•Hisset• +Jinkook ✔

•15• 'Final'

Uhm... Nerden başlasam bilemiyorum ama ilk kitabımın finali resmen geldi çattı. Neyse finali okuyun kitabın sonunda tekrar görüşürüz. Şimdi son kez,
İyi Okumalar×

-6 ay sonra,

Güzeldi herşey,

Ama önceden öyleydi.

Jungkook'la birlikteyken herşey çok güzeldi. Ama artık o hayatımda yoktu. Beni terk etmişti. Birden ortadan kaybolmuş, çekip gitmişti. Nereye gitmişti? Neden birden gitmişti hiçbir fikrim yoktu. 6 ay öncesine kadar sevgiliydik. Hayatımız çok güzeldi. En önemlisi de birbirimize deliler gibi aşıktık.

Belki de sadece ben aşıktım?

Beni bırakıp gitmişti. Ondan hiçbir şekilde haber alamamıştım. Mahvolmuştum. Ondan sonra hayatım da çok büyük çöküşler yaşamıştım. Onu hala seviyordum ve ondan vazgeçemiyordum. Ona çok aşıktım ama o beni bırakıp gitmişti. Hem de birden bire olmuştu herşey.

En son görüştüğümüz zamanı hatırlıyorum da. O gece bayağı içmiştik. Birlikte geçirdiğimiz en güzel günlerden biriydi ama aynı zamanda da birlikte geçirdiğimiz son gündü. O gece deli gibi sevişmiştik ve tabii bu bizim ilk sevişmemizdi. İlkti ve sondu. Bir daha da Jungkook'u görmedim zaten.

Onun dışında annem hastalandı. Bir yandan da üniversite sınavına girmiştim. Hayatım altüst olmuştu resmen. Bütün darbeler üst üste gelmişti ve kendimi berbat hissediyordum.

Bu aralar annem hastane de yatmak zorunda kalmıştı ve yanında da teyzem kalıyordu. Ben ise Taehyung'larda kalıyordum. Jimin ile birlikte yaşama kararı almışlardı ve birlikte yaşıyorlardı. Bazen onlara bakıp imreniyordum. Jungkook'la biz de böyle olabilirdik ama o gitmeyi tercih etmişti.

İlk 3 ay boyunca kendime gelememiştim. Sadece içiyor ve bazen de ağlıyordum. Zamanla biraz daha iyi olmuştum ama kalbimdeki büyük boşluk hiçbir zaman iyileşmiyordu. Jungkook olmadan da iyileşmeyecekti zaten. Onu gerçekten çok seviyordum. Ona sıkı sıkıya bağlanmıştım ve bu yüzden ayrı kalmamız beni mahvetmişti.

Onu özlüyordum.

Nerede olacağını bilsem ya da geri geleceğini bilsem belki bu kadar kendimi üzmeyecektim ama ne gittiği yeri biliyordum, ne de geri geleceğini.

Tae:Jin. Hazırsan çıkalım.
Bana seslenen Taehyung'a doğru yaklaştım. Bugün üçümüz birlikte dışarıda yemek yiyecektik. Uzun zamandır eve tıkılıp kalmıştım. Benim için iyi olmuştu açıkçası.

Jin:Evet, çıkabiliriz.
Evden çıkmış Taehyung'un arabasına doğru ilerleyip binmiştik. Gideceğimiz yer o kadar da uzak değildi. Uzak olmaması benim açımdan daha iyiydi çünkü hiç uzun yol çekecek halim yoktu.

Jimin:İsterseniz yemekten sonra da bir dondurmacıya gidelim?
Taehyung yola doğru bakarken sevgilisini onayladı.
Tae:Tabii neden olmasın? Jinnie sen ne dersin?

Dışarıyı izlerken ismimi duymamla onlara çevirdim kafamı. Ne dediklerini duyamamıştım.
Jin: Efendim?
Jimin: Diyoruz ki yemekten sonra bir dondurma yemeye gidelim sen ne dersin?
Jin:Hm olur. Neden olmasın?

Taehyung ve Jimin birbirlerine doğru baktı. Genelde onlar ne yapmak isterse onlara katılıp onaylıyordum. Açıkçası hiç birşey yapasım gelmiyordu. Demiştim ya hayatım altüst oldu diye. Bir ölüden farksız davranıyordum işte.

Tae: Jin. Uykusuz görünüyorsun yine uyuyamadın mı yoksa?
Doğru bir de bu sorun vardı. Geceleri uyuyamıyordum. Sıkıntı üstüne sıkıntı yaşıyordum. Araba ışıklarda durduğu an cevapladım.
Jin:Evet. Uyuyamadım.
Tae: Bu konuda ne yapmam gerektiğini bilmiyorum ki Jin sana yardım edebiliyim.
Jin: Önceki gibi sık sık olmuyor zaten. Sadece bazı geceler oluyor Tae. Önemli değil benim için.