𝐒𝐭𝐮𝐜𝐤 𝐖𝐢𝐭𝐡 𝐔 | 𝐅𝐞𝐥𝐭𝐜𝐥𝐢𝐟𝐟𝐞

20 | Final

"Baba, güzel oldu mu?" Mary sabırsızca sorunca Daniel gülerek kızının başına bir öpücük bıraktı. Bir yandan da saçlarını örmeye devam ediyordu. "Çok güzel oldu bebeğim." dediğinde kızları kıkırdadı.

"Bence de çok güzel olmuş." Tom salona girer girmez onlara doğru gülümseyerek konuştuğu an Daniel da ona gülümsedi, şimdi günü aydınlanmıştı. Kızının saçını örmeyi de bitirmişti, Mary bunu anlar anlamaz Tom'a doğru koşturdu. Tom da kollarını açıp onu yakalayarak havaya kaldırdı. "Günaydın babaa! Gerçekten beğendin mi?" Mary Tom'un onu hafifçe sallamasına gülerek sorunca Tom onu biraz indirip yanağından öptü. "Günaydın bebeğim! Tabii beğendim, senin her şeyini beğeniyorum ben. Çok güzel olmuşsun."

"Teşekkür ederimm!" kızları başını babasının göğsüne yaslayınca Daniel da onların yanına gelip eşinin yanağından öptü, aslında biraz önce onu uyurken izlemişti ama şu an özlediğini fark ediyordu. "Günaydınn!" gülümseyerek konuşunca Tom da ona gülümsedi. "Günaydın hayatım."

"Bugün kızımızı yine Bayan Martin alacakmış." Daniel da eşinin kucağındaki kızlarının elinden tutunca Mary çekinerek Tom'a baktı. "Kızmadın değil mi baba? Dönüşte servisle geleceğim yine."

Tom onun hemen kızaran yanaklarına gülümseyip kızlarının mavi gözlerine baktı. "Kızdım." deyince Daniel ona göz devirdi, hep kızlarıyla böyle uğraşıyordu. "Gerçekten mi baba?" Mary üzülerek sorunca Tom'un başını sallayarak onaylamasıyla Daniel gülerek eşinin koluna vurdu hafifçe. "Yapmasana!"

"Tamam tamam. Kızmadım güzelim neden kızayım? Ben sana kızabilir miyim?" dediğinde kızları rahat bir nefes alıp Tom'u yanağından öptü. Bu sırada zil çalınca da üçü kapıya doğru ilerledi. Tom kızlarını kucağından indirince Daniel hemen ona hırkasını giydirip mutfağa doğru ilerledi. Tom da onun arkasından gülümseyerek kızlarının çantasını takmasına yardım etti.

Kapıyı açar açmaz Mary arkadaşına sarılınca Bayan Martin de Tom ile el sıkıştı. "Günaydın, nasılsınız?" diye sorunca Tom gülümsedi. "Günaydın, iyiyim siz nasılsınız?"

"Ben de iyiyim. Biraz yorgunum, gerçi siz beni anlıyorsunuzdur." derken siyah saçlarını arkaya atıp çocuğunu gösterince Tom gülmeye başladı. Daniel da mutfaktan göz devirdi, şu kadından nefret ediyordu. "Anlıyorum." Tom konuşunca da bir kere daha göz devirdi. Keşke şu kadınla hiç konuşmasaydı!

"Siz pek anlıyor gibi değilsiniz. Yakışıklılığınızdan hiç ödün vermiyorsunuz." dedi kadın gülerek, bu da Daniel için son damla oldu. Hızla kızlarının beslenme çantasını aldıktan sonra Tom'un yanına geçip eşine sarıldı. Tom da ona gülmemek için alt dudağını ısırıp sessizce babasına gülen kızlarına baktı. İkisi de Daniel'ın bu kadını ne kadar kıskandığını biliyorlardı. "Merhaba Bayan Martin, geciktim kusura bakmayın."

Daniel ciddi bir şekilde konuştuktan sonra elindeki çantayı kızlarına vermek için eğildi. "İçine sürpriz bıraktım." deyince Mary parıldayan gözleriyle ona baktı. "Gerçekten mi?" sevinçle konuşunca Daniel "Gerçekten." dedi ona gülümseyerek. "Şimdi sen okulda bak ne olduğuna, eve gelince de beğenip beğenmediğini söyle bana tamam mı güzelim?"

"Tamam baba! Ben senin yaptığın her şeyi beğenirim zaten." kızları ona sarılıp konuşunca Daniel da ona sarılıp uzun saçlarına öpücükler bıraktı. "Okuldan sonra eve geldiğinde Louis ve Rupert amcan da Emma ve Genevie teyzen de burada olacak." dediğinde kızları sevinçle ellerini çırptı. Onlara bayılıyordu, onların da ona bayıldığı gibi. "O zaman hemen gelirim baba!" dediğinde Tom onlara bakarken kalbinin eridiğini fark etti.

"Evet hemen gel, ben özlerim seni." Tom kızlarına göz kırpıp konuşurken Daniel da ayağa kalkıp tekrardan kolunu Tom'un beline sararak başını onun omzuna bıraktı. "Kusura bakmayın tekrardan beklettim sizi, gecikmezsiniz umarım." deyip Bayan Martin'e dönünce kadın sinir bozucu bir şekilde gülümsedi. "Hiç sorun değil, yetişiriz biz şimdi, görüşürüz." dediği gibi ilerleyince Daniel hiçbir şey demese de Tom "Görüşürüz." diyerek kızlarına öpücük yollayıp kapıyı kapattı.