[OMEGAVERSE]
Dünyada kurala binmiş bazı gerçekler vardı, Seokjin'in çocukluğundan beri ezbere bildiği, ezberlemek zorunda kaldığı.
Dünya omegalar için güvenli değildi. Ama neyse ki o varlıklı bir ailede doğacak kadar şanslı bir omegaydı.
Ahlaki değe...
Merhaba! Bence uzun bir ara oldu, ya da bana oldukça uzun geldi, bilmiyorum :( Biraz içimi dökeyim de rahatlayayım~
Normalde üçlü ilişkiler okurum, hatta BTS X Jin de okuyorum. Ficlerde ilginin Seokjin'de olmasını seviyorum dürüst olmak gerekirse, o yüzden ilişkinin kaç kişiyi içerdiği çok fark etmiyor.
Ama sanırım bu ficle üçlü ilişki yazmanın okumaktan çok, çok daha zor olduğunu fark ettim. Daha önce de bir tane taejinv yazsam bile o sadece smut odaklı, aşırı duygu barındırmayan bir ficti. Bu ise smut ağırlıklı olmayan ve duyguların da en az smut kadar önde olduğu bir fic. Yani evet, işin içine duygular girince yazmak hiç beklemediğim kadar zor oldu. Kurguda emin olmadığım detaylar vardı zaten ve her şey üst üste geldi gibi hissettim, bu yüzden bir hafta ara verip kurguyu toparladım.
Umarım bu bölümü sevebilirsiniz >:( iyi okumalar ♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7. Not Ready
Seokjin hangisinin daha belirleyici olduğunu bilmiyordu. Parmağındaki pırlanta yüzük mü yoksa boynunun sağına yerleşmiş olan ısırık izi mi? Hangisi onu Jeongguk'a ait kılıyordu? Yüzüğün önemi yoktu aslında; Seokjin için mücevherler hayatının günlük bir parçası olmuştu, her an elinin altında olduğu için önemsemeyeceği kadar basitleşmişti.
Zaten ağırlık yapan da boynundaki ısırık iziydi. Yüzük sadece maddiydi ama ısırık izi maneviydi –ruhuna kadar işliyor, onu Jeonggukla bağlıyordu. Alfanın kokusu hiç olmadığı kadar keskindi artık. Çilek ve nane kokuyordu, ferah bir koku olduğu için burnuna doldukça onu rahatlatıyordu. Seokjin o koku sayesinde sakinleşeceğine emindi, sonuçta artık eşlerdi.
Jeongguk'un satın aldığı iki katlı ev ne aşırı büyük ne de küçüktü. Kendi köşklerindeki gibi şaşaalı bir girişi, duvarlara yerleşmiş kurt başları ya da tavandan sarkan altından yapılma, bir metrelik bir avizesi yoktu. Çakıl taşlarıyla dolu bir bahçenin ardından iki katlı eve giriş yapılıyordu; girer girmez sarı tonlarıyla döşenmiş bir salon vardı, koltuklar estetik olduğu kadar rahattı da. Seokjin'in kendi evinde sahip olamadığı bir şeydi bu. Estetikliğin rahattan daha baskın geldiği bir evde büyüyünce şu an gördüğü manzara onu rahatlatmıştı.
