For All The Firsts I've Done With You(Editing Soon)

Chapter 20: Huling Kabanata

She hugged me tightly, I can feel the rampant beating of her heart and the hot liquid that's now soaking my shirt. I let her cry on my shoulders, sa ganitong paraan ay maiparamdam ko sa kaniya na mahal ko siya not romantically, but as Danica's sister. Kapatid ng babaeng mahal na mahal ko.

Nakangiting pinahid niya ang mga luhang nagkalat sa kaniyang mukha bago tumingala sa akin. "I love you," she kissed my jaw. "mahal na mahal kita. Pwede bang humiling? last na'to promise!" itinaas pa niya ang kaniyang kanang kamay sa ere sabay hilig sa dibdib ko.

"What is it?" ibinaba ko ang aking tingin sa kaniya.

"Can you say those three words to me again, kahit kunwari lang?"

Hinawakan ko ang kaniyang baba at pinaghinang ang aming mga mata. Isinabit ko ang dalawang braso niya sa aking leeg habang ang aking mga braso ay nakayakap sa kaniyang baywang. I kissed the tip of her nose then whispered. "I love you, Gel."

"I love you too, my Rain." then our lips meet again. "I love you so much my first. I love you so much."

Kasabay nang pagbagsak ng kaniyang mga luha ay ang pagputok ng makukulay na ilaw sa himpapawid. Mga kulay asul na ilaw na bumubuo sa salitang I'M LETTING YOU GO RAIN JACKSON. Naiiyak na napatingin ako kay Geleane. She's now carrying two flying sky lantern at nakangiting ibinigay niya sa akin ang isa.

"Let's make a wish, Rain." sabay naming inilawan ang mga lantern. "Sabay tayo..in one...two...three..."

Kasabay nang paglipad ng flying lantern sa ere ay ang pagbitaw namin ng aming munting mga hiling.

"Sana bumalik na siya. Please come back now Danica." sigaw ko.

"Please make Rain and Danica happy, kahit wag na ako..." Geleane shouted before looking at me. "kahit wag na ako." then she started walking away without saying a proper goodbye.

Sinundan ko lang nang tingin ang papalayong likod ni Geleane hanggang sa tuluyan na siyang maglaho sa aking paningin. Kasabay niyon ay ang pagpatak nang maliliit na butil ng tubig mula sa madilim na kalangitan. Tumingala't sinalubong ko ang bawat pagdausdos ng ulan sa aking mukha at sa gitna nang madilim na gabi, isang nakangiting imahe ang aking nasilayan. Umusal ito ng pasasalamat bago tuluyang naglaho sa aking paningin.

I smiled, I know that he's thanking me for setting Geleane free from her past. At panahon na rin siguro para tuluyan ko na ring buoin ang kasalukuyan ko kasama ang isa pa nilang kapatid. This time I'll make everything right.

Dahan-dahan kong inilabas mula sa aking bulsa ang kahong ibinigay ni Geleane sa akin kanina. I stared at the engraved letters for a minute before pulling off the tied ribbon. First Rainfall. Isang silver na kwentas ang bumugad sa akin nang buksan ko ang pahabang kahon. It's a bar pendant necklace, with my name engraved on it. At nang iangat ko mula sa lagayan ang kwentas ay nakita ko ang maliliit na letrang nakaukit sa likod na bahagi nito, it says Gel's first.

Ngunit ganoon na lamang ang pagdaloy ng luha sa aking mukha nang tuluyang humantad sa akin ang mga nakaipit na papel sa likod ng kwentas. It's a photocard. It was a picture of two people facing the beauty of the setting sun. The girl is leaning on the guy's shoulders while his arms was wrapped on the back of her waist. A romantic sight of him and Geleane.

Bahagya akong nataranta nang may tumulong butil ng tubig sa larawang hawak ko. Dali-dali kong ibinulsa ang picture at mabilis na tumakbo papasok sa hotel. I want to clear things out with her. I want to apologize sa ginawa kong pagpapaasa sa kaniya at sa mga masasakit na salitang nasabi ko. I want to be friends with her. She already let go of me, maybe it's already time to ask for her forgiveness and of course I want to thank her.