommy
"I'll call your ate and kuya." Seryosong sabi ni mommy tsaka umakyat sa taas

" why mommy  can't see you?" I curiously asked the man sitting in front of me again
" because I'm dead." Nakangiti nyang sabi saakin
"MINGGGG!" i hear my ate shouting my name.
" b-but I can see you e!" I shouted to the man and turn around to my family that behind me.

" ate , mommy , kuya , look oh" I said tsaka tinuro ang lalaki.
" why can't you see him?" I asked again and turn around to the old man.
" I'm already dead Ming , kaya hindi nila ako makita." He said at naglakad papunta sa pinto.
" but... I can see you."

I can see him.
I can talk to him.
Why can't others do?
I'm that kind of gifted ba?
Or it's just....
I have a power to see him?

-end-

Poison Of My Own Imagination (one shot compilation)Where stories live. Discover now