Chapter Twenty-Nine

26 2 0
                                    

THE LOST ART OF MURDER





Umagang umaga pero hingal na hingal na agad na tumatakbo papunta sa may entrance hall sina Gianne, Angel Ann, Joville saka Kent ng marinig nila ang balita. The four of them immediately halted and gasp in total shock when they saw what's happening. Unang gumalaw si Gianne at Joville sa pagka-ka-bigla at dali-daling inawat si Hero na nagwawala.

"Dude, stop it! Control yourself!"

Sigaw pa ni Gianne habang pilit nilang hini-hila ni Joville si Hero palayo sa mga bulaklak na naka display sa entrance hall. All the yellow lilies were already ruined. From the lilies placed on the baskets, and even to the wreaths full of white and yellow lilies with the sash that says 'Justice for Nhalyn Reil'. Lahat sira na at nagkalat sa bulwagan.

Hero was huffing and puffing, forcing himself to get out of Gianne and Joville's hold to him. He keeps on yelling at the top of his lungs, greeting his teeth while attempting to reach the flowers again and again and again.

He's really fuming mad while looking at the flowers in front of him. Parang papatay ito ng tao ngayon sa hitsura niya.

"P*tangina niyo! Saka na kayo magbibigay ng importansya at pagpapahalaga sa isang tao kapag wala na sila! You all are piece of shts!"

Pinagpapawisan na ang dalawa sa paghihila sa kanya palayo kaya agad ng kumilos si Angel Ann at Kent para makihila sa dalawa. "Hero, stop it already! You're making a mess and huge scene early in the morning!"

Sabay pa nilang sigaw dito pero bingi siya sa lahat at ang galit lang sa puso ang namamayani ngayon sa katawan niya. "Hypocrite, son of a btchs! Pinapalabas niyo na concern kayo sa kanya gayong nung buhay pa siya puro toxic shts ang lumalabas diyan sa mga bibig niyo! You think feeling sorry now and offering her flowers will change the fact that you all are scumbags and backstabber idiots when she was still breathing?! Tangina! Sarap niyong pagbabarilin!"

With all his strength, Hero face his friends and push them away from him making them fall on the ground. Agad siyang tumakbo paalis. His friends who's looking at his fading form with hangdog expression on their faces.

"Si Nhalyn lang naman ang nawala, pero parang buong buhay ni Hero ang gumuho."

Wala sa sariling na-i-usal ni Kent habang nanghihinang nakatingin sa daan kung saan umalis si Hero. Dahan-dahang namang umiling si Gianne dito. "You're wrong. Hindi lang naman siya si Nhalyn lang, siya ang mundo ni Hero."

Sabay-sabay silang napabuntong hininga at napatingin sa paligid. Hindi man lang nila namalayan na kanina pa sila pinagtitinginan ng ibang mga estudyante.

Isang malaking ngiti kaagad ang binungad ni Margrette ng makita niyang pumasok si Hero sa silid nila. She's happy to see him again after 2 weeks of being MIA. Ka-ka-dating lang din niya galing sa Dean's Office. "Buti naman at pumasok ka na."

Gulat naman siya ng daan lang siya nito. He didn't even give her a single glance, and he look so mad. Hindi niya alam kung bakit ito galit na galit. Akmang lalapitan na niya sana ito para magtanong ng may ma-alala siya. She smiled widely again before walking towards her chair to get the things she had kept for the past weeks.

Agad niyang dinala papunta sa upuan ni Hero ang gamit na dala-dala niya araw-araw. Inilagay niya ito sa mesa ng binata habang pinanatili ang ngiti sa labi. "I always bring this with me every day. I was hoping that one day, you'll finally come out from your cave, and show up here." Kunot noo lang siyang tinignan ni Hero sabay baling sa mga libro nito sa mesa. "Oh. I already did the small task for you. From all the important notes, cases to review, important schedules to attend para sa makeup classes mo, and I already did all the researching task for you. Lahat yun nandyan na naka lagay na sa loob. All you have to do now is to read them, analyze, understand, and attend the schedules I've written there."

Who's the Killer?Where stories live. Discover now