" မွန္ေၾကာင္။ ငါ့မွာ ကိုယ္ဝန္ရွိေနၿပီ "
သူ က ေအးရာေအးေၾကာင္းပဲ ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ျပာယာခတ္သြားတာက ငါ။
"ဘာ! ဘယ္ႏွလရွိၿပီလဲ၊ ဘယ္သူနဲ႕လဲ၊ ကေလးအေဖေရာသိၿပီးၿပီလား"
"တြဲခဲ့တဲ့ ေယာက်္ားေတြမွ အမ်ားႀကီး။
ကေလးအေဖေတာ့ ငါလည္း အတိအက်ဘယ္သိမလဲ"
သူက ငါ့ေဘးက ထသြားၿပီး ေဆးလိပ္ ကို မီးညွိ ရင္း ျပန္ေျဖေလရဲ႕။
"နင္ လာေနာက္ေနတာလား"
" အဟတ္။ ငါ့မွာ ကိုယ္ဝန္ရွိေနတာကို နင့္ကို ေနာက္စရာလား ။
အေရမရအဖတ္မရ"
သူက ေျပာရင္း ေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြကို မႈတ္ထုပ္လိုက္တယ္။
ငါနည္းနည္းေတာ့ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ မိေပမယ့္ သူ ေနာက္ေနတာပဲထင္ေနတုန္း။
" ကေလးအေဖမသိပဲနဲ႕ နင္..."
ငါ့စကားမဆုံးခင္မွာပဲ သူက အိမ္တံခါးေပါက္ေရာက္ေနၿပီ။
"ငါသြားၿပီ ။ အျပန္ေနာက္က်မယ္"
သူက ငါ့ကို စကားအျဖစ္ေျပာသြားတာလား အသိေပးခဲ့တာလား
ေနာက္ေနတာလား ။ ငါတကယ္ မသဲကြဲေတာ့ဘူး။
သူနဲ႕ ပတ္သက္ရင္ ငါ့ဦးေဏွာက္ေတြက အၿမဲတမ္း ထုံထိုင္း သြားေတာ့တာပဲ။
" ဆု၊နင္ တကယ္ကိုယ္ဝန္ရွိေနတာလား"
သူ ရာသီမမွန္တာ ငါ သတိထားမိလာတယ္။
ၿပီးေတာ့
အရင္က အနံ႕ဆိုးလို႔ မစားတဲ့ ငါးပိေရေတြကို ထမင္းနဲ႕ အေရေဖ်ာ္ၿပီး င႐ုပ္သီးမႈန့္အမ်ားႀကီးနဲ႕ စားရတာ သေဘာက်လာတာလည္း ငါသတိထားမိလာတယ္။
" ေခါင္းလာမစားစမ္းနဲ႕ ။ နင့္ကို ငါ ဘယ္တုန္းက လိမ္ဖူးလို႔လဲ"
"ဒါ ဒါဆို "
"ဘာလဲ ဘာေျပာခ်င္ေနတာလဲ "
ထမင္းအစားမပ်က္ သူက အေမးလာတယ္။
" နင္ ငါးပိရည္ ေတြ င႐ုတ္သီးေတြ အရမ္းမစားသင့္ဘူး။
ကေလးအတြက္ အႏၲရာယ္ရွိတယ္ ဆိုတာ မသိဘူးလား"
သူ႕စားလက္စ ပန္းကန္ကို ငါ ဆြဲလုလိုက္တယ္။
သူက ငါ့ကို မ်က္ေစာင္းလွလွနဲ႕ ေမာ့ၾကည့္လာတယ္။
ထမင္းစားပြဲ ကေန သူက မတ္တပ္ရပ္လာေတာ့ အရပ္ ငါးေပ ၇ လက္မ ရွိတဲ့ သူ႕ကို ငါ ေမာ့ၾကည့္ေနရတယ္။
သူ႕ကို ငါသေဘာက်တဲ့အထဲမွာ အဲ့ ခက္ရွည္ရွည္ အရပ္လည္းပါတယ္။
