ကူတစ်သောင်းရဲ့ အလင်္ကာ

နိဂုံး

ထိုကိစ္စများကြားတွင် တစ်စုံတစ်ယောက် ရောက်ရှိပေါ်ထွက်လာ၏။ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး လူသစ်အား သတိမထားမိလေဘဲ ထိုသူအား ဖျတ်ခနဲကြည့်ရန် ခေါင်းမော့လိုက်သူမှာ ကျွန်ုပ်တစ်ဦးတည်းသာပင်။

အားလိုင် ဖြစ်လေ၏။

အားလိုင်သည် ကူအဆိပ်ကန်ပတ်ပတ်လည်အား ကြည့်ရှုကာ အေးစက်စက်အပြုံးတစ်ပွင့်ဖြင့် ပြောသည်။

"ဒါဆို နင်က တကယ်ကြီး ဒီကိုရောက်လာတာပဲ။ နင်က ကူသတ္တဝါကျွယ်ရှားဖြစ်ချင်နေမှတော့ ရှိပါစေတော့လေ။ နင့်မှာတောင် ဒီလိုသန္နိဋ္ဌာန်နဲ့ သတ္တိတွေရှိနေရင် နင့်ဆန္ဒကို ငါက ဘယ်လိုလုပ် မဖြည့်ဆည်းပေးဘဲ နေနိုင်မှာတဲ့လဲ?"

ထိုစကားများကို ပြောပြီးနောက် အားလိုင်လှည့်ထွက်သွားလေသည်။

ထိုအချိန်၌ ကျွန်ုပ်ဂရုမစိုက်မှန်း တွေ့ရှိသွားသည်။ အားလိုင် ဘာကိုကြံစည်နေမှန်း ကျွန်ုပ်မသိသော်လည်း မကြာမီပင် ကူအဆိပ်ကန်အတွင်းရှိ သွေးချောင်းစီးသတ်ဖြတ်ပွဲအား ကြည့်ရှုရန် ကျွန်ုပ်ငြီးငွေ့လာသောကြောင့် အနားယူရန် ထောင့်တစ်နေရာကို လိုက်ရှာရတော့သည်။ မူးနောက်တွေဝေနေမှုကြောင့် အချိန်မည်မျှ ကုန်ဆုံးသွားမှန်း ကျွန်ုပ်မသိလိုက်ပါ။ သို့သော် နောက်တစ်ကြိမ် ကျွန်ုပ်နိုးလာသောအခါ ကန်အတွင်းရှိ ကူအကောင်အားလုံး ပျောက်ကွယ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ထို့နောက် စုပိုင် - လူပုံသဏ္ဌာန်ကောက်ကြောင်းမှလွဲ၍ တစ်ချိန်တစ်ခါက သူမမည်သို့မည်ပုံရှိခဲ့မှန်း ပြောရန်ပင် မဖြစ်နိုင်တော့ပေ။

သူမသည် ပြင်းထန်လှသော မချိတင်ကဲဝေဒနာကို ကြံ့ကြံ့ခံရင်း ထောင့်တစ်နေရာ၌ ခွေနေ၏။ သို့တိုင်အောင် သူမ၏ ဓားမြှောင်အား ဆက်လက်ဝှေ့ရမ်းနေဆဲပင်။ ယွဲ့ချီက သူမဘေး၌ ရှိနေသည်။ သူသည် လက်များကို မြှောက်ထားရင်း သူမအား သူ့ပွေ့ဖက်မှုထဲသို့ ဆွဲသွင်းနိုင်ရန် ဖြည်းဖြည်းချင်း ကြိုးစားနေ၏။

သတိချပ်စွာပင် ကျွန်ုပ်လည်း တစ်ဖက်သို့ သွားလိုက်ရာ သူမဓားမြှောင်အား အသုံးပြုပြီး "ယွဲ့ချီ"ဟူသော စာလုံးနှစ်လုံးကို မြေပြင်ပေါ်တွင် ထပ်ခါထပ်ခါ ရေးထွင်းနေသော စုပိုင်အား တွေ့လိုက်ရလေသည်။