MBS1 : My Patient is a Mafia Boss

continuation

Marahan ko namang iniangat Ang kamay ko after some time at dahang dahang inilapit duon para abutin Ang kamay nya, but Ng ilang pulgada nalang Ang layo nito sa salamin ay agad Kong tinigil Ang aking kamay Kaya Nakita ko itong tumalim Ang mga mata

" Grab my hands briar, grab it " utos nito, napatingin Naman ako sa mga Mata nya

"No" mabilis na sabi ko at nilayo Ang kamay ko sa salamin Kaya agad nya iyung ikinagalit

" Why are you so stubborn!! I'm willing to help you!! Just grab my hand!! I told you didn't I!!? I'll shu your pain away!"  Malakas na sigaw nito, agad Naman akong napailing duon

" I don't need your help..." I said

" What are you talking!!?? You need me!! You wi----"

" I don't need you, your just an illusion of my mind, don't bother me" pagputol ko sa sasabihin nya, mas nagalit Naman iyun pero sinabuyan ko na Ng tubig Ang salamin Kaya agad itong nawala at Bumalik Ang tunay kong reflection...

" Napigilan ko sya sa ngayun... Ewan ko nalang sa sunod" nabulong ko at nag buntong hininga, di nanaman ako nag talagal duon at lumabas na at agad na humiga sa Kama ko

I'll be fine with out them....

_______NEXT_DAY________

Kanina pa ako nakatitig sa bag ko na tanging gamit na dadalhin ko paalis, since Ito Lang Ang dala ko Ng mapunta ako dto ay Ito Rin Ang dadalhin ko pauwi

Suot ko Rin Ang damit na suot ko Ng bagong dating ako dto with my coat that represent as a doctor, yes back to my own self again

Hindi ko nakailangan Ang kahit na anong mga damit dto na mag papaalala Lang sa akin Kung gaano ako kasaya at nasaktan sa lugar na to

Call me coward pero I don't care, Ang gusto ko nalang ay malimutan Ang lahat Ng to, Ang sakit nararamdaman ko... Gusto ko silang mawala lahat Ng parang bula at di ko na maalala pa kahit walang tulong na galing sa Isa Kong katauhan

At Kung ako talaga Ang tatanungin ay Hindi ko talaga to inaasahan, na ganito Ang mangyayari after everything na nangyari sa amin, parang Ang saklap masyado...

Pero ayaw ko namang maging kabit habang buhay, kailan man ay Hindi ko binalak na maging isa Kaya nga nag sikap ako para mabubay Ang sarili ko Ng walang dinedependihan

Ayokong mabahiran Ng kahit na anong dumi Ang pangalan ko after 22 years na pag iingat ko dto, ayokong masayang Ang mga pinag hirapan ko sa maling tao

And Isa pa Hindi Naman ako Yung tipo Ng Tao na pagtinataboy eh mag pupumilit parin na sumuksik at mag stay sa tabi Ng Tao na yun, I mean naging tanga na nga ako nung una tas mag papakatanga pa ako? That's ridiculous, not so me

Yes ako Yung tipo ng taong madaling kausap, kapag ayaw na sa akin Ng isang Tao then be it, aalis ako Kung sa tingin ko Naman ay ikakasaya nya Yun, Hindi na ako mag mamatigas pa

Mas ok na Yung umalis ako Ng meron pang kahit na kaunting dignity at pride kaysa mag pakabulag sa taong di Naman ako mamahalin Ng totoo, ako Lang kase Ang masasaktan kase one sided love Lang Ang nangyari

I really need to leave, parang nasasakal na ako sa mansyon to kahit saan ako mag punta... Naalala ko Lang lahat Ng nangyari sa amin at nasasaktan ako sa part na memories nalang iyun at di na mauulit pa...

I hate it... I hate the fact...

Nabalik ako sa reyalidad Ng may kumatok sa pinto Ng room na tinutuluyan ko, yes Hindi na ako umapak pa sa room ni death after Ng nangyari kagabi, dto ako sa dati Kong room nag stay If your not informed yet