ALPHA

Chapter 25: Stimulus: Touch

“E teh bakit pa tayo pupunta roon kung patay na maaabutan natin dun?” tanong ni Teod sa akin.

Argument arouse in the middle of confusion. Tumpak pero walang gustong sumuporta o maniwala sa sinabi ni Ezra. Naupo ang lahat sa gilid ng daan at nagkibit-balikat nalang.

Tumayo ako at pinatibay ang sinasabi niya “I stand for her…” panimula ko “…Yes, she was a blacksheep sa atin pero I do believe na may sense lahat ito. May mga kakayanan tayong lumaban sa kabila ng takot at pangamba na ta’yo na ang sumunod na maging
ganun. Maging halimaw! ” Diin at pagpatuloy ko.

“Kaya nga teh, magririsk ba tayo, iri-risk ba naten ang buhay naten para sa mga taong unsure tayo na hindi infected?” pagtaliwas ni Teody Lyn. Maraming napatango sa interaksyon na nagaganap.

“Teod maganda ang intention mo para sa nakararami…pero tao rin sila. Nangangailangan ng tulong.”

“Wake-up Jwyneth,wake up teh! Look around you. We also need help. Matutulungan ba natin ang mga taong nangangailangan ng tulong, kung ang sarili natin
hindi natin matulungan? Wala na si Angel Ann…she have bright mind at siguro alam niya ang nangyayari.”

Napatingin ako sa mukha ni Zeus na napayuko sa lungkot na naramdaman.

“You also have friends out there that might have died too…” ang sakit naman magsalita nito. Jusko kapag nasa crisis talaga nawawala ang harmony sa friendship minsan.

“…and yet you still have this ego?” ang saket na talaga sobra. Pwede na ba kumontra?

“Easy..kalma. Peace tayo noh…remember sa classroom, napaturo si Ezra sa TV? Remember before it was turned on and started to flashes the woman, there is a girl who is pointed towards it na may pinapatungkol? What do you think? It is possible to her na
may kakayanan siyang makita ang mangyayari? This maybe tge right time na maniwala naman tayo
kahit isang beses lang, kahit ilang beses tayong nakaramdam ng disappointment sa kaniya…” ani ko.

“Trusting her might drag us to death, but can we die with a legacy na nakalakip sa pangalan natin sa lapida?” Okay mukha yatang big word ang lumabas sa bibig ko at sa pagpapatuloy ko.

Okay self, pangatawanan mo ang sinabi mo. Napasinghap ako habang nakatindig ng maayos.

Ain’t enough to pursue them…jusko katako-takot na mga salitang binitiwan ko, baka naman kahit ilang support man lang dyan sa mga kalalakihan.

Baka may b*yag pa kayo dyang ipagmamalaki at walang takot akong samahan. Well I hope na meron kase I’m shaking here standing alone on the front of the crowd.

Natatakot ako na baka ako lang ang gusto mangligtas ng 'di ko naman kakilala at may chance na halimaw pa ang abutan ko ro'n.

After nang nangyari sa quadrangle, mga estudyanteng nagmu-mutate sa kakaibang halimaw. My legs shivers in fear. Ito pala ang ibigsabihin ng message na nakuha mula sa nasawing sundalo na, “Be wary on mutation.”

Nalimutan ko nga pala i-kwento na may kakayanan ako na ‘di rin maarok ng aking isip kung paano ako nagkaroon ng ganitong abilidad.

I CAN SEE TRUE EMOTION even it was hidden deep inside by person’s facial expression and body gesture. But it is limited.

“Who are with me?” matapang kong tanong. Tumayo si BJ kasama si Shayne na bahagyang nakangiti. Napangiti ako dahil may mga kaibigan akong tulad nila. Na kayang ibuwis buhay nila. I felt overwhelmed. Lumapit sila sa akin at kinamayan ako.

After na mahawakan ko ang bawat kamay nila. I saw their belief, they believe in me. Of course there was hesitation akong nakita. Not only taken from their eyes but also
from the pump of their pulses I felt from the stimulus of touch (me and them).

There were few more of them na almost ay lalaki. There were 2 girls pursued which is also my friends na nakipagkamay sa akin.

Some are still their butt touches on ground. Ayokong pilitin kung ayaw dahil alam kong masakit iyon na pilitin ka sa hindi mo gusto.

Sudden tears falls down from my naked eye. And that memory is still fresh.

-

FLASHBACK

“Sana naman makita mo ‘yung mga bagay na isinakripisyo ko para sa’yo. Alam kong bulag yang pakiramdam mo at nanatili kang manhid pero sana naman maintindihan mo ang nararamdaman ko para sa’yo. Na may mga tao paring handang magmahal sa’yo pero nalilimutan mo lang buksan yang lintek mong puso. "

“Huwag mong malintek-lintek ang puso ko. Dahil simula sa una’t sapul hindi ikaw ang nakaranas ng sakit. Dito Kenneth oh! Ang saket-saket na parang ikadudurog ng buong pagkatao ko yung nangyari sa akin. Walang-wala na ko. Walang ng natitirang pagmamahal sa akin, para sa sarili ko.”

Hinawakan niya ang mga kamay ko na basa ng ulan.

“Then let me love you, ituro
mo saan banda ang masakit at doon ko pupunan ng pagmamahal ng sa gayon naman alam mong may willing na magmahal at punan ang pagkukulang ng iba.”

“Hindi Kenneth e, hindi mo naiintindihan.”

“Then explain everything to me…” lumapit siya, punong-puno ng sinseridad ang mga mata niya. But I can't. I can't let him down because of the misery I feel.

“God knows…” tanggi ko.

“Hindi ako ang Diyos Jwyneth…” depensa niya.

“Magiging panakip butas ka lang kung ipipilit mo sa akin ang gusto mo. Nirerespeto kita bilang kaibigan mo…”

Lumuwag ang kamay niya sa kamay ko.

“…hindi ko kayang gawin sa iyo iyon. Intindihin mo sana ako Kenneth…Mahal kita bilang isang kaibigan. Mahalin mo rin sana ako bilang isang kaibigan. Respeto mo nalang ang hiling ko.”

Tumakbo ako sa pagkakataong iyon. Alam kong masakit ang sinabi ko pero mas masakit ang gawing panakip butas ka lang at gamitin para maibsan ang pusong nawasak dahil sa relasyong hindi naman pinag-ingatan.

May sasabihin pa sana siya ngunit hindi ko na inintindi iyon bagkus wasak na wasak na ko, parang niyurakan ang pagkatao ko ng makita ang taong mahal ko, may kahalikang iba. All this time, pinipilit niya lang pakisamahan ang pagmamahal ko. Ang tanga ko. Ang tanga mo Jwyneth!

-

PRESENT

Pinahid ko ang luha na namutawi sa aking mata. Tinanong ako ni Shayne kung bakit ako umiiyak. Sabi ko naman natutuwa lang ako dahil may sumusuporta sa kakayanan ko, pagsisinungaling ko.

Natawa sila ni BJ dahil nakahihikayat daw yung sinabi ko. Inasar pa ako ng g*gong BJ dahil napaka-crying baby ko raw sa reaksyon ko ngayon habang
mamasa-masa pa ang gilid ng aking mata.

Sabi ko naman ayos lang at least cute. Inasar pa ‘ko ng todo “at least mangga parin” hinampas ko s’ya.

“Aray!” sabi nito “At least maganda sabi ko” pagdiin sa salita niya.

“I know” ani ko then I flipped my long beautiful chestnut-color hair. Nang may bigla na namang mangyari sa gawi namin hanggang mapilitan ang lahat na sumama sa amin.

Mananatili o sasama, consequence, parehas kamatayan dahil nakarinig din nila ang kaluskos na galing sa kabilang pader.