𝐒𝐭𝐮𝐜𝐤 𝐖𝐢𝐭𝐡 𝐔 | 𝐅𝐞𝐥𝐭𝐜𝐥𝐢𝐟𝐟𝐞

8 | Home

"Tom, ben çıkıyorum!" Dorothy kapının önünden seslenince Tom gülümsedi. Mutfaktan ona "Görüşürüz Dorothy!" diye bağırınca orta yaşlı kadın da gülümseyerek kapıyı açtı. Karşısında gördüğü adam ile gülümsemesi büyüdü. "Hoş geldin. Tom'un anlattığı kadar güzelmişsin gerçekten." dediğinde Daniel da gülümsedi. "Teşekkür ederim." deyince Dorothy ona "Mutfakta o, sana yemek yapıyor. Hemen salona doğru ilerle mutfağı görürsün. İyi eğlenceler size." diye fısıldayıp uzaklaşmaya başladı.

Daniel onun kim olduğunu bilmiyordu ama çok tatlı birisi olduğu kesindi. Ses çıkartmadan mutfağa doğru ilerleyecekken gördüğü köpek ile bu süprizden vazgeçti. Siyah köpeğin yanına yaklaşıp başını okşamaya başlayınca köpek heyecanla havladı. Daniel ise kıkırdayıp onu daha fazla sevmeye başladı. "Ne kadar güzelsin!" derken köpek de onun etrafında dönüp durmuş sonra onu sevmek için eğilmiş Daniel'ın dizlerine başını koymuştu.

"Sen de öylesin. Dorothy mi aldı seni içeri?" Tom gülümseyerek içeri girince Daniel da ona gülümsedi. "Evet, çok tatlı bir kadındı. Ama bu köpek her şeyden daha tatlıymış! Adı ne?" Daniel ilgiyle sorup köpeğe öpücükler bırakınca Tom muhtemelen kalp şeklini almış gözleriyle onları izlemeye başladı. "Willow, seni çok severdi demiştim."

"Sevmiş midir gerçekten?" dedi Daniel da heyecanla. Ufak bir çocuk kadar neşeli olması Tom'un onu kucaklamak istemesine sebep oluyordu. "Sevmiştir, baksana dizlerine nasıl uzanmış. Şanslı bir köpeğim var." deyince Daniel kıkırdadı. "Ben de onu çok sevdim."

"Aslında sevmen gereken o değildi." Tom ciddi bir şekilde konuşunca da kahkaha attı. Willow'un çekilmesiyle ayağa kalkıp Tom'a sarıldı. İlk kez sarılıyorlardı ve Tom heyecandan ölebilirdi. Kollarını Daniel'ın beline sarıp saçlarının kokusunu ona belli etmeden içine çekerken, Daniel da başını onun göğsüne yaslamış bir şekilde onun hızla atan kalbini dinliyordu. Kendisi sayesinde hızla atan kalbini.

Hafifçe geri çekildiğinde Tom kollarını onun ince belinden ayırmadı. "Yemekleri sen yaptın değil mi?" Daniel emin olmak istiyormuş gibi sorunca Tom "Tabii ki!" dedi. "Üzerimdeki önlüğü görmüyor musun?"

"Görüyorum, çok yakışmış sana." Daniel iltifat ettiği an onun yüzünde oluşan gülümsemeyi izlerken kendisinin de gülümsediğini fark etmemişti bile. "Teşekkür ederim. Bahçede yemek isterdim aslında ama hava biraz esiyor hasta olmanı istemiyorum. Sonra çıkarız oraya." dedikten sonra mutfağa doğru ilerleyince Daniel onun arkasından gülümsedi. Çok düşünceliydi ve bunu bir gün Daniel'ın kalbi kaldıramayacaktı.

Onun peşinden mutfağa girmeden önce biraz evi inceledi. Evi iki katlıydı, salonda kocaman bir şömine vardı. Tüm bahçeyi gösteren upuzun camlar, etrafa renk katan bitkiler ve beyaz ve gri ağırlıklı mobilyalar vardı. Gördüğü kadarıyla bahçede ufak bir havuzu ve salıncağı vardı. Basit ama çok şık duran bir evdi. Daniel zaten daha önce hiç böyle güzel bir ev görmediğine emindi. Salona köpeği için koyduğu ufak yatağı görünce gülümsedi. Mutfaktan tüm salon gözüküyordu.

Mutfağa girer girmez gözüne latte makinesi çarpınca Tom'a doğru dönüp gülümsedi. Onu gördüğü günden beri latte içiyordu çok sevdiği belliydi. Fırından çıkarttığı etlerle uğraşan Tom'un yanına gelip tezgaha doğru yaslanınca onun daha rahat izlemeye başladı. "Çok güzel gözüküyorlar." dediğinde Tom'un güzel yüzünde yine bir gülümseme oluştu. Daniel'ın kalbinin hızlanması için bu yeterliydi. "Umarım beğenirsin. Herkes güzel yaptığımı söyler ama beni ilgilendiren senin beğenip beğenmemen."