𝐒𝐭𝐮𝐜𝐤 𝐖𝐢𝐭𝐡 𝐔 | 𝐅𝐞𝐥𝐭𝐜𝐥𝐢𝐟𝐟𝐞

17 | Preparing Dinner

"Başka bir şey lazım mı?" Tom telefonun diğer ucundan sorunca Daniel ayağa kalkıp mutfağa doğru ilerledi. Biraz bakındıktan sonra "Yok sanırım ama çilek bulursan alabilirsinn." dediğinde Willow onun yanına gelip bacaklarına sürtününce kıkırdadı. "Bir de kızımıza mama alman gerek galiba."

"Tamam, hemen alıp geliyorum o zaman. Sizi çok özledim." Daniel Willow'u severken bir yandan da Tom'un dediklerine gülümsedi. "Biz de seni özledik gel hadi."

Telefonu kapattıktan sonra Daniel Willow'u alıp bahçeye çıktı, onunla oynamayı çok seviyordu. Tom'un evine yerleşeli bir buçuk ay oluyordu. Tartışmalarının üzerinden de bir buçuk ay geçmişti ve hiç tartışmamış gibilerdi. Her şey aynıydı, sadece ikisi de artık birbirlerinin yanından kolay kolay ayrılmıyor, sürekli vakit geçiriyorlardı.

Birlikte kahvaltı ve yemek hazırlıyorlardı, birlikte uyuyup birlikte uyanıyorlardı. Willow ile oynuyor, köpekleri yorgun düşünce de onu öpücüklere boğuyorlardı. Tom genelde şirkette oluyordu, o gelene kadar bazen Daniel bunları tek yapıyordu. Bazen de arkadaşları geliyordu ve onlarla evli çiftler gibi oldukları için dalga geçiyorlardı.

Tom'un gelmediği zamanlarda bazen evde Dorothy oluyordu. Daniel ondan bir sürü şey öğrenmişti. Tatlı tarifleri de yemek tarifleri de hafif yaşlı kadının en iyi olduğu konuydu ve yaptığında çok lezzetli oluyordu. Ayrıca Dorothy ile birbirlerini çok seviyorlardı. Daniel hala Tom eve geldiğinde Dorothy'nin Daniel'a sarılıp Tom'a "Bir daha üzme benim oğlumu!" diye kızdığını hatırlıyordu.

İlişkilerinden artık ailelerinin de haberi vardı, sadece tanışma olmamıştı. Yine de Tom daha önce kimseye aşık olamadığı için ve düzgün ilişkisi olmadığı için ailesi Daniel'ı görmek için sabırsızlanıyordu. Daniel'ın ailesi de Tom'u çok merak ediyordu, çok zengin birisi olduğunu bildiklerinden karakteri nasıl diye düşünüyorlardı. Yine de Daniel'ın ailesine ondan bahsederkenki heyecanından ve gözlerindeki mutluluktan, Tom'un oğullarına çok iyi baktığına eminlerdi.

Zil çaldığında hemen ayağa kalkıp kapıya doğru ilerledi. Tom'u sabahtan beri göremiyordu ve çok özlemişti. Kapıyı açar açmaz Tom'un boynuna sarılınca Tom da elindeki poşetlerle sevgilisine sarıldı. Yüzünde büyük bir gülümseme vardı. "Sen kapıyı böyle açınca tüm yorgunluğum geçiyor biliyor musun?" dediğinde Daniel gülümseyerek geri çekildi. Utandığı için ona pek cevap veremeden elindeki poşetleri alıp mutfağa götürdüğünde Tom da kapıyı kapatıp hemen ona koşturan köpeği ile ilgilenmeye başladı.

Şu an hep hayallerini kurduğu hayatı yaşıyordu ve ondan mutlusu olamazdı. "Çok mu özledin beni? Ben de seni çok özledim." Tom heyecanla kıpırdanan köpeğiyle konuşurken Daniel da onları izledi. Tom'u izlerken kalbi öyle hızlanıyordu ki, izledikleri animasyon filmlerinden birinde olsalardı yerinden çıkar, tüm evi turlardı emindi.

"Sen de beni çok özledin galiba." Tom ayağa kalkıp duvara yaslanmış Daniel'ın yanına gelince Daniel gülümsedi. Tom hemen kollarını onun ince beline sarmış, sevgilisini biraz kendine çekerek dudaklarına uzun bir öpücük bırakmıştı. "Çok özledim evet."

"Ben de seni çok özledim, keşke şirkete gitmek zorunda kalmasaydım." Tom mızmızlanınca Daniel da kollarını onun boynuna sardı. "Her gün gitmiyorsun zaten canım, beni özlediğin için işe gitmemezlik yapamazsın." Daniel ciddi bir şekilde konuştuğunda Tom oflayınca kıkırdadı. Böyle huysuzlaşınca çok tatlı oluyordu.

Tom dudaklarını Daniel'ın boynuna götürürken bıraktığı izleri görüp gülümsedi. "Çok yakışmışlar sana." derken hepsinin üstüne öpücük kondurunca Daniel bir an nefes alamadığını hissetti. "Ne kadar belli oluyorlar farkında mısın? Ben sana dikkat et demiştim." diye kızmaya çalıştığında Tom onun etkilendiğini anlayıp biraz da öpmeye başladı. "Neden dikkat edeyim? Teninde o kadar güzel duruyorlar ki anlatamam. Bunu görmek varken dikkat edemezdim."