kiraz çiçekleri sana benzer

ev'im sensin diyemedim.

—060321"

bakışın yok mu bana
öyle içimden süzülüp gidişin
bir hayaletmişçesine ben, aciz
bedenimi ezip geçişin, yok mu?

gülüşün yok mu bana
öyle acıyıp gözlerini kısışın,
sokakta ayakları çamur ve
ezilmişlik ile kirlenmiş küçük
bir çocukmuşçasına ben,
kirlenmemek adına elini
elime değdirmeyişin, yok mu?

ev'in nerede diye soruşun
ve bunu takiben göz yuvarlarımın
derinden sızlayışı, tırnaklarımı
avuçlarıma kazıyışım
göz bebeklerini buz kesmiş
çıplak ayaklarıma dikişin, yok mu?

bugün bir çocuk
daha öldü, saat
on ikiyi iki geçe
bir evsizler kentinde.

bugün bir çocuk
daha öldü, saat
on ikiyi iki geçe
paklanmış ellerin
buğulanmış yüreklerinde.

bugün bir çocuk
daha öldü, anne.

ben de mi öleceğim?