Trials that We Can't Balance (Accounting Series #4)

Kabanata 12

Si Reyster 'yong tipo ng tao na grabe kung magbuhos ng effort para sa mga taong mahal at mahalaga sa kaniya. He's good when it comes to expressing his feelings through words and actions. Hindi siya nahihiyang iparamdam at sabihin sa tao kung ano ang tunay n'yang nararamdaman.

Gano'n din naman siya pagdating sa ibang bagay na ginagawa n'ya. Binubuhos n'ya ang hundred percent na effort para sa huli ay wala siyang pagsisihan... Iyon ang ugaling pinaka-nagustuhan ko sa kaniya.

Everything went well after that little argument inside his car. Hindi rin naman natapos ang gabing iyon na hindi kami nagkakaayos. Halos isang buwan na rin nang mangyari iyon. Nagsisimula na ang klase n'ya at madalang na lang siya kung makauwi rito sa Lucban dahil sa puspusan nilang training at mga gawain.

Nililibang ko na nga lang ang sarili ko upang maiwasan ang matinding pagka-miss sa kaniya.

Malalim akong bumuntong-hininga at umayos ng upo nang dire-diretsong pumasok sa classroom ang Professor namin sa unang subject.

"Good morning. Hindi ako magtuturo today since mayroon kaming meeting na mga faculty members." She fixed her eyeglass while roaming around her eyes at the four corners of the room. "I just came here to announce some things..."

We all stayed quiet and listened to her attentively. Hindi ko alam kung matatawa o manlulumo ba kami nang i-announce n'ya na halos karamihan sa amin ay hindi pumasa sa first quiz. Ang highest ay si Shaeynna at Rhys. Si Trisha naman ay pasang-awa at ako naman ay bagsak talaga.

Halos mapairap ako sa kawalan nang sabihin pa sa amin ni Ma'am na mayroon na naman siyang iniwan na activities na ipapasa next meeting. Inanunsyo nito ang pangalan ng magpa-partners bago tuluyang magpaalam at lumabas ng silid.

"Ibig sabihin ba nito na 'yong binanggit kanina ni Ma'am na magpa-partner ay 'yon na ang gagamitin sa buong sem every activity?" walang ganang tanong ni Trisha.

Shaeynna nodded her head habang ako nama'y bahagyang natatawa sa nakasimangot na mukha ni Trisha.

"Bakit? Ayaw mo ba ro'n sa ka-partner mo?" I asked, dahilan para umikot ang mga mata n'ya.

She laughed sarcastically. "Obvious naman, 'di ba? Palagi kaya 'yong absent! Punyemas..."

Natawa kami dahilan para mas lalong malukot ang kaniyang mukha. Nang binigyan n'ya ako ng masamang tingin ay kinagat ko ang aking pang-ibabang labi para pigilan ang pagtawa.

"Bakit, ikaw? Gusto mo ba 'yong ka-pares mo, huh? Kung makatawa ka d'yan!"

Doon na tuluyang nawala ang malawak na ngisi sa labi ko at ngayo'y para nang binagsakan ng semento ang mukha ko. Wala sa sarili kong sinulyapan si Rhys na abala sa binabasa n'yang Accounting book. Mukhang nag-a-advance reading pa nga ang loko.

"Ang malas ko naman talaga..." reklamo ko. Bakas ang pagkadismaya at pagkairita sa aking boses na ikinatawa naman ng mga kaibigan ko.

Nag-uuyam silang tumingin bago umayos ng upo dahil dumating na ang susunod na Professor namin.

It was already one in the afternoon when the class ended. Kumakalam na ang sikmura ko sa gutom kaya naman mabilis kong niligpit ang mga gamit ko at basta na lang isinilid sa bag.

"Sorry. Hindi ako sasabay ngayong lunch ha? May pupuntahan kami ni Kean..." Paghingi ng paumanhin ni Shaeynna.

"Ako rin. Sisimulan ko na 'yong activity na iniwan ni Ma'am kanina. Hindi na ako kakain ng lunch." She smiled at me and tapped my shoulder. "Sa library lang naman ako. Puntahan mo na lang ako ro'n."

"Sige." I sighed and watched them leave the room.

So ibig sabihin nito mag-isa lang akong mag-la-lunch ngayon. Wala namang kaso sa amin 'yon. Hindi naman kasi kami gano'n ka-dependent sa bawat isa. Iba't-iba pa rin kami ng mga priorities sa buhay at hindi naman ibig sabihin na magkakaibigan kami ay dapat palagi kaming magkakasama at nagkakausap.