School Background/ hyunmin

20

Seungmin anlatımıyla

Chanın hastaneye yatmasının üstünden bir hafta geçti onun için gerçekten üzülüyorum sürekli canı acıyo onu o şekilde görmek beni mahvediyo.

Ama arkadaşlarım sürekli yanımızda ve bize destek oluyo.

En çok da hyunjin bana çok iyi davranıyo ve sanırım yavaş yavaş soobin e ilgi duymaya başladı.

Sürekli olmasa da beraberken mutlu duruyo ama ben ne diyebilirim ki mutluluklar ben yine sevdiğim kişiyi kaybediyorum.

Her gün okuldan sonra 1 saat antrenman yapıp okuldan çıkarak hastaneye gidiyorum her gün çocuklardan biri benim yanıma geliyo ve o gün bizle kalıyo.

Bugün hyunjin gelicek okuldan sonra hastaneye geldim direk koçla da konuşup durumu anlattım çok anlayışlı biri izin verdi gitmeme ve hafta sonu antrenmanlara gelmek zorunda olmadığımı söyledi.

Hastaneye doğru giderken chan'ın odasına koşarak çıkan birini gördüm tam odaya gidicektim ki birisi beni tutup çekti.

"Siz giremezsiniz neyiniz oluyo bilmiyorum ama durumu çok kötü."

Orda tam odanın camından bakıcaktım ki benimle konuşan kişi perdeyi kapattı.

O kadar korktum ki korkudan ağlamaya başladım ve yere çöktüm o sırada hyunjin geldi.

Koşarak yanıma geldi ve yanıma çöktü.

"Minnie iyimisin noldu c-chan hyung iyimi o nasıl."

Hyunjin hızlı bi şekilde kekeleyerek konuştuğu sırada ona sarılıp ağlamaya başladım.

O sırada içeri girişlerinden daha sakin ve üzgün bi şekilde çıktı doktor.

Yanımıza geldi ve eğildi omzumu okşayarak "özür dilerim seungmin birbirinizi çok güzel seviyodunuz ama chan hayata daha fazla tutunamadı gerçekten özür dilerim." diyerek doktorun gözünden bir damla yaş aktı.

Doktor sürekli birbirlerine olan sevgilerini izliyordu her odaya geldiklerinde birbirleriyle ilgilenmeleri ona kendi geçmişini hatırlatıyordu ona o da seungmin gibi sevdiği kişiyi kaybetmişti ve sırf onun gibi kişiler olmasın diye doktor olmuştu ama onun gibi sevdiği birini kaybeden birisi olduğu için doktor da üzülmüştü.

(Burayı yazar anlatımı gibi düşünün şimdi seungminden devam ediyoruz)

Doktor konuştuktan sonra hyunjine daha sıkı sarıldım ve nerdeyse bağırarak ağlamaya başladım.

Sesim o kadar yüksek çıkıyodu ki sanırlar biri beni öldürmeye çalışıyo.

Hyunjin'in de ağladığını anlayabiliyordum o da üzüldü değil mi birbirimize daha da sıkı sarılıp ağlamaya başladık yaklaşık 10 dakika orda ağladıktan sonra doktorlar chanı odadan çıkardı.

Tamamen üstü örtülüydü ve yaklaşmamıza izin vermediler keşke son bi kez görebilseydim diye düşündüm ama izin vermediler.

O giderken ayağa kalktık ve hyunjin belimden tutup chanın yanına gitmemi engellemeye çalışıyordu bu hareketiyle ona daha da çok sinirlendim.

"YAA BIRAK SEVGİLİMİN YANINA GİDİCEM AYIRAMAZSINIZ BİZİ BIRAK BENİİ!!"

O sıra bağırmaya başladım cidden birini öldürebilirdim şuan, jeongin'in ölümün de de aynısı oldu ben yine sevdiğim kişiyi kaybettim.

Hyunjin'in anlatımıyla

Seungmin en son bağırdıktan sonra kucağımda bayıldı onu bu şekilde görmek benim için çok kötü.

Chan hyunga sözüm var seungmine sahip çıkıcam ve onun üzülmemesini sağlıyacağım.

Ve chan hyung bizim ağlamamamızı istedi onu ağlatmamam lazım onu hala çok seviyorum ama o sevdiği kişiyi ikinci kez kaybetti çok zor olmalı onun için.

Bunda sonra yapabileceğim tek şey seungmin için tüm sevdiklerinin yerini doldurmaya çalışmak sevgim iki kişinin yokluğunu aratır mı bilmiyorum ama benim ona olan sevgim o kadar büyük ve güzel ki 10 kişinin yerini bile doldurabilirim.

"Umarım seungmin umarım bir gün sevgime karşılık verirsin." Seungmin bayılmasına rağmen hala gözlerinden yaş akıyodu bu kadar mı kötü etkiledi durum onu.

Tabi etkiler ne de olsa sevdiğini kaybetti sanırım seungmin'e bişey olsa onunla birlikte ölmek isterim.

Seungmin yarım saattir baygın yatıyo ve çocukları aradığım da 10 dakikada geldi hepsi ama onlar da üzgündü.

Kimse napıcak bilmiyo nereye oturmalı seungmine bakmalı mı ağlamalı mı.

Çok kısa bir sürede hepimize abi oldu chan ve seung'a da güzel bi sevgili ayrılmaları çok yıpratacak onu.

Seungmin bayıldığından beri elimi bırakmadı elini okşayarak ona doğru eğildim ve kulağı'na yaklaştım.

"Senin yıpranmana veya üzülmene asla izin vermiycem minniem ve seni çok mutlu birisi haline getiricem söz veriyorum."

O an herkes ne yapıyorum diye bana bakıyordu.

"Bişey söyledim sadece uyanıkken söylemesi zor olanbişey."

"Ya seung çok kötü duruyo napıcaz biz şimdi."

"Onu mutlu etmeye çalışıcaz lix chan hyung jeongin den sonra nasıl yaorıysa biz de öyle yapıcaz."

"Hyunjin haklı belki yerini dolduramayız ama ona biz de abilik yapabiliriz belki hyunjinle birlikte de olurlar." changbin hyungun sözüyle hiçbişey yapmadan sadece hafif gülerek önüme döndüm ve içimden geçirdim'sence benim sevgilim olurmusun bi gün min."

"Sanmıyorum chan hyungu çok seviyodu hemen benimle sevgili olmak istiyeceğini sanmıyorum zor biraz sevmiyo zaten beni."

"Seung uyanıyo sanırım gözlerini açıyo." Jisung'un lafıyla ona döndüm uyanmıştı gerçekten.

Ve yavaşça kısık bi sesle konuştu sanırım sesi kısıldı "şimdi size rüya gördüm chan öldü ben burdayım felan demiycem sadece duymak istediğim tek şey ölmedi diyin bana."

Bunları söylerken yavaşça dikeldi.

"Özür dilerim minnie ama-"

Ben daha lafımı bitirmeden ağlamaya başladı ama bu sefer farklıydı sesi çıkmıyordu sadece ağlıyordu içli bi şekilde acısını sadece gözlerinin içine bakarak hissedebiliyodum oysa sadece tek eliyle yüzünü saklamaya çalışarak ağlıyordu.

Seungmin'i kendime çekip sıkıca sarıldım anında bana karşılık verdi ve içimden geçenleri onun da bilmesi gerektiğini düşünerek söyledim herşeyi.

"Minniem chan hyung'un yerini dolduramam ve jeongin in ama emin ol senin kalbini doldurabilirim lütfen izin ver seni mutlu edeyim chan hyunga söz verdim asla üzülmene izin vermiycem sürekli yanındayım."

Dırıdırıdrııırımmm evet chan öldü hahahahahahah 😈 ben öldürdüm neyse seungmin bikaç bölüm naz yapsın bari de hemen öyle hazıra konmak gibi olmasın demi hatta aaa daha soobin varrrrrrrrrr 😵😵😵

Aklıma ne geldiiiiiiii😃
Haha söylemiycem hah

Yorum ve oylarınızı bekliyorum

İyi okumalarr..........