𝐒𝐭𝐮𝐜𝐤 𝐖𝐢𝐭𝐡 𝐔 | 𝐅𝐞𝐥𝐭𝐜𝐥𝐢𝐟𝐟𝐞

14 | Ex Boyfriend

"Of o adamla olmaz diyorum Dan!" Rupert Daniel'ı omuzlarından sarsarak konuşunca Daniel onu kurtarması için Emma'ya baktı. Yine de Emma onu kurtaracak gibi değildi, aksine Rupert'ın yüz ifadesinin aynısıyla ona bakıyordu. "Bakma bana öyle, Rupert doğru söylüyor."

"Zaten tamam demedim ki! Sadece teklif gelmiş işte." Daniel kendini arkadaşından kurtarıp koltuğunda biraz daha geriledi. Rupert da göz devirdi. "Reddetmedin de ama hala aptal."

"Rupert haklı Daniel, eski sevgilinle aynı çekimde olamazsın bence de. Sadece iş için de olsa o adam biraz fazla garip yani anlıyor musun?" Emma yanlış anlaşılmamaya özen göstererek konuşsa da Rupert bunu umursuyor gibi değildi. "O herif sapığın tekiydi! Bunu sadece ben mi hatırlıyorum? Tom için söylediğim sapıklık gibi değil, gerçekten sapıktı!"

Emma konunun ona gelmesine sevinerek "Tom'u da düşünmek lazım." dediğinde Daniel oflayıp kafasını eline aldığı yastığa vurdu. "Ya kabul etmedim diyorum! Tom'u ben de düşünüyorum herhalde. Onu hiç kırmak istemem ki."

"Peki bunu ona söyledin mi?" Rupert imayla ona dönünce Daniel yutkundu. Koltuğa biraz daha sindi ve "Hayır." dedi. Sonra hemen yanlış anlaşılmamak için ekledi. "Daha bir saat önce gördüm teklifi zaten, biz konuşmadık bile. Ayrıca hiç birbirimizin eski ilişkilerinden bahsetmemiştik ki ben birden ona eski sevgilimle çekim teklifi gelmiş diyebilir miyim?"

"Bence gayet de diyebilirsin." Rupert ciddi bir şekilde konuşunca Emma'nın "Bence de." demesiyle göz devirdi. Şu an araları muhteşemdi ve teklifi kabul de etmek istemiyordu zaten. Böyle bir şeyi ona söylerse ne tepki verir bilmiyordu. Onu kaybetmekten korktuğu kadar hiçbir şeyden korkmuyordu.

İlk ciddi ilişkisi şu an teklif gelen adam ile olmuştu. Yaklaşık iki sene çıkmışlardı ve sonra Daniel'ın isteği üzerine ayrılmışlardı. Çok garip ve bir daha görmek istemediği birisiydi. Çekim için verilecek fiyat muhteşemdi, başka hiçbir çekim için bu fiyatı asla vermezlerdi biliyordu ve bu işin içinde o adam olduğu da kesindi. Zaten Daniel'a takıntılıydı.

Evin kapısı çalınca Daniel ayaklanıp kapıya doğru ilerledi, Tom'un uğrayacağını biliyordu zaten. Tom kapıyı açar açmaz Daniel'ın hemen ona sarılmamasından, salona baktığında gördüğü iki endişeli surattan bir şeyler olduğunu anlasa da şimdi konuyu açmamaya karar verip kollarını Daniel'a sardı. Daniel da hemen sarılışına karşılık vermişti. Biraz uzun bir sarılmadan sonra içeri geçtiklerinde Tom biraz Emma ve Rupert ile konuşmuştu, bir süre sonra ikisi gidince de yalnız kalmışlardı.

Şu an ikisi aralarında mesafe olacak şekilde koltukta oturuyorlardı. Normalde birlikte olduklarında en ufak boşluk bile bırakmak istemiyorlardı. Tom ondaki garipliğinin sebebinin kendisi olabilme ihtimaliyle iyice kötü hissetmeye başlamıştı ancak bir şey yaptığını da hatırlamıyordu.

"Günün nasıl geçti?" diye sorarken Daniel'ın saçlarını geriye atınca Daniel ilk kez gülümsedi. "Bilmem güzeldi galiba hiçbir şey yapmadım." deyip yutkunduktan sonra endişeli mavi gözlere baktı. "Senin günün nasıl geçti?"

"Benim iyiydi. Bugün biraz yoğun işlerim vardı ama hemen halledebildim bu yüzden iyiydi." Daniel başını sallayarak onaylayıp gözlerini ellerine indirince Tom ekledi. "Seni görünce daha iyi olur sanmıştım ama bir sorun var gibi. Ben istemeden de olsa bir şey mi yaptım?"

"HAYIR! Hayır hayır asla. Sen ne yapabilirsin ki?" Daniel endişeyle biraz yüksek sesle konuşunca Tom daha da garip hissetmeye başladı. Kendisi bir şey yapmadıysa, arkadaşları da az önce buradaysa sorun neydi, kimin yüzündendi? "Kim bir şey yaptı o zaman?"

Daniel onun sorusuyla iyice kötü hissetmeye başladı. Aslında abartılacak bir şey de yok gibiydi, sadece eski sevgilisiyle ona teklif geldiğini ve istemediğini söyleyecekti. Ancak yapamıyordu, kendisine inanamıyordu. İlk kez böyle hissetmek onun için de yeniydi ve tüm bunlar karşısında oturan adam sayesindeydi. En ufak hareketiyle onu kendisinden soğutur, en ufak kelimesiyle onun kalbini kırar diye çok korkuyordu. Şimdi de ne yapacağını bilemez haldeydi ancak bir şekilde söylemesi gerekiyordu.

Telefonunu alıp gelen maili açarak Tom'a uzatınca Tom bir süre inceledi. Aklına gelen şeye pek ihtimal vermek istemiyordu ancak tek seçenek buydu. Yoksa bu kadar büyük miktarda para verilen bir çekim için Daniel heyecanlı olurdu, şu an olduğu gibi güzel yüzünde endişe ve üzüntü olmazdı. "Kim bu adam?" diye sordu yine de, ondan duymak istiyordu.

"Eski sevgilim." dediğinde Tom gözlerini telefondan çekmeden hafifçe başını sallayarak onayladı. Daniel da gergince onu izliyordu, gözleri dolmak üzereydi çünkü hala bir şey dememişti. "Ne kadar çıktınız?" sorusunu duyunca hemen "İki sene." diye cevapladı onu.

Tom hala gözlerini telefondan çekmemişti, kendisine bakmıyordu. Şu an çok huzursuz hissediyordu çünkü Daniel'ı kısıtlamak asla istemiyordu. Bu onun mesleğiydi ancak eski sevgilisiyle yakınlaşmasını da istemiyordu. Düşüncesi bile kendisini delirtmeye yetiyordu. Bu kadar parayı Daniel istese anında ona kendisi de verebilirdi ama asla böyle bir şey yapamazdı çünkü Daniel kendi başına kazanmak istiyordu, haklı olarak. Ne demesi gerektiğini bile bilmiyordu ona hayır demeye hakkı var mıydı?

"Neden ayrıldınız?" diye sorduğunda Daniel'a döndü birkaç saniye, Daniel buna sevinse de sonra başka bir yere bakınca yine gözlerini ellerine indirdi. Ağlamak istemiyordu. "Biz ayrıldık çünkü şey, yani garip birisiydi." dediğinde Tom merakla ona bakınca bakışlarını fark edip ekledi. "Biz iki sene çıkınca benim sahibim olduğunu düşünmeye başladı galiba bilmiyorum, fazla kıskanç ve kısıtlayıcı birisi olmaya başladı. Benim Rupert ile görüşmemi bile istemiyordu neredeyse. Sonra ben ayrıldım ondan çünkü çok rahatsız oluyordum ve o resmen hasta biriydi, takıntılıydı."

Tom yine cevap vermedi, şu an ona bir şey deseydi kendisi de o adam gibi kısıtlayıcı olur muydu? "Çok yüksek bir teklif gelmiş." dediğinde Daniel daha da kötü hissedip nefesini tuttu. "Onun yüzünden." diye fısıldadı. "O istemiş o kadar teklif verilmesini."

Tom şimdi yavaş yavaş sinirlenmeye başlamıştı. O adamın sırf Daniel'a yakınlaşmak için ortaya bu parayı koyması ayrıydı, Daniel'ın hala reddetmemesi ayrıydı. Kabul etmek istediği için mi böyle gerilmişti anlamıyordu da. "Senin adına sevindim." dedikten sonra telefonu bir kenara bırakıp ayaklanınca Daniel şaşkınlıkla ona baktı. "Ne demek sevindim? Nereye gidiyorsun?"

"Çekimin için sevindim." dedi Tom ona dönerek. Daniel inanamıyormuş gibi ona bakıyordu. "Sen ne saçmalıyorsun? Ben o teklifi kabul etmedim bile! Sence böyle bir şeyi yapar mıyım?"

"Hala reddetmemişsin de ama! Demek ki düşünüyordun." cevabını alınca sinirlendiğini hissetti, Tom onu az da olsa tanımamış mıydı, böyle düşündüğüne ihtimal bile vermemesi gerekirdi. "Benim böyle bir şeyi düşündüğümü aklından bile geçirmen çok saçma, sen varken ben asla onunla yakınlaşacak bir şey yapmazdım! Sana anlatmak, yanlış anlaşılmamak için çabalıyorum ama senin anladığın bu mu?"

"Ne anlamam gerekiyor Daniel?" diye sorunca ona cevap vermesi için vakit bile vermeden devam etti. "Eski sevgilim ve iki sene çıktık dediğinde bir şey söylemedim, hala buna en ufak itirazda bulunacak hakkım var mı onu bile bilmiyorum! Sonra üstüne bir de bana hasta ve takıntılı birisi olduğunu söyledin. Bunları en iyi bilen sendin, neden görür görmez reddetmedin? Teklifin üzerinden iki saat geçmiş, önce kendini sonra az da olsa beni düşünüp reddetmen gerekmez miydi? O adamın sırf sana yakınlaşmak için bu kadar para verdiğini bile bile düşünüyorsun! Aklından ufak da olsa kabul etme düşüncesi geçmeseydi bunları yapmazdın. Bana istemiyordum deme."

Tom sinirle ona bakınca dolu mavi gözleri görüp iyice kötü hissederek hızla evden çıktı. Ona biraz daha baksaydı ağlardı biliyordu. Daniel'ın yaptığı gibi. İlk tartışmaları olmuştu ve ikisi de bundan sonra ne olacağını bilmiyordu bile. En korktukları şey olmuştu, birbirlerini kırmışlardı. Eğer günün sonunda böyle olacağını bilselerdi başta biraz daha fazla sarılırlardı.

Rahatladım yemin ederim
Kimi haklı buldunuz bakayım