(Ağır cinsel içerik barındırır!)
"Bir travma, sizi nereye kadar ulaştırabilir?"
Şarabın içine yansıyan kadının görüntüsü gitgide soğudukça, genç kadınının benliğini de bir soğuma alıyordu. Bedeninde yoğun bir ıstırap kol gezinirken yüzü zamana inat...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Gece Yolcuları – Neden?
Veys Colak, Melek Mosso – Kimsenin Kimsesi
7. LÂCİVERTE GÖMÜLEN KALPSİZ ADAM
Alttaki sahne düzenlenmemiş, eski hâli koyulmuştur!
Yazarlarınızdan ;)
Küçük kızın elinde ki kitap açıldı. Sayfalar tek tek çevrildi. Yanında ki sakin melodi hâlâ çalıyordu. Küçük kızın yüzünde minik bir gülümseme vardı, acı dolu bir gülümseyiş vardı. Küçük kız, tombul parmakları ile tek tek çevirdi sayfaları. Okuyacaklarının ne olduğunu biliyordu sanki. Ne göreceğini biliyordu sanki. Korkmuyordu, biliyordu. Devam etti çevirmeye. Çevirdi, çevirdi, çevirdi. 413. sayfada durdu. Yazılanları okudu. Yüzündeki gülümseyiş dondu, arkada çalan sakin melodi, bir anda hızlandı. Ama küçük kız, okumaya devam etti. Kendisi şaşırdı, sinirlendi bu sayfalarda yazılanlara. 'Nasıl?' diye düşündü. 'Nasıl düşündüler böyle? Bunu nasıl yapabildiler? Hele ki...' Düşünceleri daha fazla ileriye gidemedi. Küçük olsa da, her şeyin farkındaydı. Biliyordu, üzülecekleri günler çok yakındı...
Esin bebeğini usulca yatırdı yatağa. Kocasını görmek onu mutlu etmişti. Yüzü solgundu, ama olsundu. O iyiydi, hâlâ yanındaydı.
Ulaş'ı müşahede odasına almışlardı. Odada iki yatak vardı. Bir tanesinde Ulaş, diğer yatakta Demir uyuyordu.
Demir'in yatırdıktan sonra diğer tarafa geçti. Ulaş'ın yattığı yatağa iyice yaklaştı. Kocasının yüzünü izledi. Aylardır yoktu. Aylardır görememişti. Sesini duymuş, ama görememişti. Onu çok özlemişti.
Kolunda hem serum vardı, bir yandan da kan nakledilmişti.
Kocasının alnına dudaklarını bastırdı. Bekledi, bekledi, bekledi. Daha sonra güzel bir öpücük kondurup geri çekti dudaklarını. Ama ayrılmadı. Elini saçlarına uzattı. Kumral saçları kirlenmişti, gülümsedi.
"İyileş bak, tek tek, her telini yıkayacağım saçlarının."
Daha sonra geriye çekildi. Arkasını döndü. Bir iki adım attı ki odada kurumuş, zorla çıkan bir ses yankılandı. "Gitme..."
Esin hızlıca arkasına döndü. Evet, o ses Ulaş'ından gelmişti.
"Ulaş," diye fısıldadı Esin, kalbinin atış hızı değişti. Hızlıca ilerleyip yatağın kenarına oturdu. Elini tuttu, "Tamam, gitmiyorum. Buradayım."
Yutkundu, "İyi misin? Canın acıyor mu?" Ulaş yutkunmaya çalıştı, boğazı kurumuştu. Kırık hissediyordu. Ama karısının o ince sesini duymak ona iyi gelmişti. Gözlerini aralamaya çalıştı. Bir nebze olsun araladı. Sonra kirpiklerini kırpıştırdı. Biraz daha sıktı gözlerini ve bu sefer aralayabildi.
